De sportindustrie is een van de meest lucratieve markten ter wereld. Het draait daarin niet alleen om geld, het gaat vooral om mensen, meer specifiek om fans. Technologie en social media maken het tegenwoordig mogelijk om de fanbeleving naar grote hoogtes te tillen. Zo ervaren fans en supporters hun favoriete sport beter dan ooit tevoren.
Die unieke relatie is echter niet alleen effectief voor sportclubs en hun fans. Overheden kunnen hier ook de vruchten van plukken. Want wat als zij hun burgers net zo betrokken maakten bij hun stad als sportfans zijn bij hun club?
Ontwikkelingen door social media
Het aanbod in socialmediakanalen neemt nog steeds in rap tempo toe. De bekende platformen als Facebook, Twitter, Tumblr, Youtube en Instagram groeien dagelijks nog met aanzienlijke aantallen gebruikers.
Die groei heeft volgens Don Steele, head of audience development bij Tumblr, twee veranderingen teweeggebracht. Op de eerste plaats zorgde dit voor ‘online, grensoverschrijdende gemeenschappen van fans’. Hierdoor hoefde fans niet meer in een bepaalde regio te wonen om een team of sporter aan te moedigen. Ten tweede kunnen atleten via sociale platformen beter dan ooit tevoren unieke één op één relaties met hun fans en supporters opbouwen.
Voetbalclubs zetten eerste stappen
Drie Europese voetbalclubs onderstrepen deze twee ontwikkelingen. Alle drie behoren ze tot de meest winstgevende en populaire sportclubs ter wereld. Het zijn bovendien stuk voor stuk succesvolle bedrijven en ze hebben zich de vaardigheid aangeleerd om enorme fangroepen tot leven te wekken.
Zo spant FC Barcelona de kroon met meer dan honderd miljoen volgers op Facebook en Twitter. Real Madrid volgt op de voet met bijna honderd miljoen volgers, en Manchester United sluit de top drie met meer dan zeventig miljoen volgers.
Zulke grote, internationale voetbalverenigingen gebruiken social media om hun ‘fanbase’, die van zichzelf al zeer actief en loyaal is, uit te breiden. Hierdoor kunnen sporters en teams nu direct in contact komen met hun supporters, waarmee ze de perceptie van fans beïnvloeden, sterkere relaties met hen ontwikkelen, hun ‘merk’ uitdragen en de discussie met fans aangaan.
Leerschool
Megatrends zoals hyperconnectiviteit, supercomputing en slimme technologie veranderen elk aspect van onze samenleving en de manier waarop we zakendoen. Sport is digitale bedrijfsvoering en het gebruikt technologie om het spel te veranderen.
Sensoren en wearables bepalen hierin aan de ene kant de manier waarop teams zich voorbereiden, hoe ze presteren en hun tactiek bepalen. Aan de andere kant helpen data-analytics en andere moderne applicaties de teams bij het beter managen van hun prestaties, bij het trainen van de spelers en bij het betrekken van fans. Dit maakt hen veel winstgevender, effectiever en populairder.
Diezelfde trends zijn tevens van grote invloed op steden – op hoe ze te werk gaan en omgaan met hun burgers. Sommige steden, zoals Amsterdam, Buenos Aires, Boston, Toronto en Birmingham, gebruiken al internet of things (IoT-)technologie om ‘slimme’ beslissingen te maken die toekomstige generaties beïnvloeden en die hen zullen helpen bij het aanpakken van grootstedelijke uitdagingen.
De betrokkenheid van burgers wordt in bepaalde steden bijvoorbeeld al verbeterd door het gebruik van burgerportals, voor het stellen van vragen, het geven van feedback en voor het stapsgewijs verbeteren van de dienstverlening voor de gehele samenleving. Maar overheden kunnen hun burgers nog voor zoveel meer inzetten!
De geboorte van de ‘stadsfan’
Een brug naar de stadsbewoner is zo snel gemaakt. Stel je voor dat de gehele bevolking van een stad als Rotterdam (624.000 personen) met dezelfde passie zich voor stadse zaken zouden inzetten als voor hun favoriete voetbalclub. Dat ze met politici net zo actief de interactie aangaan als met hun sporthelden. Dat ze beslissingen beïnvloeden omdat ze met dezelfde drive hun mening uiten via verschillende stadse socialmediakanalen die eenvoudig beschikbaar zijn voor alle burgers.
Hetzelfde geldt voor de stad zelf. Want wat als overheden tools en technologie gaan gebruiken waarmee zij eenvoudiger en efficiënter kunnen opereren? Dan gaan zij meer en meer lijken op een digital business. Helemaal mooi zou zijn als ze die tools gebruiken om de vinger aan de pols te houden bij de burger en daardoor beter weten wat hij belangrijk vindt. En zo een veilige en gemoedelijke plek creëert waar burgers probleemloos kunnen leven en gelukkig zijn.
De realiteit in de hedendaagse digital economy is dat ieder sportteam, iedere stad en iedere organisatie, groot en klein, de impact van technologie en social media op hun organisatie moet doorzien. En vooral de invloed ervan moet erkennen op de betrokkenheid van mensen. Overheden die willen bloeien in plaats van overleven moeten zichzelf gaan zien als een grootschalige sportclub. Dat is de sleutel naar een meer betrokken en beter gestructureerde samenleving. Maak dus gebruik van de technologie en de tools die er beschikbaar zijn!
Op zich een aardige gedachte ware het niet dat het toch niet helemaal zo werkt als gewenst. Om deze ‘wens’ te kunnen realiseren heb je iets zeer belangrijks nodig namelijk ‘Sociale Cohesie’.
Deze sociale cohesie krijg je alleen als er grote gemeenschappelijk doel of doelen zijn en…. je voelt dat al aankomen, die zijn er weinig tot niet. Of, klaarblijkelijk niet aansprekend genoeg voor de mensen die zich dagelijks bedienen van de sociale media.
Overheid, betrouwbaarheid, betrokkenheid
Om maar even met een paar zeer eenvoudige zaken te beginnen.
Overheid en presentie en beleid
Als we zien, wat ambtelijke en politiek mismanagement, impotentie en incompetentie tot gevolg heeft in de NL samenleving alleen al, we hebben het dan over aantoonbare sociale zaken zoals, laten we zeggen, criminaliteit, dan zien we zeer ongewenste ontwikkelingen.
Weet je wat, we gaan de samenleving aan de mensen teruggeven, lees, we laten het de burger meer en meer lekker zelf uitzoeken en noemen dit ‘participatiesamenleving’. Anders bezien is er een beweging onder bezielende leiding van ene Mark Rutte die stelt, de samenleving voor de burger, die mag het dan vooral zelf uit zoeken.
Gevolgen
Je automatiseert heel veel politiezaken en taken en roept, dan kan er meer blauw op straat. Het gemarchandeer met statistieken en trends begint. Het CBS claimt een sterke daling van de criminaliteit en dat word door de overheid breed uit gemeten. De burger, om wie het uiteindelijk gaat ervaart een groot probleem met het doen van digitale aangifte, een grotere weerzin van de politie aangiften op te nemen, en zo daalt de aangiftebereidheid al ras en steekt een nieuw fenomeen de kop op.
Blame and Shame
Er is een enorme toename van het gebruik van de sociale media als pressiemiddel t.a.v. criminelen. Veelvuldig zie je foto’s van proletarische ‘klanten’ die zich bediende van een gestolen pinpas de rondte doen of wat te denken van de pressie via facebook, aan inbrekers en dieven toch maar vooral zo snel mogelijk de gestolen goederen terug te brengen want anders zetten we de boel gewoon op de sociale media.
Politie en overheid roepen om het hardst dat dat niet mag maar je ziet de mondige burger, steeds vaker door overheid aan lot overgelaten, denken, de sociale media werkt sneller dan jullie bereid zijn aangifte op te nemen en dus…… krijg je dit soort, overigens begrijpelijke maar ongewenste perikelen.
Rotterdam als voorbeeld?
Statistisch ‘schijnt’ Rotterdam ongeveer ruim 623 mille bewoners te hebben. Dat getal is al een ‘in terminus contradictius’. Wij weten, als IT professional, dat het GBA van Rotterdam ernstig is vervuilt zelfs achterloopt en dat de hulpvaardigheid van menig ambtenaar om iets wezenlijk voor hun burgers in Rotterdam te willen betekenen, een zeer slechte reputatie heeft. Uit ervaring kan ik zeggen zo abominabel dat menig ambtenaar maar niet eens zegt ambtenaar te zijn.
Het aantal inwoners van Rotterdam is waarschijnlijk zelfs 25.000 tot 40.0000 groter. Wij hebben het hier dan niet alleen over niet geregistreerde dak en thuislozen maar ook over een toenemend fenomeen adreslozen en niet te vergeten illegalen. Er leven nog heel veel sociale issues daarnaast die sociale tegenstellingen zelfs vergroten waardoor je artikel, hoe loffelijk idee en streven dan ook, volkomen mank zullen gaan.
Wat dat betreft heeft het laatste referendum als politiek ongewenst neveneffect gehad dat de tegenstemmers massaal hun afkeuring over de overheid hebben uitgesproken. En dat zal niemand in de politiek ook maar enigszins durven erkennen.
Nu zou ik wethouders geenszins willen vergelijken met voetbal idolen maar dat terzijde.
De benadering van burgers wordt vaak door gemeentes benaderd als zijnde klanten. Dat uitgangspunt schiet mij in het verkeerde keelgat want het geeft niet de juiste verhouding aan tussen burger en overheid.
En als je wilt weten hoe je burgers graag met je communiceren dan is de meest eenvoudige manier (en m.i. ook de beste) om het ze gewoon te vragen! Waar is draagvlak voor en wat vindt men prettig. Dan hoef je ook niet achter hun rug om via allerlei achterbakse manieren via IoT en Big Data oplossingen aan je cijfertjes te komen. Want die cijfertjes is maar een momentopname waarbij niet het hele spectrum van de burgers wordt geraakt. Bij intermenselijke contact is veel effectiever het grote plaatje inzichtelijk te krijgen. Maar in de huidige ‘digital economy’ is er geen plaats meer voor intermenselijk contact. Men is verslaafd aan digitaal contact?
De meeste voetbalsupporters die naar een wedstrijd gaan doen dit met familie en vrienden en doen het voor de gezelligheid en als hun club toevallig wint is dat mooi meegenomen.
Lijkt me een riskante benadering. Aangezien de voetbalsupporters vooral opvallen door onderlinge gewelddadige conflicten en vandalisme van een deelgroep is dat niet echt de meest geschikte voorbeeldgroep wat mij betreft.
Maar los daarvan, sociale cohesie kan mooi zijn om mensen aan hun woonomgeving te verbinden, maar dat is al langer bekend en ook al langer onderkend als een gebrek in veel wijken die verrommelen. De cohesie stimuleren voor trots en verbondenheid met de stad, lerend van topmerken zoals Apple, Microsoft, Feyenoord & Ajax, biedt wellicht een kans. De burgers vragen wat ze willen of bezielt lijkt een onbegonnen werk, geeft altijd een vertekent beeld van de enkeling die antwoord geeft en levert daarom niet de gewenste cohesie en trots. Daarom doen die topmerken dat evenmin – die richten zich op branding en imago.
Het overschrijden of negeren van (lands)grenzen zoals genoemd door Steele is natuurlijk al lang aan de gang. Trends zoals “mobile” en Social media versterken dit. De overheid heeft daarin niet alleen de vraag te beantwoorden hoe zij het beste met die burger kan communiceren, (maar) moet zich ook de vraag stellen (en beantwoorden) waarom zij nog bestaat. Ze moet zichzelf opnieuw uitvinden. JUIST vanwege die verminderde sociale cohesie zoals genoemd door Rene: de overheid wordt op terreinen gewoon buiten spel gezet (of plaatst zichzelf buiten spel). Of zoals Demming lang geleden al zei: “you do not have to change, survival is not mandatory”.
Zie ook http://www.binnenlandsbestuur.nl/digitaal/kennispartners/kpn-lokale-overheid/de-overheid-is-(al)-bijna-overbodig.9472905.lynkx