ECA Holding is de moedermaatschappij van een automatiseringsbedrijf, een productiefaciliteit, een participatiemaatschappij en van distributeur Quote Components. René Lammers, medeoprichter en directeur van ECA, ziet Quote als ‘zijn kindje’ en is bijzonder betrokken bij het bedrijf en zijn werknemers.
Van spijkerbed naar componentendistributeur, daar zat zeker nog wel een stap tussen?
Ik besloot een bedrijfskundige opleiding te gaan volgen en bekostigde die zelf. Eigenlijk ben ik uit pure armoede pc’s gaan verkopen. Voor de informaticalessen moesten alle studenten een pc hebben en dat was vanzelfsprekend duur. Met mijn huidige compagnon ben ik toen pc’s gaan inkopen voor studenten. We bleken de gave te hebben om het juiste product tegen de juiste prijs te krijgen. Ik sliep in 1985 op mijn studentenkamertje tussen de stapels pc’s. Die verkochten we tegen heel lage bedragen aan de studenten. Totdat de onderwijsinstelling ons op het matje riep.
Einde oefening van de eerste onderneming?
Integendeel, ze wilden bij ons gaan bestellen, want ze konden zo een flinke besparing realiseren. Van het een kwam het ander en zo zijn we tijdens onze studie al begonnen met het bedrijf.
Heb je dan die opleiding nog wel nodig?
Ik denk dat de technische basis belangrijk is, en het heeft zeker aan de bedrijfskundige kant erg geholpen. Cijfers bijvoorbeeld moet je toch goed kunnen interpreteren. Ik sta ervan versteld dat veel bedrijven met een partij zaken gaan doen zonder eerst de stabiliteit van die organisatie te bekijken. Persoonlijk gevoel is goed, maar je kan wel bepaalde zaken uitsluiten. Ik kan iemand een aardige vent vinden, maar toch wil ik weten hoe zijn bedrijf ervoor staat.
Cijfers interpreteren kun je leren, maar dat persoonlijke gevoel niet. Ben je ook door de praktijk geschoold?
Er zijn wel een paar ervaringen in mijn leven geweest die heel belangrijk waren. Daardoor voel ik me verantwoordelijk voor het welzijn van mijn personeel. Ze moeten plezier hebben in hun werk. Dat is heel saai, want dat zegt iedereen; goed, dat zeg ik dus ook. Maar ze hebben ook gezinnen en verplichtingen en daarom wil ik open en eerlijk tegen ze zijn en ervoor waken dat ik ze ook zekerheid kan geven. Ook in moeilijke tijden wil ik de stabiliteit van onze organisatie waarborgen.
Welke ervaring ligt daaraan ten grondslag?
Ik was eens bij een automatiseringsbedrijf dat failliet was gegaan en waar de directeur een praatje hield voor de medewerkers. En daar stond men te applaudisseren voor deze man! Dat vond ik ongelofelijk. Hoe kun je nu, terwijl je op straat staat, klappen voor de directeur? Die man had een goed aura, maar hij had toch zijn huiswerk beter moeten doen. Dat was nog in de goede tijd en er was eigenlijk geen reden om failliet te gaan en dus geen reden om voor hem te klappen.
Lees verder in CRN
