Na vijf dagen heeft het expeditieteam de top van de Kilimanjaro bereikt. Het hoogtepunt werd emotioneel en vermoeid gevierd. Computable-redacteur Diederik Toet en Sabine Lokin doen verslag.
Het is donker en ijzig koud als we om middernacht aan de barre tocht naar het hoogtepunt van de ict-expeditie beginnen, Uhuru Peak, het hoogste punt van de Kilimanjaro. We vormen een lint van 18 lichtjes en verplaatsen ons tergend langzaam op de helling.
Iedereen is al snel in zichzelf gekeerd, op zoek naar het juiste ritme van lopen en ademhalen. De verbondenheid is groot en we helpen elkaar door de moeilijke momenten. Een van ons, Gaby, moet naar haar lichaam luisteren en besluit terug te keren naar het kamp.
De tocht valt velen van ons tegen. De route is continu erg steil en bezaaid met los gruis. Bovendien is het erg koud, -10 graden, die door de gure wind als -25 graden aanvoelt. Ook het gebrek aan zuurstof speelt iedereen parten.
Uhuru Peak
Rond zes uur 's ochtends komt de zon tevoorschijn achter de berg. Het team komt precies op dat moment aan op Uhuru Peak. De strak blauwe lucht en het prachtige uitzicht op de gletsjer en de krater maken al het afzien goed.
Iedereen is emotioneel door de grote prestatie, de uitputting en de indruk van het moment. We zijn heel trots dat we na maanden van voorbereiding, met zo'n grote groep bij het bekende houten bord op de top staan.
Gerard,
Van harte proficiat met het bereiken van de top. Goed gedaan jochie. Kom weer goed naar beneden. Trouwens aan iedereen van de groep een behouden afdaling.