Het campagnecircus is weer in het land. Nog een paar weken en dan mogen we weer stemmen. Debatten zijn gestart, verschillende stemwijzers online gezet. Je hebt er inderdaad meerdere. Ik weet nog niet welke ik ga gebruiken. Wat dat betreft zweef ik nog.
Het zijn natuurlijk handige tools om je stem te bepalen. Je vraagt je ook af: waarom stemmen we eigenlijk op partijen? We kunnen toch ook met elkaar constant de stemwijzer invullen en dat de regering dat dan uitvoert. Een soort referendum XXL.
Maar ik snap wel waarom de politiek dat niet wil. De echte goede vragen worden namelijk niet gesteld in de stemwijzer. Zoals bijvoorbeeld: hoelang moet het geheugen van de lijsttrekker zijn? Of in hoeveel fracties mag de partij maximaal uiteen vallen? En natuurlijk: hoe belangrijk vindt u dat de plannen ook daadwerkelijk worden uitgevoerd?
Dure cadeaus
Vooral de laatste vraag is essentieel. De meeste verkiezingsprogramma’s zijn, zoals BBB-voorvrouw Caroline van der Plas het deze week zei, een soort wensenlijstje. Zoals je vroeger in november voor Sinterklaas in de catalogus van Bart Smit alle dure cadeaus omcirkelde. Vervolgens kreeg je niet een op afstand bestuurbare elektrische stoomtrein maar weer die brandweerwagen van Playmobil.
Het verbaast me ook altijd als ik het nieuwe kabinet op het bordes zie staan en de eerste punten uit het nieuwe coalitieakkoord bekend worden en dat daarin ineens heel andere onderwerpen staan dan in de stemwijzer. Belastingvrijstelling voor alle VVD-stemmers? Maar daar hebben we het in de debatten helemaal niet over gehad?
En nu kunnen we wel heel fancy online de stemwijzer invullen, maar op 22 november stemmen we gewoon weer op een stenciltje met het rode potlood. En gezien het trackrecord van de overheid met ict moeten we dat mooi zo houden.
Wat betreft één stem op een volksvertegenwoordiger zijn stemwijzers nutteloos, georganiseerde volksverlakkerij omdat geen enkel partijprogramma ongeschonden de coalitievorming door komt. Ik ben dan ook niet voor referendum XXL maar voor een lichte vorm dictatuur, één winnaar die we een kopje kleiner maken als niet geleverd wordt wat er beloofd is. Wat betreft de inzet is hedendaagse politiek namelijk een baantjesmachine zonder verantwoording geworden, mosterd na de maaltijd van Mark die nu erkent dat hij te lang aan het pluche plakte geeft te denken over belofte van D66 over nieuw bestuur.
De huidige democratie is een coalitie democratie, dit betekend dat er afspraken gemaakt worden, waarbij onderwerpen uit het verkiezingsprogramma kunnen vervallen, of worden aangepast.
Dit terwijl er een verkiezingsbelofte is?
Het lijkt mij beter, wanneer er een coalitie komt per onderwerp als bouw, milieu, zorg, defensie, justitie, onderwijs, enz.
Ook kunnen de diverse fracties per onderwerp eerst overleggen met hun achterban, de agenda’s zijn tenslotte ruim van te voren bekend.
De huidige democratie lijkt m.i. (te veel) op een schijndemocratie.
Inderdaad onze democratie is een coalitie democratie. Verkiezingsprogramma’s zijn wensenlijsten volgens de MoSCoW-methode, waar wij zo vaak mee te maken hebben. Natuurlijk gaan partijen die in een coalitie willen zitten, zich niet vooraf in hun kaarten laten kijken, net als onderhandelende bedrijven.
Helaas presteert de overheid vaak slecht (ja steeds slechter), is vaak niet consequent, betrouwbaar (steeds minder betrouwbaar). De politici die aan de knoppen van die overheid zitten zijn meestal populisten die meer beloven dan ze waar kunnen maken om maar geen stemmen te missen. Het lijken wel accountmanagers in de ICT.
Die politici worden door de eindverantwoordelijke burgers gekozen. Die kiezers kiezen te vaak op basis van oneliners, kijken zelden naar wat haalbaar is, wat goed is voor ons allen, of wat het belangrijkst is om als eerste goed te regelen. Verkiezingsdebatten monden vaak uit in stomvervelende spelprogramma’s waar veel mensen toch naar blijven kijken. De invloed van ons steeds hogere gemiddelde opleidingsniveau is niet zichtbaar, wel van de social media die de ICT sector maakt.
Zou het één met het ander te maken hebben? •`_´•
Jaap, dit keer heb je gelijk, het een heeft met het ander te maken