Een gebrekkige infrastructuur is één van de nadelen van outsourcing naar Bangladesh. Daarnaast zijn de bescherming van het intellectuele eigendom en taalproblemen een punt van aandacht, meldt Gartner. Onlangs bezocht een Nederlandse ondernemersdelegatie Bangladesh om zich te oriënteren op de mogelijkheden van outsourcing.
Volgens een Gartner-rapport scoort Bangladesh slecht op het terrein infrastructuur, veiligheid van intellectueel eigendom en Engelse taalvaardigheid. Toch vormt dit voor de Nederlandse delegatieleden geen belemmering om met Bengaalse bedrijven in zee te gaan. Doorslaggevend is natuurlijk in hoeverre een specifieke partner met deze kwesties weet om te gaan. Veel bedrijven hebben een aggregaat voor als de stroom uitvalt en een Wimax-abonnement voor als het kabelinternet eruit ligt.
De kennis van het Engels onder de bevolking is over het algemeen matig. Het uitleggen aan een Riksja-bestuurder waar de reis naartoe gaat, behoeft al snel een grote groep druk discussierende omstanders om er uiteindelijk uit te komen. En ook hoger opgeleiden spreken niet altijd goed Engels, hoewel dit van bedrijf tot bedrijf sterk uiteenloopt.
Intellectuele eigendom
Het derde punt van aandacht is de gebrekkige bescherming van het intellectuele eigendom: Bangladesh staat op de tweede plaats in de lijst van onveilige landen. Volgens Paul Tjia, offshore-specialist bij GPI Consultancy, vormt dit geen belemmering om softwarecode in Bangladesh te laten schrijven. 'China is de koning van het kopiëren en ook daar zijn veel Westerse bedrijven actief.' Zo is het prima mogelijk om programmeurs in een afgeschermde omgeving te laten werken, zonder toegang tot gevoelige data.
Als een adviesbedrijf als Gartner al zegt dat het allemaal niet klopt, gebrek aan kennis, kunde, taal en vooral infrastructuur, plus ook nog een Intelectual Property rights waarom gaan Nederlandse bedrijven dan toch kijken in dat armoedige land en waarom willen wij kost wat kost daar dan toch zaken gaan doen?
Ben toch benieuwd hoe zo’n business case tot stand komt!
@Ed
Laat me raden: Kostprijs?
De initiele Bangladesh offerte kan lekker laag zijn. Alle correcties door gebrek aan kennis, kunde en taal/begipsproblemen zijn natuurlijk op nacalculatie.
Niet alleen de infrastructuur en het taalprobleem hoor. Bangladesh is gewoon een totaal ander land, ongeacht wat de heren adviseurs en andere belanghebbenden ons – met vooral hun eigen portemonnee in gedachten – vooral met vertellen.
Ze hebben er een andere werkwijze, een andere mentaliteit en een andere arbeidsmoraal. Voor Bangladesh (en meer van dat soort cheap-ass low-fat landen) is de arbeidsattitude vooral dat het werk toch wel naar hun komt, als ze maar vooral goedkoop zijn.
En keer op keer trappen de hebberige Westerse managers erin. Keer op keer komen ze bedrogen uit. Een lage arbeidsmoraal als het gaat om functioneel beoordelen van de klantwensen alsmede nazorg in dat doort ver van mijn bed landen ligt hieraan ten grondslag, net als het voeren van een gebrekkige regie door managers die menen “dat het allemaal wel vanzelf in orde komt”. Het is niet voor niets dat veel (deels) in dergelijke lagelonenlanden uitgevoerde projecten al bij voorbaat tot mislukken zijn gedoemd.
Snel scoren en grote winsten maken lijkt de grootste drijfveer te zijn van deze “heren”. Het realiseren en in stand houden van een stabiele infrastructuur is meer en meer verworden tot puur economisch rijk rekenen.
Met als resultaat van dit zich ongebreideld rijk rekenen dat de Nederlandse werknemer het mag opsoppen en de fouten weer mag herstellen.