Er komt een nieuwe president in de Verenigde Staten en dat is er eentje die nogal houdt van opmerkelijke uitspraken. Ik denk, maar dat kan een inschattingsfout van mij zijn, dat je de meeste uitspraken van deze nieuwe president later niet op een tegeltje terug zult zien.
Zo gaf Donald Trump van de week aan niet meer te e-mailen maar belangrijke stukken op een andere manier te laten bezorgen. Hij zei letterlijk: ‘Als je iets heel belangrijks hebt, schrijf het dan op, en laat een koerier het bezorgen – de ouderwetse manier.’ Ik heb gehoord dat de Russen inmiddels al aan het oefenen zijn om weer postduiven uit de lucht schieten.
Staafmixer
Trump houdt er echter geen rekening mee dat er één heel belangrijke wet in de automatisering is: als je er eenmaal mee begonnen bent, is er geen weg meer terug. Als je weet dat de staafmixer bestaat, ga je niet meer met de hand slagroom kloppen. Misschien als hij kapot is, maar daarna koop je zo snel mogelijk weer een nieuwe.
Elke keer als ik ergens bij een balie nog een formulier met pen moet invullen, heb ik het gevoel dat ik in het polygoonjournaal terecht ben gekomen. Ik begin dan meestal ook op die toon met de andere kant van de balie te praten. ‘Alstublieft, hier hebt gij mijnen gegevens, geschreven met deze moderne ganzenveer.’
Klooien met ov-chipkaart
De praktijk leert ons dat als iets eenmaal digitaal is gemaakt het niet meer analoog wordt. Er zijn heel weinig bedrijven die een proces automatiseren en dan vervolgens als het project finaal misloopt, bijvoorbeeld omdat je dacht dat Duitse bedrijven heel degelijk zijn en dus hun software dat ook wel zal zijn, dan maar stoppen met het digitale proces. Nee, dan schaffen ze een ander digitaal systeem aan of ze steken er zo veel geld in dat het tenslotte toch nog een beetje werkt. De NS gaat ook niet meer van de ov-chipkaart af en terug naar de kartonnenkaartjes. Nee, ze klooien net zo lang dat het ergens op lijkt.
Er is geen weg meer terug. Hooguit een zijweg en in de meeste gevallen nog een omweg.
Weg weg.
Het “digitaal” stemmen is overigens wel weer subtiel naar rood potlood en papier getransformeerd.
@Jan Hos: Tja, met analoge stemmen frauderen is nu eenmaal leuker en makkelijker.
Trump zorgt iig er nog voor dat er koeriers nodig zijn. Dus dat van zijn scheppen van banen optiek klopt dat uitstekend.
Slagroom met de hand kloppen is lekkerder. Elk culinaire kenner zal dit kunnen beamen.
Dat formulier is iig goedkoper en milieu vriendelijker dan een aftandse PC die gerecycled wordt om als portier systeem te gebruiken en de wattjes per uur staat verstoken.
Hoe onhandig die OV kaart is weet ik niet want bij invoering heb ik besloten dat ik het verdom om dat kreng te gebruiken.
Automatisering als doel is jezelf voor de gek houden. Maar als iets wel laat zien dat mensen zich graag voor de gek laten houden is het wel de verslaggeving van de afgelopen Amerikaanse verkiezingen.
Altijd leuk die meningen van mensen die niet weten waar het eigenlijk over gaat, wij schijnen ook een hele tweedekamer vol te hebben met volksvertegenwoordigers die ook al niet gehinderd zijn door kennis over de materie. Las recentelijk nog dat meesten nog geen één dag in het bedrijfsleven hebben gewerkt waardoor ze elk gevoel van de dagelijkse realiteit missen. Ard van der Steur kreeg hierdoor nogal wat reacties op zijn tweet over de politie, meeste van de politie zelf die dus blijkbaar genoeg hebben van alle mooie veranderingen en nu weleens verbetering willen zien.
Als ik me niet vergis speelt zoiets zich ook al langer af in Amerika waar Trump in Jip & Janneke taal vertelt wat hij wil (gaan) doen omdat alleen terugkeer niet mogelijk als je aan het einde van een loopplank staat die niet eindigt op de wal terwijl aan het andere eind iemand staat met ‘scherpe dwang’ om je zo de laatste stap te laten zetten. De agitprop van de media die oude links-recht polarisatie inruilt voor een oost-west tegenstelling had beter Mintzberg kunnen lezen:
http://www.mintzberg.org/sites/default/files/rebalancing_society_pamphlet.pdf
Voortschrijdend inzicht in de materie leert dat niet elke verandering een verbetering is, zo blijkt eerdere privatisering een politieke baantjesmachine te zijn. Bestuurlijk falen is hierdoor dus een veilige optie omdat je op een gouden parachute kunt rekenen, is het niet in eigen land dan wel ergens in Brussel. Raines’ Rules van 20 jaar geleden hebben namelijk hun ‘lenigheid’ verloren toen alle matrozen middels een uitbesteding overboord zijn gezet. Trump lijkt vooral gewonnen te hebben doordat de werkende middenklasse doorslaggevend was, hij heeft vooral de onvrede gemobiliseerd die Henry Mintzberg zo mooi samenvatte in de op wereldreligieën gebaseerde veranderstrategieën.
Als je een schip wil bouwen, roep dan geen mannen bij elkaar om hout te verzamelen, het werk te verdelen en orders te geven. In plaats daarvan, leer ze verlangen naar de enorme eindeloze zee. – Antoine de Saint-Exupéry