Smeuïge verhalen

Dat het gedrag van Microsoft de laatste jaren niet altijd voorbeeldig is geweest, weten we al langer. Diverse tegenstanders van het bedrijf en ook rechters hebben zich uitgeput in vergelijkingen. Microsoft kreeg de titel roofdier opgeplakt, en rechter Frederick Motz vergeleek vorig jaar het gedrag van Microsoft met dat van de echtgenoot van de Amerikaanse olympische schaatskampioene Tonya Harding. Die bewerkte de kostbare knieën van Hardings rivale Nancy Kerrigan met ijzeren staven.
Maar wat leveren deze processen allemaal op? Smeuïge stukjes in de pers is zowat het enige resultaat van al deze rechtszaken. Toen rechter Coleen Kollar-Kotelly op 1 november de schikking bekrachtigde die vorig jaar tussen de Amerikaanse overheid en Microsoft werd bereikt, is weliswaar een aantal controlemaatregelen ingevoerd die ervoor moeten zorgen dat Microsoft niet opnieuw te veel over de schreef gaat. Anderzijds doen de vele wijzigingen in de licentiepolitiek van het bedrijf niet meteen vermoeden dat Microsoft zich inderdaad anders gaat gedragen. Analisten van Gartner zeiden direct na de uitspraak dat Microsoft nu terug kan gaan naar 'business as usual'.
Wordt iemand er beter van? Allicht niet. Ook de bedrijven die telkens deze processen aanspannen, zouden beter moeten weten. Zo heeft Sun Microsystems echt wel genoeg interne misère om zich mee bezig te houden, maar blijkbaar is het makkelijker een ander bedrijf aan te klagen dan zelf een deugdelijke strategie uit te tekenen. Misschien moet Scott McNealy maar eens gaat berekenen hoeveel mensen hij minder had kunnen ontslaan indien hij zijn advocatenfactuur niet hoefde te betalen...

 
José Delameilleure