Soms worden fervente OS/2-gebruikers door omstandigheden gedwongen om met Windows-producten te gaan werken. Dat is niet altijd een onverdeeld genoegen.
Onno L. Gerritse schreef een leuke column over Bill Gates en zijn producten (Computable, 29 augustus). Hij beweert dat we zelf voor Microsofts producten hebben gekozen. Deze uitspraak is allesbehalve waar.
Stichting Niwo (Nationale en Internationale Wegvervoer Organisatie) heeft bewust gekozen voor IBM’s OS/2. Windows 3.1 werd als productieplatform afgewezen vanwege de instabiliteit en slechte ‘multi-tasking’-capaciteiten. Van die keuze hebben we zelden spijt gehad. Helaas zijn we nu verplicht om Windows te gebruiken vanwege onze deelname aan een project op Europees niveau. De software die daarvoor nodig is, is alleen in een Windows95-versie verkrijgbaar. We hebben geen andere keuze. Doen we het niet, dan kunnen we onze leden een reeds toegezegde dienst niet meer leveren. Daardoor zou een deel van ons bestaansrecht verdwijnen. Dus halen we ‘de hele automatisering’ overhoop om één Windows-PC in het netwerk te hangen waarop de bewuste software moet gaan draaien. Gezien de legio (‘security’)bugs in Windows kijken we daar allerminst naar uit. Ik wil hiermee aangeven dat lang niet alle organisaties uit vrije wil voor Microsofts producten kiezen, zoals Onno Gerritse in zijn column stelt. Daarom vind ik ook de vergelijking met drank en voedsel onder het mom van ‘je weet wat je krijgt’ wat ongelukkig. Beter is het te stellen: ‘Je weet wat je wilt, maar krijgen doe je het nooit’.
Vincent Soeurt,
Stichting Niwo, Rijswijk