In de afgelopen tien jaar die ik voor consultancyorganisaties werk, komen regelmatig de volgende twee vragen terug: 'hoe zorgen we ervoor dat onze gedetacheerde medewerkers binding bij het bedrijf houden?' en 'hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze medewerkers hun vakinhoudelijke kennis op een efficiënte wijze met elkaar kunnen delen?'. Ik denk dat het inzetten van Yammer als enterprise microblog, een soort Twitter die is beperkt tot medewerkers van dezelfde organisatie, een goed antwoord is op deze twee vragen. Bij mijn organisatie passen we dit succesvol toe.
In de afgelopen jaren heb ik veel initiatieven voorbij zien komen die, in theorie, een hogere binding en kennisdeling tot gevolg zouden moeten hebben. Tientallen intranetten, kennisbanken, kennissessies, team-crossover sessies en peoplemanagement bezoeken verder heb ik nog steeds niet het idee dat we het ei van Columbus hebben gevonden. De initiatieven helpen een beetje maar het kost nodeloos veel moeite om ze operationeel te houden. Ze worden vrijwel nooit spontaan ingezet en op het moment dat er echt behoefte is, is het net niet beschikbaar (of niet te vinden). Feit is dat consultants, developers, testers en andere kenniswerkers op dagelijkse basis intensiever contact hebben met de organisaties waar ze gedetacheerd zijn dan hun eigen werkgever. Dan is het niet vreemd dat er een sterkere band ontstaat met de dagelijkse opdrachtgever dan met de eigen werkgever. Daarnaast is het bij sommige opdrachtgevers niet mogelijk om de kennisbanken te benaderen. Medewerkers zullen niet zo snel direct een collega benaderen voor het opsturen van deze kennis en bellen is in veel gevallen ook een te hoge drempel. Nieuwe kennis wordt in mijn organisatie vaak gepost op ons weblog of in onze interne kennisbank, maar in veel gevallen is de enige uitwisseling tussen collega's in een gesprekje bij de koffieautomaat. Als je op dat moment bij een opdrachtgever zit, dan mis je dus deze koffieautomatenkennis.
Sinds enige weken gebruiken we binnen onze organisatie Yammer als enterprise microblog. Dit heeft op korte termijn al geleid tot een actieve en prettige virtuele community waarin collega's snel en simpel kennis en feitjes met elkaar kunnen uitwisselen. Ook problemen waar je tijdens de uitvoering van je opdracht tegenaan loopt, kan je in deze virtuele groep gooien die in veel gevallen snel een (en vaak meerdere) oplossing voor je heeft. Nieuwe kennis, tools, events en gebeurtenissen zijn op deze wijze binnen mum van tijd in de hele organisatie bekend.
Het leuke effect is dat binnen Yammer de bedrijfscultuur direct herkenbaar is als de reguliere cultuur. Hierdoor is de cultuur virtueel geworden en kan ik ook op mijn detacheringklus bij mijn opdrachtgever ook meedoen aan de koffieautomatenpraat. Nu alleen de kwaliteit van de koffie nog!
Ik denk dat er met de invoering van enterprise microblog wel een ei van Columbus is gevonden. Nu alleen die naam nog, 'ik wilde nog even wat jammeren…', maar er moet altijd nog iets te Yammeren over blijven.
Productiviteit hangt in een kennis-economie sterk af van kennis uiteraard.
Zodra kennis is gedeeld kan het bedrijf overbodige personeelsleden weg bezuinigen, om de kosten te verlagen en daarmee de concurrentiepositie te versterken.
Bij het niet delen van kennis zegt de werkgever, dat je niet onvervangbaar bent, terwijl als kennis deelt je nog veel vervangbaarder wordt.
Manager worden betaald om de kosten zo laag mogelijk te houden en zullen op grote schaal liegen om dat voor elkaar te krijgen.
Denk aan je eigen belang, dat doet je werkgever ook!
Ik ben benieuwd of dit over een paar maanden ook nog werkt.
Nu is het nog nieuw, en zoals met alles wat nieuw is, is het leuk en interessant, en willen mensen het uitproberen.
Al die andere initiatieven die je noemt zijn ook ooit zo begonnen, en allemaal een stille dood gestorven.
Mijn ervaring is dat er meestal veel “halers” zijn, en weinig “brengers”. Na een tijdje hebben de “brengers” wat minder tijd/zin, en sterft het initiatief langzaam maar zeker een stille dood.
Het is nu bijna 2 jaar later en het werkt nog steeds.