Toen ik vorige week Mark Rutte tijdens het Kamerdebat zichzelf zag verdedigen, vroeg ik mij af waarom er nog geen ict-systeem bestaat die je vertelt of iemand liegt of niet? We kunnen tegenwoordig alles scannen. Wie je bent, of je koorts hebt, of je wapens bij hebt. Maar als iemand iets beweert, moeten we hem maar geloven op z’n blauwe ogen.
Natuurlijk bestaat er een leugendetector, maar dat is eigenlijk ook niets anders dan een veredelde bloeddrukmeter. Plus het is niet echt een heel mobiel apparaat. De beste methode die we hebben om er achter te komen of iemand liegt, is nog altijd een lamp op iemand zijn hoofd zetten en vragen of hij of zij liegt.
Vrouwen liegen beter
Nu weet ik ook wel dat niemand zit te wachten op een leugenzelftester, die je bij het Kruidvat kunt kopen, want we liegen allemaal wel eens. En eerlijk is eerlijk, vrouwen zijn daar toch het beste in. Wat dat betreft had Rutte een vrouw kunnen zijn. Vrouwen gaan zelfs door met liegen terwijl allang duidelijk is dat ze aan het liegen zijn. Dan komt bijvoorbeeld mijn vrouw de woonkamer binnenlopen en dan zie ik direct dat ze nieuwe kleren aan heeft en ik dan zeg dat ze alweer nieuwe kleren heeft gekocht. ‘Nee hoor’, zegt ze dan, ‘deze had ik al heel lang.’ Het prijskaartje hangt nog in de nek!
Zo is er bijvoorbeeld ook onderzocht dat mannen gemiddeld veel vaker vreemdgaan dan vrouwen. Nee, wij mannen hebben gewoon de vragenlijst iets eerlijker ingevuld.
Geen actieve herinnering
En daarom zou zo’n leugenzelftest handig zijn. Dat je dan vraagt aan de leugentester, klopt het dat het ict-systeem een half jaar gelden al opgeleverd had moeten worden? En dat de leugentester dan antwoord: ‘ik heb daar geen actieve herinnering aan’.
Het gaat niet om herinneringen Jacob….
Het gaat om geloven in……. dat weet je toch ?
🙂
Zelfreflectie is in de spiegel kijken en tot de conclusie komen dat twintig jaar geleden deze oude kale-mopper-duik-eend nog het lichaam van een jonge god had. Toen was vreemdgaan nog een optie, nu rest alleen nog de fantasie en de zelfbevrediging met de keus voor links of rechts.
Politiek is de kunst van het liegen volgens Voltaire. Vervelende van hedendaagse realiteit is dat de leugen snel achterhaald wordt door de nieuwe media. De naakte waarheid van de nieuwe kleren van de keizer gaat dan ook niet om de splinter in andersmans oog maar om de balk in eigen ogen.
Het ‘whataboutisme’ van Batavus Droogstoppel gaat om wie zonder zonde is. De prijs van het morele gelijk gaat om het tegen elkaar afstrepen van fouten. Een belangrijk proces in het formeren maar het levert klaarblijkelijk wel gewetensbezwaring op, het ‘duivelspact’ van een coalitie gaat niet om het liegen maar om het verzwijgen van de misstanden.
Om mee te gaan met Jacob in de ICT onderhandeling: “Ja we zouden een halfjaar eerder opleveren maar dat was voordat bekend werd dat….” Op de stippeltjes zijn vele excuses in te vullen want de paringsdans van aanbesteding is niet veel anders dan de coalitievorming, want wat willen we?