De meeste mensen die mij kennen, weten dat ik graag pleit voor een centrale rol van de mens in de Business Intelligence-wereld: de BI-consument. De laatste tijd constateer ik dat er binnen ons vakgebied alleen nog maar oog is voor techniek en strategie. Aan de ene kant van het spectrum verdrinken we in het scala aan tools, aan de andere kant verzanden we in discussies over de zogeheten strategische bedrijfsprocessen. Rondom het menselijke aspect van Business Intelligence blijft het akelig stil.
Iedereen is het er mee eens dat het bestaansrecht van Business Intelligence is: het voldoen aan de informatiebehoefte van de BI-consument. Maar wat is dan die informatiebehoefte? Hoe kan deze op een zo goed mogelijke manier worden ingevuld? En wie is de BI-consument? Dit zijn vraagstukken die verder gaan dan het produceren van zoveel mogelijk informatie alleen. Er lijkt op dat vlak een enorme verschraling plaats te vinden.
Nu ben ik geen econoom, maar ik neem overeenkomsten met de kredietcrisis waar. Velen geven aan dat de kredietcrisis is ontstaan door de ontembare honger naar zo veel mogelijk productie tegen zo laag mogelijke kosten met een zo hoog mogelijke marge. Menig bedrijf is volledig gaan sturen op de enige echte, ultieme KPI: winst. Deze kokervisie heeft er toe geleid dat de consument uit het oog verloren is. Met als gevolg: een enorme vertrouwensbreuk en na de financiële – nu ook een economische crisis. Ik vat het samen als het resultaat van een doorgeslagen financiële industrie.
De BI-wereld lijkt op een gelijksoortig fenomeen af te stevenen. Er is alleen nog maar oog voor het behalen van winst door het produceren van zoveel mogelijk informatie. 'Any place, any time, any format, anywhere' is het credo. Maar zit de BI-consument daar op te wachten? 'Natuurlijk!', hoor ik sommigen van u al roepen! 'Natuurlijk wil de BI consument informatie, die vraagt er toch immers om?' Maar de consument vroeg ook naar geld en naar nog meer geld om te lenen. We moeten ons juist ook gaan verdiepen in: waarom wil de consument geld (lees informatie), waartoe leidt dit en wat is de toegevoegde waarde op de langere termijn?
Het artikel 'BI betaalt zich bijna nooit terug' van Daan van Beek begin dit jaar, leidde tot een hele rel. Boze BI-experts reageerden met het artikel 'BI verdient zich wél terug'. Wie er gelijk heeft, laat ik graag in het midden. Mijns inziens is dit minder interessant. Het behalen van een zo kort mogelijke terugverdientijd is geen doel op zich. Het is belangrijk te investeren in kwalitatieve informatie die ook op de lange termijn waarde toevoegt voor de BI consument.
Natuurlijk begrijp ik dat we ook moeten letten op de kosten behorende bij informatiecreatie, maar zie het als een duurzame investering. Daarmee komt dan ook meteen het paradoxale van informatie naar boven. Duurzame investeringen zijn meestal voor de langere termijn. Echter, informatie bestaat in het heden en het nu, met een time to market van next to nothing. Maar informatie heeft vanuit kostenperspectief iets unieks: informatie bevat geen grondstof. Creatie van informatie kost geld, maar het kopiëren van informatie kost nagenoeg niks en het recyclen is al helemaal gratis. Dit wetende mag informatie absoluut geen resultante zijn van industriële tools die opgeklopte data als output hebben: de doorgeslagen informatie-industrie.
We moeten deze industrie een halt toe roepen en informatie gaan zien als een essentieel, duurzaam onderdeel van de organisatie. Informatie is een voortdurend vernieuwend product dat inspeelt op de voortschrijdende behoefte van de BI-consument. Reden te meer om tijd niet langer te verspillen. Stop met al die dure tools en oeverloze strategische discussies. Start met informatie en de BI-Consument. Duurzame informatie tezamen met echte verdieping in het waarom van de BI-consument zal Business Intelligence weer menselijk maken.
“Velen geven aan dat de kredietcrisis is ontstaan door de ontembare honger naar zo veel mogelijk productie tegen zo laag mogelijke kosten met een zo hoog mogelijke marge.” Bron? Dit is complete onzin namelijk.
Het artikel van Emiel van Bockel legt bloot waar het in
het algemeen aan schort: het in beeld hebben en houden van de consument. In dit geval de afnemer van Business Intelligence. Het bij het voortbrengen en verstrekken van informatie om de behoeften van de consument van nu en straks. Deze toepassing in de sfeer van de informatica juich ik toe. De algemene gedachtengang is te vinden in “Echte Economie” , waarvan de elfde druk is verschenen bij Valkhof Pers in Nijmegen.
Heerlijk als je iemand tegenkomt met een gelijke overtuiging kent, en niet meepraat met de massa.
Breng de macht weer terug bij de gebruiker, die nu verdwaald is in een spinneweb van BI/EAI/BPM dokters die hem allemaal willen genezen. En dan bij voorkeur met hun ‘bijbel’ onder de arm.
Nu een ieder wel zo’n beetje gewend is aan zijn ERP en de upgrade nog jaren voor zich uit zal schuiven is er ruimte voor gezond verstand. Kruip dus uit je hol beste ICT-er, en kies voor ‘Passion for Empowerment’. Wordt gedreven door de glimlach van de gebruiker die ineens het gevoel heeft serieus genomen te worden en je als welkome gast ziet in het oplossen van zijn dagelijkse informatiebehoefe.
“Duurzame informatie tezamen met echte verdieping in het waarom van de BI-consument zal Business Intelligence weer menselijk maken.” Waar gaat dit over?
Ook van de reacties begrijp ik niets. Wat zeggen jullie nou eigenlijk? “Breng de macht weer terug bij de gebruiker, die nu verdwaald is in een spinneweb van BI/EAI/BPM-dokters die hem allemaal willen genezen.”
Moet met deze statements de BI-gebruiker zich begrepen voelen?
Ik denk dat de consument en de producent allebei willens en wetens doen wat je beschrijft. Er is namelijk een zwarte markt voor bi waar vraag en aanbod perfect in balans zijn. Consumenten klagen over versies van de waarheid, maar zoeken zelf de kans tot manipulatie en de keuze welke versie het beste past. Producenten van informatie zien meer en meer informatie als kans hun koninkrijkjes uit te bouwen. Zie daar. Het effect dat je beschrijft.
frank
Goed verhaal zeker de metafoor naar de financiele crisis en de oorzaak daarvan. Mijnsinziens drijven beide fenomenen op dezelfde humane wisselwerking: het streven van het gros van de mensen naar de grootst mogelijk zelfverrijking (geld, data, info, bezit) enerzijds en de verlichting van de rebel die denkt in het belang van het groter geheel (bijdrage, intelligentie, efficiency, effectiviteit, eliminatie, focus).
De hoeveelheid informatie neemt exponentieel toe. Focus op de juiste informatie en maximale effectiviteit dmv minimale inspanning wordt steeds belangrijker: Wat is juist informatie? Antwoord komt m.i. van Pareto: die BI die de gebruiker helpt focussen op die 20% van de beschikbare informatie om 80% van zijn doelstellingen te bereiken.