In twee weken zes steden uit de top tien van India bezoeken en kennismaken met de huidige stand van ict-zaken. Zo zag het aanbod er ongeveer uit. De tegenprestatie: in elk van die zes steden presentaties houden over actuele en liefst geavanceerde onderwerpen uit de werelden van Java- en Oracle-technologie. Met daarbij de gelegenheid om met Indiase software engineers in contact te komen en zo een beeld te krijgen van hun kennis, ambities, attitude en verwachtingen. Een aantrekkelijk aanbod van de All India Oracle User Group. En nu ben ik hier, in New Delhi. De start van mijn India-belevenissen.
De afgelopen weken heb ik allerlei mensen die ik zowel zakelijk als in de privé-sfeer ontmoette lastig gevallen met mijn reisplannen. Het was opvallend hoe vaak iemand zelf in India geweest bleek te zijn of tenminste collega’s, vrienden of familie had die daar zijn geweest. Voor mij is India een ver en exotisch land. De meeste contacten met mensen uit India heb ik in de Verenigde Staten waar op conferenties als JavaOne en Oracle OpenWorld steeds weer blijkt dat zeer veel software engineers binnen productontwikkeling van Indiase komaf zijn. Maar blijkbaar is voor veel Nederlandse bedrijven het werken met partners in India al lang geen exotische onderneming meer, maar dagelijkse praktijk.
Tegelijk viel het me op hoe wisselend en zelfs overwegend negatief de verhalen waren. India is vies, India stinkt. En je wordt er geheid ziek. En belangrijker nog: hoewel het kastestelsel officieel niet meer bestaat en zelfs verboden is, is het nog volop aanwezig. En: verwacht niet dat je van een zaal vol Indiase softwarespecialisten een reactie kan loskrijgen, kritische vragen, laat staan een mening. Vergeet het maar.
Goedkope handjes
Wat is India voor ons, vraag ik me af. Is het alleen een leverancier van goedkope handjes? Of is het toch ook een partner die hooggekwalificeerde resources beschikbaar kan maken die we domweg niet in de juiste aantallen elders weten te vinden? Kunnen complete projecten worden overgelaten aan zelfstandige teams in India? Loopt India zelfs voorop op sommige terreinen en zit de meest geavanceerde kennis op die terreinen – van zogeheten thought leaders, de wegbereiders – in India?
India is jarenlang het belangrijkste voorbeeld geweest van outsourcing en off-shoring op ict-gebied. Westerse partijen openden vestigingen in vooral Hyderabad en Bangalore en brachten werkzaamheden in het kader van grote outsourcingcontracten naar de gloednieuwe, glanzende ict-campussen in het Indiase antwoord op Silicon Valley. Op diezelfde campussen groeiden ook diverse Indiase ict-ondernemingen in razend tempo tot een positie als wereldspeler, zoals InfoSys, Wipro, HCL en Tata. Waar tienduizenden software engineers de verhoudingen in de wereld van software ontwikkeling stevig door elkaar schudden. Wereldwijd werken ruim vier miljoen mensen voor de Indiase ict-ondernemingen die een gezamenlijke omzet hebben van zo’n 45 miljard euro. Overigens zijn steeds meer van die medewerkers ingezet in andere landen dan India. Deels om dichter bij de klant te zijn, deels om ook de stijgende loonkosten in India te ondervangen.
Not_Of_Course_Person
Er zijn de laatste jaren barstjes gekomen in de positie van India als ultiem doel voor iedere cio van een Westerse onderneming. De culturele verschillen zijn vaker plezierig dan een belemmerende factor. Dat zit hem in de taal – getuige het koddige voorbeeld van het systeem dat eenmaal terug uit India het bedrijfsobject Not_Of_Course_Person bleek te bevatten, gebaseerd op de Niet Natuurlijke Personen die bedoeld waren in het ontwerp. Maar soms gaat dat veel dieper, zoals het programma waarin ten onrechte het Siebel-project alle nadruk en prioriteit kreeg ten opzichte van de beide andere projecten omdat de projectleider uit een hogere kaste kwam dan de beide andere projectleiders, met als gevolg een onevenwichtige architectuur.
De bekendmaking van General Motors in de zomer van 2012 dat het op grote schaal wil gaan insourcen na teleurstellende ervaringen met de offshoring, heeft veel organisaties aan het denken gezet. GM wil ict-activiteiten terughalen uit India en meer direct in dienst van de business stellen, met snelle innovaties en nauwe samenwerking. Waarbij barrières zoals bedrijfsgrenzen, taal, afstand en tijdzone en cultuur ongewenst zijn. Is dat een prelude op de teloorgang van het Indiase model? Of vooral een uitnodiging aan Indiase bedrijven om meer naar de klanten toe te komen?
OTN Yathra
Ik hoop de komende weken in mijn rondgang langs New Delhi, Mumbai, Pune, Bangalore, Hyderabad en Chennai een beeld te krijgen van India in het algemeen en de stand van zaken van de ict-industrie in het meer bijzonder. Via dit kanaal zal ik van mijn ervaringen verslag doen.
Kijk hier voor meer informatie over deze OTN Yathra-tournee door India.
In twee weken door India
Computable-expert Lucas Jellema van Oracle-dienstverlener Amis reist de komende weken door India om kennis te maken met de laatste stand van de ict-industrie in het land. Hij reist op uitnodiging van de All India Oracle User Group. Als tegenprestatie houdt hij presentaties. Jellema doet hier verslag van zijn belevenissen.
Lucas,
Het is al bekend dat het cultuurverschil een belangrijke showstopper is voor outsourcing naar andere landen. Uiteraard zijn er nog meer redenen maar deze is iets wat klant direct last van heeft. Nu dat de opdrachtgevers zich uit India terugtrekken, ik ben benieuwd wat de ondernemers in India bedacht hebben om hun tekortkomingen weg te krijgen. Ik kan me niet voorstellen dat ze hier niks aandoen want de ondernemers in India zijn heel slim.
Zou je in je volgende verslag op dit punt terug willen komen als het je iets opvalt?
Verder ben ik benieuwd naar de ervaring en reactie van “onze” PaVaKe op dit artikel.
Ik ben bezig met het lezen van een boek (Culturele Intelligentie) dat best een eye-opener is:
http://www.managementboek.nl/boek/9789047000112/culturele-intelligentie-1e-druk-2005-mijnd-huijser
” Nu in aanbieding!”
Ik wacht nog even af op de ervaringen … Heb zelf ervaring met Pune en Bangalore, zowel zakelijk als toeristisch (in de weekenden)
Wat betreft het General Motors verhaal: wat ik gemerkt heb is dat, vooral bij grote en complexe producten, dingen eenvoudig mis kunnen gaan. Ligt dit aan onze vrienden in India of moeten we hierbij een hand in eigen boezem steken?
Ik denk het laatste. De westerse organisaties communiceren vaak vanuit hun eigen domein expertise en daaraan gekoppeld vakjargon. Gecombineerd met een stukje cultuur, waarin de Indiërs niet zo snel genegen zullen zijn om door te vragen, kan dit leiden tot een implementatie die afwijkt van hetgeen we als opdrachtgever in gedachten hebben.
Ook bij het uitbesteden van onderdelen van je product zie je het gebrek aan domeinkennis terug. Ze doen hun best, maar omdat ze het totale plaatje niet kennen maken ze verkeerde aannames waardoor verkeerde implementaties opgeleverd kunnen worden.
Te vaak wordt (mijns inziens) bij uitbesteding in losse bouwblokken gedacht, daar waar domeinkennis (en ervaring) zeker zo belangrijk is.
Het zou me niet verbazen als dit soort aspecten in het verhaal van GM meegespeeld hebben. De manier en stijl van autorijden in India is heel anders dan in Nederland … het referentiekader zal daardoor heel anders zijn (mijn chauffeur was kon het zich nauwelijks voorstellen dat je in Nederland 130 mag rijden, en in Duitsland zelfs nog harder op sommige delen (overigens: op de wegen daar wil je ook niet harder dan 60 rijden, tenzij je een truck van Hans Stacey of Gerard de Rooy als vervoermiddel hebt))
PaVaKe,
” hand in eigen boezem steken” je zei exact wat ik ook al dacht! Ik ben van mening dat we ons gedrag als opdrachtgever moeten aanpassen aan de cultuur van het land waar het werk goedkoop “voor ons” verricht wordt. Maar soms heb ik er zelf ook moeite mee! Ik ben toch de opdrachtgever, lees de man met geld dus waarom zou ik de moeite moet nemen om die mensen te begrijpen!?
Ik denk dat ik pas goed bezig ben als ik een win-win situatie kan creeren! Maar zo makkelijk is het niet 🙁 en daarom hebben we misschien Hugo Messer !
Wat ook niet meehelpt is de tegenstrijdige belangen van ICT werknemers hier en in India. De opdrachtgever/cio wil graag van Indiërs gebruik maken, maar dat betekent dat westerse ontwikkelaars kennis moeten delen/afstaan en daarmee eigenlijk hun eigen graf graven. Ik werk al heel lang met Indische collega’s en heb bij meerdere bedrijven de westerse ‘handjes’ zien verdwijnen. Alleen coördinerende rollen als technisch pl en architect/ontwerper blijven dan over. En zelfs dat werd op een gegeven moment uitbesteed wat leide tot een enorm fiasco. Dus dat werd gelukkig weer terug gedraaid.
Ik heb bij een bedrijf gewerkt waar ik samen met mijn collega’s alleen nog mocht werken aan de conversie van een oud systeem naar een nieuw systeem en de Indiërs het nieuwe systeem mochten maken (ook praten met de klant) en later ook beheren. Nou, daar ben ik maar weg gegaan. Dat systeem werd dus ook een fiasco. Ik snap GM in dit geval wel. Ik ben ook benieuwd naar de ervaringen van Lucas, want ik krijg vaak het idee dat Indiërs onze producten gewoonweg niet snappen. De functionele werking van een collectief pensioensysteem snappen wij al bijna niet, laat staan zij.
Leuke discussie. En reza, nu moet ik wel reageren 🙂
Er vallen me een paar dingen op in de discussie.
Ten eerste heb ik het idee dat lucas een overtuiging heeft dat de indiase groei stokt, dat er allerlei spanningen leven onder de bevolking die het outsourcing model onder druk zetten, dat scholen en niveau minder zijn dan verwacht. Ik geloof dat je voor iedere overtuiging medestanders en feiten kunt vinden. Mijn persoonlijke ervaring gebaseerd op 1,5 jaarwonen in cochin en 5 jaar een eigen bedrijf aldaar, is anders. Daar zou ik een heel artikel aan kunnen wijden maar zal ik in deze post nalaten. Over het algemeen is mijn indruk dat indiers de it industrie nog steeds als de weg uit armoede zien. Voor zover ik weet tonen de onderzoeken ook nog steeds aan dat de industrie groeit. Last but not least geloof ik dat de industrie wereldwijd sterk zal groeien, zowel in india als andere it bestemmingen. It neemt een steeds belangrijkere rol in alle economieen wereldwijd in en tegelijk is er een tekort aan iters in de westerse landen, nu al maar als de wereld beter draait nog meer. De taart groeit en iedereen profiteert daarvan.
Ten tweede domeinkennis. Dit is een grote uitdaging bij complexe projecten. De indiase omgeving is anders, dus veel dingen kunnen mensen niet in perspectief plaatsen. En de mensen op afstand missen heel veel input, discussies bij de koffie, meetings over de oplossing, etc. Dus er moet extra tijd besteed worden aan domein kennis overdragen. Training, reizen, demos geven, scrum invoeren, helpen daar bij.
Ten derde de overtuiging ik ben opdrachtgever en zij moeten uitvoeren. Heel herkenbaar, zelfs ik raak soms nog gefrustreerd als iemand in india iets heel anders doet dan ik in mijn hoofd had. Dit heb ik overigens ook met nederlanders en de hamvraag is bij wie ligt de oorzaak? Een dergelijke overtuiging helpt niet omdat de oplossing ligt in samen werken en elkaar willen begrijpen. Om met andere culturen samen te werken hebben mensen respect en begrip voor elkaar nodig in combinatie met rust en nieuwsgierigheid om de ander te leren begrijpen. Frustratie en onbegrip kunnen nooit voor een positieve uitkomst zorgen.
Ik sluit me aan bij Hugo Messer, dat het moeilijk – en waarschijnlijk onzin – is om een kort algemeen oordeel te vellen over outsourcing naar India. Er zijn altijd twee partners die moeten samenwerken.
Wat geoutsourced wordt is ook zodanig divers, en in volumes zo groot, dat men toch moeilijk een algemeen negatief oordeel over outsourcen naar India kan vellen. Het zou dan immers echt niet zo’n grote groei gekend hebben gedurende de laatste vijftien jaar.
Ik heb zelf vier jaar in India gewoond (Gurgaon, nabij Delhi) om aldaar mijn eigen prepresskantoor te managen, totdat ik mijn zaak in Leuven en Gurgaon verkocht.
Uit ervaring heb ik kunnen vaststellen dat, wat ik zou noemen ‘zelfstandig denken’, in mindere mate aanwezig is bij de werknemers in India. Zij ‘voeren liever uit’. Verwacht men meer van zijn Indische werknemers, dan zal de werkgever hen daartoe de gelegenheid en een gevoel van vrijheid moeten geven.
Net zoals in West-Europa kan je geen goede resultaten krijgen tenzij je aan je werknemers een inwerkperiode gunt. En werknemers in India hebben wellicht nood aan een langere inwerkperiode dan de mensen die uit de eigen cultuur stammen.