Directies trekken de besluitvorming over ict-projecten steviger naar zich toe. Dit blijkt uit het resultaat van de ict-besturingsscan van adviesbureau Berenschot. Die is door ruim honderd organisaties ingevuld.
Bij nog maar 7 procent van de aan de ict-besturingsscan deelnemende organisaties is de directie niet betrokken bij besluitvorming op het gebied van ict. Een groeiend aantal organisaties realiseert zich dat een dergelijke afwezigheid van de directie niet langer houdbaar is. Bij ongeveer de helft van de organisaties is de directie inmiddels vertegenwoordigd in het centrale orgaan dat besluit over ict.
‘Het toenemende belang van ict voor organisaties, het tempo waarin technische ontwikkelingen op organisaties, partners en klanten afkomen en de financiële middelen waarop ict beslag legt, rechtvaardigen de expliciete aandacht voor de sturing van ict door directies’, zegt Tom Pots, adviseur bij Berenschot.
Projectportfoliomanagement
Uit de ict-besturingsscan blijkt dat twee onderdelen van de besluitvorming steeds beter worden georganiseerd. Zo werd bij 91 procent van de bedrijven een ict-board of andere vorm van centraal orgaan in het leven geroepen. Zo’n ict-board is onder meer verantwoordelijk voor integrale besluiten over ict-investeringen. Berenschot ziet het als een uitdaging om de ict-boards krachtig te verankeren op directieniveau. Een andere verbetering betreft het steeds professioneler inrichten van het besluitvormingsproces over ict-investeringen. Dit wordt ook wel projectportfoliomanagement genoemd. Met als grootste uitdaging om informatie gedreven en intuïtieve ict-besluitvorming in balans te brengen.
Het ontbreken van een centraal orgaan op directieniveau en het niet organiseren van projectportfoliomanagement leidt tot versnipperde, ad hoc en intuïtieve investeringsbeslissingen die te weinig gericht zijn op de strategische doelstellingen van de organisatie. Pots: ‘Directies hebben dan geen totaalbeeld van de investeringen en zijn niet in staat hun ict-projectenportfolio integraal te besturen. Er is nog een wereld te winnen, maar steeds meer directies begrijpen dat zij hun verantwoordelijkheid moeten nemen.’
Het voorstel voor een CIO-functie op directie-niveau is gedateerd en is de afgelopen decennia ruimschoots mislukt.
Directies moeten zich bemoeien met het ‘Wat’, niet met het ‘Hoe’.
Value-management, Risico-management, Opdrachtgeverschap en Maturity (P3M3) zijn issues die aandacht vragen van directies.
Het gaat er niet om wat ICT kóst, maar om wat het óplevert. Een focus op investeringen – lees kosten, lees financën, lees CFO – zal een bedrijf nog steeds duur te staan komen.
Slechte zaak. Iedereen met enig verstand van ICT weet wel waarom. De versnippering die hier genoemd wordt is niet het gevolg van een missend CIO functie op directieniveau
Na twee keer lezen heb ik een aantal vragen bij dit artikel:
1. Wat voor type organisaties zijn onderzocht? Het maakt voor wat betreft zowel inhoud als proces van investeringsbeslissingen nogal uit of het de profit sector of de not-for profit sector betreft.
2. Heeft de genoemde groei (sinds wanneer?) ook een hoger rendement op ICT-investeringen tot gevolg? Zo niet of niet aantoonbaar kan ik niet zo veel met de uitkomsten.
3. Als ik logisch redeneer is dus in ongeveer de andere helft van de organisaties de directie NIET vertegenwoordigd in het centrale orgaan dat besluit over ict. Hoe neemt het gedeelte van de 93% die wel betrokken is en NIET vertegenwoordigd is in het centrale orgaan dat besluit over ict hun beslissingen?
Heren, heren, welk een kortzichtigheid in uw reacties. Natuurlijk moet ICT op de bestuurstafel! Juist als je de ICT-strategie via de CFO laat lopen krijg je die focus op kosten i.p.v. besparingspotentieel en resultaat. Niet besparen op ICT, maar met ICT!