PC-privé-projecten zijn enorm in zwang

Dat kan er de oorzaak van zijn dat PC-winkels dit jaar tot nog toe niet geweldig draaien, terwijl de markt voor thuiscomputers in het eerste kwartaal 39 procent gegroeid is. Veel mensen wachten met kopen tot hun werkgever een PC aanbiedt. Leveranciers die vroeg het belang van de PC-privé-projecten hebben onderkend, profiteren nu sterk van deze hausse. Dat geldt vooral voor Compaq, Vobis en IBM. De eerste twee realiseren daardoor enorme groeicijfers, terwijl het bij IBM de matige winkelverkoop compenseert.
Het gaat veelal om grote aantallen. Toppers zijn projecten bij ING (dertienduizend PC's) en Rabo (zevenduizend). Het gemiddelde bestedingsbedrag per PC kan fors oplopen. Dit compenseert de doorgaans forse kortingen voor grote afnemers. Volgens IBM wordt al gauw 3300 tot 3800 gulden besteed aan apparatuur, software en service.
Het succes van de PC-privé is vooral te danken aan de fiscaal vriendelijke financiering. Sinds begin 1997 kan de werkgever onbelast een PC verstrekken of vergoeden, tot maximaal vijfduizend gulden. Dit kan op verschillende manieren. Bij verstrekking wordt het personeelslid eigenaar. Bij ter beschikking stelling blijft de werkgever of bijvoorbeeld een lease-maatschappij eigenaar. Een derde vorm is dat de werknemer zelf een PC koopt en de werkgever de kosten vergoedt. Deze vergoeding kan onder voorwaarden onbelast zijn. Een computer kan in het kader van een PC-project één keer in de drie jaar worden verstrekt. De computer moet mede bruikbaar zijn voor de dienstbetrekking, aldus de fiscale adviseurs van Vobis.
Omdat de PC ook privé wordt gebruikt, willen veel werkgevers niet alles betalen. De eigen bijdrage komt meestal neer op verlaging of inlevering van nettoloon, standaard brutoloon, tantième, winstdeling, of vakantie- of ADV-dagen. Bedrijven die met werkdruk kampen, lossen dat vaak deel op via een PC-project. Soms staat de fiscus toe dagen in te ruilen voor een PC zonder inhouding van loonheffing, vaak onder bepaalde voorwaarden. Die voorwaarden kunnen verschillen. Wat de ene belastinginspecteur toestaat, verbiedt de andere.