Het is gelukt om met een snelheid van honderd kilometer per uur een Long Term Evolution-verbinding op te zetten en in stand te houden. De snelbewegende bron kan zijn signaal van telkens andere zendmasten betrekken, iets wat cruciaal is voor de commerciële ontwikkeling van de mobiele breedbandtechnologie.
Voor het eerst is al rijdend een mobiele verbinding succesvol opgezet en in de lucht gehouden met behulp van LTE. LTE (Long Term Evolution) is een nieuwe mobiele breedbandtechnologie die voortborduurt op het veelgebruikte umts en zijn snellere opvolger hsdpa. Techneuten van Nortel laadden een streaming hogedefinitie video op een prototype LTE-smartphone van het merk LG. Ze deden dat terwijl ze honderd kilometer per uur reden en meerdere zendmasten passeerden.
Nortel wil met de proef aantonen dat zijn LTE-netwerkdekking net zo betrouwbaar is als de gebruikelijke gsm- en umts-netwerken, terwijl de bandbreedte en netwerkcapaciteit veel groter zijn. Het belangrijkste dat de demonstratie aantoont, is dat een snelbewegende bron zijn LTE-signaal van telkens verschillende zendmasten kan betrekken. De fabrikant verwacht de technologie eind 2009 commercieel te kunnen aanbieden.
Commerciële ontwikkeling
Nortel en LG Electronics zetten in 2005 de joint venture LG-Nortel op om de technische en commerciële ontwikkeling van LTE aan te jagen. De interoperabiliteit van infrastructuur en toestellen is daarbij een van de speerpunten. In april 2008 meldde netwerkleverancier Ericsson al een netwerkplatform te bouwen voor het gebruik van LTE. Ook de Zweden verwachten dat de eerste producten in 2009 of 2010 op commerciële basis verschijnen.
Ook veel concurrenten van netwerkleverancier Ericsson, zoals Nokia Siemens Networks, NTT DoCoMo, Alcatel-Lucent en NEC, werken aan LTE-platforms. Bovendien omarmen steeds meer grote telecomaanbieders, zoals Vodafone, Verizon Wireless en China Mobile, de LTE-technologie.
WiMAX
Grootste technologieconcurrent van LTE is WiMAX, met als grootste pleitbezorger chipfabrikant Intel. Ook Nortel was tot juni 2008 betrokken bij de ontwikkeling van WiMAX. Die technologie is weliswaar nu al verder ontwikkeld dan LTE, maar heeft wel enkele nadelen. Zo moet het vereiste dichte netwerk van antennes nog worden opgezet en zijn de meest ideale netwerkfrequenties (nog) niet vrijgegeven. LTE kan in principe gebruikmaken van de bestaande infrastructuur en van kleinere delen van het frequentiespectrum.
Domme vraag misschien, maar wanneer leert de ict-industrie nou eens van het Philips Video 2000 disaster. Met andere woorden, waarom worden nu weer resourcen, geld, tijd en hartzeer verspilt aan het opzetten van twee elkaar beconcurrerende standaards terwijl iedereen toch inmiddels op zijn (of haar) klompen zou moeten kunnen aanvoelen dat uiteindelijk maar 1 standaard kan worden geimplementeerd door de telco’s. Waarom wordt niet eerst aan de telco’s gevraagd wat ze willen (ik kan me voorstellen dat ‘geen extra antennes’ een redelijk strak ontwerpcriterium is), om dan gezamelijk aan een standaard te gaan werken. Kijk een van de meest succesvolle standaards in de ict-industrie is MIDI dat begin 80er jaren is ontwikkeld. Daaraan hebben toen alle synthesizer bedrijven samen gewerkt (want alleengang dat had geen zin dat wisten ze maar al te goed). Concurrentie werd opzij geschoven en eendrachtig (met wrijving hier en daar dat wel) werd in Japan, Europa en Amerika geknutseld en gefriemeld. MIDI in, out en through is een standaar met veel nadele gebleken (timing bijvoorbeeld) maar toch hij bestaat al ruim 25 jaar onveranderd. Dus heren LTE-ers en WiMAX-ers als jullie de resourcen hadden gepoeld hadden had ik die film ook al kunnen downloaden (als consument dan). Al vraag ik me bij mobiel breedband nog steeds af wat de winst daarvan is. HD kijken op een telefoonscherm, eh, heeft er iemand een goede leesbril voor me?
Groeten, Ed