Recentelijk reed ik op een ochtend de straat uit van mijn woonwijk. Toen ik de hoek omsloeg en net mijn gordel wilde omdoen keek ik tegen een groep van zes agenten aan. Waarschijnlijk een groep in opleiding, want ik werd natuurlijk direct naar de zijkant gedirigeerd.
"Tja, u had uw gordel niet om, woont u hier in de buurt?", zei de jongedame in het blauw. Nu ben ik 's ochtends voor de koffie sowieso niet de vrolijkste, maar als je dan ook nog eens zo zinloos wordt aangehouden ben ik niet de vriendelijkste. "Woon je in Apeldoorn?", zei ik wrevelig. "Dan zou je weten dat ik uit een doodlopende staat kom." En raak was de toon, want de ogenschijnlijk quasi vriendelijke geüniformde dame raakte geïrriteerd. "U had toch ook op bezoek kunnen zijn", was haar overbodige antwoord. "U krijgt een bon van me", zei ze gedecideerd. "Als je dan maar een beetje opschiet, want ik ben aan het werk", was mijn antwoord. En zo ging het nog een tijdje door.
Een aantal lezers herkent hier iemand die een autoriteitsprobleem heeft. Maar het mooiste komt nog. Wanneer agenten persoonlijk een bon uitschrijven willen ze aan het einde altijd je postcode weten. En dan ben ik aan de beurt. "Hoezo? Gaat u mij vertellen dat u alles van mij weet, de politie tientallen miljoenen in haar informatiesystemen pompt, maar dat u niet eens mijn postcode weet?" Haar reactie was als was ze op cursus: "Mijnheer ik stop deze discussie".
Jammer, ik kwam net een beetje op dreef: "U denkt toch niet wanneer u mij net een bon geeft dat ik daar vrolijk bij blijf?" Als door een wesp gestoken reageerde de blauwe dame: "Dus u weigert mee te werken? Moet ik u soms mee naar het bureau nemen?" Ik was er door heen. "Meewerken? Ik denk toch echt dat ik m'n postcode vergeten ben". Ik eindig dit waargebeurde verhaal met een oproep om voorlopig niet meer uw postcode te geven wanneer een agent een bon uitschrijft. Wellicht dat de informatisering van de politie dan eindelijk eens wat prioriteiten gaat stellen. Daarnaast geeft het je ook een prettig gevoel om de sterke arm een beetje dwars te zitten.
Robert van Vliet is adviseur e-overheid.
Och och och, “eindelijk een echte column en u doet het weer niet goed”, nog niet veel goede columns gelezen zeker of vriendje van gedrag?!?!?! En ja, ik onderstreep in het geheel wat u zegt: “Ik zou er mee stoppen” maar niet vanwege het publiek, maar vanwege de inhoudelijkheid van de column!
Ik reken op een betere de volgende keer.