Rust er een doem op innovatieve automatisering bij het ministerie van Justitie? Wie de recente flaters bekijkt, zou denken van wel. Een paar jaar geleden wilde Justitie het stokoude Justitie Documentair Informatiesystem (Judis) in 1999 vervangen omdat het niet-millenniumbestendig zou zijn. De invoering van het moderne PCDocs-pakket liep uit op een fiasco. Judis, draaiend op een Siemens-mainframe, moest als de wiedeweerga Jaar 2000-klaar gemaakt worden.
De geschiedenis herhaalt zich min of meer nu de invoering van het Hoger Beroep Strafrechtsysteem (HBS) is gesneefd. Bijna dertig miljoen gulden is voor niets in het werkstroombeheersysteem, gebaseerd op Oracle en Staffware, geïnvesteerd. De bestaande systemen die de vijf gerechtshoven gebruiken, moesten als de donder europroof gemaakt worden.
Justitie wijst ter verdediging op de complexe juridische processen die moeilijk te automatiseren zijn, organisatorische spanningen die gaandeweg de rit ontstonden en het gebrek aan vertrouwen bij de eindgebruikers. Opvallend genoeg vinden de ict-leveranciers dat ze hun werk goed hebben gedaan, geen klachten van de opdrachtgever hebben ontvangen en het systeem volgens technische specificaties opgeleverd.
Maar wat gaat er dan toch mis? Tim van Hugte van het Nederlandse Pluriform Software vindt dat Justitie een ouderwets beleid voor systeemontwikkeling volgt. Het ministerie zoekt in zijn ogen te krampachtig naar oplossingen om de broodnodige ict-vernieuwing door te voeren. Het kiest voor grote projecten met een lange oplevertijd, terwijl er op decentraal niveau genoeg systemen naar tevredenheid draaien die ook voor andere justitiële instanties gebruikt kunnen worden.
Het zou goed zijn als Justitie deze kritiek ter harte neemt en het automatiseringsbeleid van de laatste jaren eens kritisch tegen het licht houdt. Een dergelijk ministerie - cruciaal voor ons land - behoort ict-bestendig te zijn.
