Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Hoeveel bedrijven gaan teveel betalen voor Microsoft-software? Wat verdwijnt er bij het nieuwe HP? Wat is een ‘portal’?
Hoeveel bedrijven gaan teveel betalen voor Microsoft-software? Wat verdwijnt er bij het nieuwe HP? Wat is een ‘portal’?
… waarschijnlijk meer dan waarop Microsoft had gehoopt. In mei 2001 introduceerde Microsoft een nieuw licentieprogramma voor Office. De softwaregigant wilde van zijn klanten abonnees maken in plaats van incidentele kopers. Als smeermiddel kwam het bedrijf met een overgangsregeling waarbij bedrijven met een aardige korting konden overstappen. Dat aanbod geldt nog ruim twee maanden. Je mag dan ook verwachten dat het gros van de bedrijven die willen overstappen dat voor 1 augustus doet. Gartner en Giga Group hebben daarom al voorzichtig de eerste balans opgemaakt. Wat blijkt? Eenderde van de onderzochte (grote) bedrijven is overgestapt; eenderde twijfelt nog en de rest claimt er vanaf te zien. Is dit nu een succes voor Microsoft of niet?
Ik zou zeggen van wel. Het gaat hier om een radicaal nieuw prijsmodel. Als je daarvoor binnen een jaar de helft van je klantenkring (uitgaande van de voorzichtige aanname dat de helft van de twijfelaars nog instapt) weet te porren, kun je dat een succes noemen. Te meer daar de meeste bedrijven bij de nieuwe licentievormen meer geld kwijt zijn dan daarvoor. Volgens berekeningen van de NGN gaan het merendeel der bedrijven in het abonneemodel twee maal zoveel betalen voor hun Office-applicaties. Alleen grote ondernemingen met ‘enterprise’-licenties en organisaties die elke 1,5 half jaar een nieuwe Office-versie kopen, zouden geen geld hoeven toe te leggen. Dat zoveel bedrijven zich dat oor laten aannaaien, toont hun afhankelijkheid aan. Ze hebben kennelijk nauwelijks keus.
Microsoft bezorgt zichzelf met deze omschakeling een stabiele inkomstenstroom uit de belangrijkste melkkoe. Bovendien geven klanten ook nog eens direct meer geld uit. Microsoft meldt tenminste trots dat de licentie-inkomsten dit jaar met 1 miljard dollar zijn gestegen. De meeste klanten voelen zich tot een keuze gedwongen: of naar het nieuwe model overstappen en dus direct abonnementsgeld gaan betalen, of gebruik maken van de laatste upgrademogelijkheid. In beide gevallen rinkelt Microsofts kassa. De klanten zitten gevangen in bestandsformaten, ingenieuze macro’s, een vertrouwde interface en getrainde gebruikers. De concurrentie van weleer is al lang uit de weg geruimd.
Mijn advies aan bedrijven met oudere Office-versies: ga niet in zee met de nieuwe licentievormen (Software Assurance of Subscription), maar maak gebruik van de allerlaatste – ouderwetse – upgrade-mogelijkheid. Dat kan nog tot 31 juli. Wie dat doet kan het ongetwijfeld uitzingen tot 2006. Of kijk toch eens naar Star Office. Het is in ieder geval in aanschaf een stuk goedkoper.
… heel veel producten en heel veel mensen. De overname van Compaq door Hewlett-Packard is dan toch eindelijk rond. Het eindeloze gestechel tussen Walter Hewlett en de HP-leiding heeft in ieder geval tot voordeel gehad dat het bedrijf direct na het definitieve besluit met een uitgewerkt integratieplan kon komen. Volgens eigen opgave hebben duizend medewerkers een miljoen arbeidsuren in dit plan gestoken. Over overheadkosten gesproken.
De enige kans om van de overname een succes te maken is een radicale kostenreductie. Ik las dat HP na alle eerdere reorganisaties bij Compaq en HP nog voor een miljard dollar wil bezuinigen op personeel; daar zouden zo’n 15.000 banen mee gemoeid zijn. De gepresenteerde productstrategie maakt duidelijk dat er zeer fors wordt gesnoeid in bestaande productlijnen. In de meeste gevallen verdwijnen óf de HP- óf de Compaq-productreeksen. Echte verrassingen zitten er nauwelijks in het productscenario. De naam Compaq verdwijnt grotendeels, behalve in de consumentensector en de zakelijke bureaucomputers. Tal van overlappende research wordt gestaakt. Bij de zakelijke bureaucomputers en de pc-servers trekt marktleider Compaq aan het langste eind, bij de werkstations verdwijnen juist de Compaq-modellen. De Jornado zakcomputer van HP verdwijnt ter meerdere glorie van de iPaq. Bij de grote servers krijgt HP-UX een dominante rol en van de foutbestendige Tandem Non Stop-servers wordt het logo weer eens vervangen. Alle zware systemen moeten op (de lange) termijn op Itanium-chips van Intel gaan draaien. Bij de opslagdivisie wordt vooralsnog weinig gesnoeid; het aanbod zou grotendeels complementair zijn. De grote opgave ligt daar op softwaregebied. Dat HP bij de consumenten-pc’s en notebooks beide merken blijft voeren, lijkt me op lange termijn niet verstandig. Beide merken hebben volgens mij eenzelfde kwaliteitsimago, zodat je ze niet in verschillende markten kunt positioneren. Waarschijnlijk durft HP het veel sterkere merk Compaq niet te dumpen. Maak van Compaq dan de familienaam van de consumenten-pc’s, is mijn gratis advies. Twee merken onderhouden, zelfs al zijn ze onder de motorkap identiek, ondergraaft namelijk het belangrijkste motief voor de fusie: kostenreductie. Topvrouw Carly Fiorina – wat ze zelf verdient aan de fusie weten we nog niet – heeft nog steeds niet overtuigend uitgelegd hoe HP straks effectief met Dell kan concurreren. Voorlopig staat tegenover de geplande personeelsinkrimping en de stroomlijning van het productaanbod een tijdrovend integratietraject en een hoop interne onrust. De miljoen uren die al in de integratieplannen zijn gestoken, zijn wat dat betreft een veeg teken.
… ieder geval een blijvertje. Over netwerkcomputers, plug-ins en push-technologie heeft niemand het meer, maar de ‘portal’ is alive and kicking. Dat is opmerkelijk, want de meeste hype-termen zijn na uiterlijk twee jaar volledig opgebrand. Leveranciers willen ze met geen tang meer aanraken. De term ‘portal’ blijft evenwel opduiken in de ene na de andere aankondiging. Eerst kwamen die vooral van gespecialiseerde niche-softwareleveranciers als Plumtree, Sybase, Hummingbird, Autonomy en Epicentric, maar nu ook en vooral van grote spelers als Oracle, IBM, BEA, Sun en Microsoft.
Wat Yahoo is voor veel consumenten, wordt het bedrijfsportaal – de ‘corporate’ of ‘enterprise’ portal – voor de zakelijke gebruiker: een gepersonaliseerde webgebaseerde toegangspoort naar applicaties, relevante bedrijfsgegevens en op maat gesneden informatie. Leveranciers van ‘enterprise portals’ leveren een bouwdoos met onderliggende architectuurelementen, waarmee bedrijven zelf portalen kunnen opzetten zonder al te veel programmeerwerk. Zo’n platform bevat standaard functies voor geavanceerde toegangsbeveiliging, caching, zoeken, personalisatie en documentbeheer; en interfaces (api’s) voor applicatie-integratie en webservices.
Als een markt groeit, krijgen de pioniers concurrentie van de grote spelers. Dat proces vindt nu plaats in de portalenmarkt. Uit recente aankondigingen van Microsoft, IBM en Sun, blijkt dat de giganten deze architectuurbouw naar zichzelf toe willen trekken. We kunnen een rondje overnames verwachten.
