Denk je ook wel eens ‘dat zou mooi zijn’? En dat je er direct achteraan denkt ‘maar dat gaat niet gebeuren’. Ik dacht dat gisteren toen ik las dat de Tweede Kamer in had gestemd met het elektronisch uitwisselen van patiëntgegevens. Dat deze wet is goed gekeurd vond ik niet het meest verwonderlijke. Ik dacht trouwens dat die wet allang bestond. Of al was afgekeurd, één van beide. We hebben het hier in ieder geval al twintig jaar over.
Nee, het meest verwonderlijke vond ik dat er bij stond ‘de nieuwe wet moet er ook voor zorgen dat systemen van zorginstellingen gemakkelijk met elkaar kunnen communiceren’. En toen dacht ik: ja, dat zou mooi zijn. Maar dat gaat niet gebeuren.
Snelle wifi
Als je dit soort dingen in de wet kunt zetten, dan heb ik nog wel een paar wetsvoorstellen. Een wet die verplicht dat er ’s ochtends geen files meer zijn of een wet die er voor zorgt dat mensen uit Volendam niet meer zingen. En speciaal voor mijn kinderen: een wet die zorgt voor een beetje snelle wifi op de camping. Zou allemaal heel mooi zijn, maar dat gaat niet gebeuren.
Net zoals het niet gaat gebeuren dat de systemen van zorginstellingen gemakkelijk met elkaar kunnen communiceren. Wat er wel gaat gebeuren? Eindeloos lange trajecten waar budgetten en planningen nog verder uitlopen dan de grenzen van Rusland. Uiteraard ontstaan er ook enkele datalekken en ergens in het traject zal Bits of Freedom ook wel weer een paar persberichten naar buiten brengen.
Vlekkeloos traject
Maar misschien heb ik het mis en gaat het dit keer van een leien dakje en is dit het eerste traject bij een (semi-)overheidsinstelling dat wel vlekkeloos verloopt. Dat zou mooi zijn, maar gaat niet gebeuren.
Ach ja, voorspelbaarheid op grond van een verwachting geeft wel zo’n beetje de kans op succes aan als het om verrassingen gaat. En helaas moet ik Jacob gelijk geven omdat ze in Den Haag nog altijd niet door hebben dat de wetgever een dompteur van papieren tijgers is geworden. De maakbaarheid van de maatschappij wordt niet meer in de Tweede Kamer bepaalt door alle achterkamertjes van de macht. Ook wel bekend als het bestuurlijke moeras waarin plannen vastlopen als gevolg van zoiets als geen macht op de uitvoer. Het ministerie van Waarheid, alias VWS, heeft hierdoor dan ook geen idee wat er speelt zoals we recentelijk zagen met een pandemie.
Never waste a good crisis is de cultuur van macht en angst niet de goede voedingsbodem voor een verandering. Want de budgetten gaan om geld en niet om liefde en wat betreft de datalekken maak ik me niet zo druk om de patiëntgegevens maar de empathie. Benieuwd welke keus Jacob maakt, de privacy of de hulp. Gelul over Volendam en Poetin zijn alleen maar afleidend want miljarden voor het één of het ander gaat om een keus, christelijke zorginstellingen schijnen menselijker te zijn maar dat heb ik van horen zeggen.