Vroeger klaagde je misschien wel over systemen die duur en inflexibel waren, maar een voordeel was wel dat je ze zelf onder controle had. Met de komst van steeds meer gestandaardiseerde oplossingen, die nu op basis van een software as a service-aanpak beschikbaar zijn, is dat niet meer. Iemand anders gaat erover, zoals Google met Google Maps. Niets mis mee hoor, Google maakt fantastische producten. Maar ze zijn nu eenmaal niet van mij. Dus word ik regelmatig geconfronteerd met aanpassingen in de producten die de leverancier verzonnen heeft. Ik heb er niet om gevraagd en ze zijn ook niet met mij afgestemd. Google Maps, om dat als een herkenbaar voorbeeld te nemen, staat niet alleen. Vanuit een andere applicatie heb ik een interface met Maps gemaakt, om bijvoorbeeld aan mijn klanten te laten zien welke vestigingen ik heb. Als Google geruisloos een nieuwe versie van Maps vrijgeeft, moet ik af en toe mijn interface aanpassen. Met de adoptie van steeds meer SaaS-oplossingen verschuift de aandacht naar interfaces. Interfacebeheer, of misschien beter gezegd, interactiebeheer, of nog beter gezegd, actief interactiebeheer, dat wordt een nieuw beheertaakgebied.
Waar de lijst van beheerobjecten vroeger uit programma's, databases, scripts etc. bestond, staan nu ook SaaS-componenten en interfaces erop. 'Ook' is overigens hierbij een klein maar belangrijk woord. Het is een hybride applicatielandschap dat wij moeten beheren. Oude systemen en nieuwe systemen. Naast elkaar. Beheer wordt steeds lastiger. En de vraag vanuit de business steeds zwaarder. Maar zoals het beheerders altijd is gelukt om op nieuwe situaties in te spelen, gaat het ook dit keer lukken om daarop een antwoord te vinden. Dat is ons vak.
Om te kunnen beoordelen moet u ingelogd zijn: