Zorgpartijen hebben hun handtekening gezet onder een nieuw convenant voor de doorontwikkeling van het Landelijk Schakel Punt (LSP). In dat document en het bijbehorende businessplan zijn afspraken gemaakt over de doorontwikkeling van de koppeling tussen patiëntinformatiesystemen van ziekenhuizen, apotheken en huisartsenposten in de periode 2016-2020.
23 partijen, waaronder koepelorganisaties van apothekers (KNMP), huisartsen (LHV), Huisartsenposten (InEen) en ziekenhuizen (NVZ), Patiëntenfederatie NPCF, Zorgverzekeraars Nederland, Nictiz en leveranciers van zorginformatiesystemen hebben hun handtekening gezet onder het convenant ‘Gebruik Landelijke Zorginfrastructuur 2016 – 2020’ en het bijbehorende businessplan.
Daarmee hebben alle twintig nu deelnemende partijen zich de komende vijf jaar verbonden aan het Landelijk Schakelpunt en dit formeel bevestigd. De drie nieuwe partijen (GGZ Nederland, NVAVG en SAN) treden ook toe tot het convenant. Ook Ambulancezorg, Care-sector (VVT), Epilepsieinstellingen en GGD hebben formeel hun interesse getoond om aan te sluiten op de infrastructuur voor de uitwisseling van gegevens.
In het convenant en businessplan staan onder andere doelstellingen om het gebruiksgemak van het LSP te verbeteren. Door strenge wet- en regelgeving en privacybescherming kost het nu nog een groot aantal handelingen voor een bevoegde zorgverlener de juiste gegevens tot zijn beschikking heeft.
9,9 miljoen toestemmingen
Volgens de VZVZ, die de belangen van de zorgaanbieders op het gebied van zorgcommunicatie behartigt, hebben inmiddels bijna 9,9 miljoen Nederlanders hun zorgverleners toestemming gegeven om hun gegevens voor uitwisseling beschikbaar te stellen voor het geval dat voor hun behandeling van belang is.
‘In de afgelopen drie jaar hebben meer dan 90 procent van de huisartsenpraktijken een aansluiting gekregen en in meer dan 95 procent van de apotheken en huisartsenposten was dat het geval. Meer dan 89 procent van de ziekenhuizen zijn aangesloten op het Landelijk Schakelpunt’, stelt VZVZ.
Volgens de organisatie zijn ruim 16,1 miljoen medische brongegevens te raadplegen. Het noemt dat een belangrijke ontwikkeling in het kader van de veilige zorg voor de patiënten in Nederland. ‘De informatie-uitwisseling draagt bij aan de veiligheid in waarneemsituaties, reguliere medische situaties en spoedeisende situaties. Kortom, op die momenten dat het voor de behandeling van de patiënt van belang is. Dat leidt er toe dat momenteel wekelijks 1 miljoen medische opvragingen via het Landelijk Schakelpunt worden verzonden.’
Toekomst
Volgens VZV hebben de ondertekenaars van het convenant de afgelopen maanden intensief met elkaar gesproken over het businessplan voor de komende jaren. ‘Was het vorige convenant vooral gericht op de daadwerkelijke start van de zorginfrastructuur, het nieuwe convenant is vooral gericht op verbreding en verdieping van het gebruik van het Landelijk Schakelpunt. In 2015 werd al veelvuldig gebruik gemaakt van de zorginfrastructuur. Daarmee kwamen belangrijke ontwikkelpunten naar boven. Gebruiksgemak en toegevoegde waarde in een veilige omgeving staan voorop. Gebruikers spelen een centrale rol in de beoogde aanpassingen’, licht het toe.
De kosten voor het LSP worden geraamd op ongeveer twintig miljoen euro per jaar. Het gaat om de centrale basisinfrastructuur, doorontwikkeling en implementaties. Dat bedrag komt van Zorgverzekeraars Nederland.
Landelijk EPD
Het LSP komt voort uit plannen voor de invoering van een landelijk epd (elektronisch patiënten dossier). In 2011 stemde de Eerste Kamer tegen de wet die noodzakelijk was voor de invoering van een landelijk elektronisch patiëntendossier (landelijk epd). Daarmee was de invoering van een landelijk systeem voor de uitwisseling van medische gegevens van de baan. Uiteindelijk maakte het LSP, de basisinfrastructuur voor het koppelen van lokaal opgeslagen gegevens van zorgaanbieders als apotheken, ziekenhuizen en huisartsen, een doorstart.
Wel weer verontrustend dat de belangen van de zorgaanbieders en het gemak voor gebruikers voorop staat – niet het belang van de patiënt die feitelijk alsnog veroordeeld is tot meedoen in een systeem waarin de privacy en beveiligingsaspecten geen noemenswaardige rol lijken te spelen.
Een weerzinwekkende stap. Slecht business case, slecht business plan. Anders kun je het bijna niet noemen. Basaal heb je twee elementen in dit plan dat centraal dient te staan.
1. Borging van patiënten gegevens
Sinds jaar en dag stel ik al dat je een eenvoudige methode dient op te zetten en te implementeren waarbij data van patiënten, ook in noodgevallen, moet kunnen worden ontsloten. Tegelijkertijd gebruik makend van de universele wetmatigheid, verdeel en heers, het niet centraliseren van patiëntendata. Dat gevaar word namelijk nu levens groot. Ook grootschalige fouten in een dergelijk traject ligt op de loer evenals, na bestudering van het business plan, zijn verantwoordelijkheden op detail hoogte voorzien van escapes en achterdeuren. Tenminste, ik lees nergens iets van accountability of sanctie bij fouten.
Aansluitend dient op dit stuk en vlak die data geborgd te zijn, iets wat eveneens niet echt uit de verf komt van dit business plan.
2. Het voorkomen van medische fouten/missers in medische processen
Centraal dient de patiënt te staan. Niet het businessplan, niet de aangesloten organisaties. De Patiënt. Klaarblijkelijk moet men dat nog leren. Vervolgens is het een zeer koud kunstje patiëntendata op gewenste momenten te ontsluiten per ‘noodzakelijkheid’. Bedenk dat het handig zou zijn dat een patiënt de juiste medicatie krijgt in juiste hoeveelheid. Bedenk dat u of ik de snelst mogelijke passende hulp krijgen als we een ongeluk(je) hebben gehad.
Bedenk dat je in een ziekenhuis de juiste behandeling krijgt waar missers zoveel mogelijk worden uitgesloten. Bedenk dat je data, wanneer je naar een andere arts of specialist gaat, eenvoudig met een p2p verbinding met toestemming van de patiënt zelf ontsloten moet kunnen worden, per geval.
Ik hoef hier niemand te vertellen dat hetgeen waar u naar kijkt hier, een niet meer te administreren of controleren moloch zal worden. Om maar niet te stellen, ervaring leert dit, dat missers in het systeem en processen meteen grootschaliger gevolgen zal hebben. Het is namelijk wachten op het eerste procesfalen.
Ik wijs auteur en lezer graag op een document dat in de basis in 1996 werd opgesteld, aan intentie en inhoud niets heeft ingeboet. http://www.numoquest.nl/EPD IT.pdf Kennis en ervaring volkomen gratis.
Kosten
Even kijken of wij elkaar hier vinden. Een eenvoudig te implementeren systeem, dat slecht een eenduidig protocol vergt, waaraan iedereen zich eenvoudig kan conformeren, met bestaande middelen en IT infrastructuur, waarin de patiënt op alle momenten voorop staat, voor een eenmalige uitgave van laat ons zeggen € 2,50 per verzekerde, met het minste risico dat data gevaar loopt versus 20 miljoen per jaar?
U mag het zeggen.
@Willem
U stelt het volkomen juist.
Bizar dat de overheid zich hier niet aan wilde branden en de plannen afkeurde maar ook niet ingrijpt als de zorgsector deze slecht opgestelde plannen zelf gaat uitvoeren.
@ Johan
Het geeft weer hoe het staat met het gevoel voor urgentie, t.a.v. de belastingbetaler, die in dit hele proces, anders dan het in opten van de optie ‘deel data’, niets te zeggen heeft en ook niet specifiek word beschermd. Het gegeven dat we zoiets hebben als een CBP, is altijd mosterd na de maaltijd in de zin dat men altijd pas in beweging komt als het kwaad al is geschied.
Wederom een bewijs van total inertie, impotentie en incompetentie van deze overheid voor dringende zaken zoals deze.