Fouten in software kunnen vervelende gevolgen hebben. Het is echter lastig om software te kwalificeren. Grote hoeveelheid code en afhankelijkheden in de code maken de software complex. LaQuSo komt daarom met een kwaliteitskeurmerk voor software.
Het Laboratory for Quality Software (LaQuSo) komt met een certificaat voor foutenvrije software. Het bedrijf Aia Software neemt het eerste certificaat in ontvangst. LaQuSo verklaart met het certificaat dat de onderzochte software foutvrij is op een verzameling vooraf gedefinieerde eigenschappen.
Er is nog geen kwaliteitskeurmerk voor software. Grote softwarepakketten zijn vaak erg complex. In samenwerking met de TU Eindhoven en Radboud Universiteit Nijmegen heeft het LaQuSo gereedschappen ontwikkeld waarmee software kan worden geverifieerd en gevalideerd. Een bedrijf krijgt een certificaat als er geen moeilijk traceerbare fouten in de software zitten.
Complexe code
LaQuSo is een wetenschappelijk onderzoeksinstituut dat zich bezig houdt met de validatie en verificatie van software. Het instituut is een samenwerkingsverband van afgevaardigden van de Technische Universiteit Eindhoven, Technische Universiteit Delft, de Universiteit Twente en de Radboud Universiteit Nijmegen.
Software heeft vaak duizenden, soms miljoenen, regels code. Dat maakt code complex. Niet alleen de grote hoeveelheid code, maar ook de onderlinge afhankelijkheden in software zorgen voor veel fouten. Een bekend voorbeeld van foutieve software is de software in een geautomatiseerde parkeergarage in Den Bosch werd gebruikt.
Foutvrije software op een vooraf gedefinieerde verzameling van eigenschappen… Wat wordt daarmee bedoeld?
Op zich een interessant idee. Waarom geen keurmerk voor software? Een soort ‘Ik Kies Bewust’ logo; ‘Deze software bevat geen fouten’. Kijken of Microsoft deze stempels kan krijgen ;)) Lijkt me wel lastig om de criteria te definieren en te toetsen aan zoveel verschillende structuren code.
Nobel streven van LaQuSo.
Echter zie ik nog niet in HOE ze dat dan precies willen gaan testen, als die MILJOENEN mogelijkheden die binnen een softwarepakket fout kunnen gaan:
– in hoofd-software main_loop zelf,
– in combinatie met libraries,
– externe software modules.
EN in kombinatie met die MILJOENEN foutmogelijkheden van
– onderliggende hardware,
– eventueel aangesloten externe systemen,
– onmogelijke vormen van gebruikers input,
Is hier ook een whitepaper over te downloaden met overtuigende feiten en argumenten LaQuSo…?
Daarnaast bekruipt me weer het volgende “level of certification” nicemarket gevoel.
In de geest van “we hebben de mens achter de ict-er nu onderhand dood-gecertificeerd, nu is het de beurt om de focus te richten op “software certificatie” en later “hardware certificatie” en zelfs “organisatie certificatie”. Want al met al valt in de “etiketten en label busines” nog genoeg te verdienen.
“Ga werken aan VERTROUWEN, dat scheelt een hoop labels”