Op 16 juni 2009 heb ik een bijeenkomst van de werkgroep ASL Best Practices bezocht. Tijdens deze bijeenkomst heeft Remko van der Pols een zeer boeiend betoog over Best Practices gehouden. Naar aanleiding daarvan bespreek ik in deze blog enkele bevindingen.
De werkgroep ASL Best Practices valt onder de ASL-BiSL Foundation, een non-profit organisatie die zich ten doel stelt het ASL-BiSL-raamwerk verder te (doen) ontwikkelen en gebruik hiervan te stimuleren.
Voorafgaand aan het workshopgedeelte gaf Remko van der Pols een vlammend betoog over wat Best Practices nou eigenlijk zijn en hoe ze te gebruiken. En ook: wat ze niet zijn en hoe ze niet dienen te worden gebruikt. Buiten Remko’s boeiende stijl van presenteren vond ik dit verhaal zeer interessant.
Dat was eigenlijk tegen mijn verwachting in. Want zeg nou zelf, als u de vraag krijgt 'Wat zijn Best Practices?', dan denkt u waarschijnlijk net als ik aan een kort en krachtig antwoord, gevormd in één of andere definitie. Als over Best Practices (BP’s) wordt gesproken wordt echter vaak voorbijgegaan aan twee hele belangrijke aspecten.
Hoewel het eigenlijk open deuren zijn, vind ik deze punten dermate belangrijk dat ik ze hier nog eens even wil aanhalen.
1. Nut bewezen
Best Practices zijn verzamelingen van cases die in bepaalde praktijksituaties hun nut hebben bewezen. Dit behelst nogal wat:
– Er kunnen meerdere BP's zijn voor soortgelijke situaties
– Bij een BP hoort ook een duidelijke beschrijving (typering en categorisatie) van de situatie
– BP's hebben in een bepaalde situatie voor een bepaalde gebruiker nut gehad (cq. hebben dat nog steeds)
Ofwel: bij het beoordelen of een BP voor een bepaalde situatie eventueel nuttig kan zijn, is het belangrijk om zoveel mogelijk informatie te hebben over de situatie waarvoor de BP is toegepast.
Persoonlijk zou ik een BP die zonder verdere toelichting wordt aangeboden, met enige argwaan bekijken. Wat voor de ene situatie werkt, hoeft niet zomaar voor de andere situatie te werken! En zoals zo vaak: Er leiden meerdere wegen naar Rome. Kies dus uw eigen weg!
2. Aanpassen
BP's zijn bedoeld om aan te passen!
Vaak worden BP's of sjablonen van raamwerken of methodieken recht uit het tekstboek overgenomen en zonder verdere aanpassingen geïmplementeerd. Berucht zijn in mijn ogen bijvoorbeeld de Pino's (Prince In Name Only) die het resultaat zijn van het rigide gebruiken van PID-sjablonen (Projectinitiatiedocument). Dat is niet wat Prince beoogt! Zo ook met de ASL Best Practices waar ik gisteravond mee heb mogen stoeien.
Remko gebruikte een -in mijn ogen- briljant en pijnlijk eenvoudig voorbeeld van twee verschillende supermarktketens om dit punt te verduidelijken. Dit voorbeeld ging over het interacteren met klanten. Op zeer illustratieve wijze schilderde Remko het verschil in afhandeling van een vraag, zoals 'Weet u waar de suiker staat?' tussen bijvoorbeeld de Lidl en de AH. Hetzelfde proces, maar op twee totaal verschillende manieren geïmplementeerd. Het punt hier is dat het botweg overnemen van een Best Practice zonder deze aan te passen op de eigen situatie meestal niet tot de gewenste resultaten leidt.
In deze tekst kan ik u overigens de 'real-life experience' van Remko's betoog niet doen beleven, komt u daarvoor de volgende keer vooral zelf naar zo'n bijeenkomst!
Op je gevoel?
Ik ben van mening dat men niet alleen de vraag moet stellen wat best practices nu zijn. Voor dat je het weet zal een dergelijke aanpak leiden tot alleen maar vanuti best practices te kijken.
Men zal eerst de vraag moeten stellen: Wat wil de organisatie, vervolgens kijken of er best practices zijn en of deze van toepassing zijn en bruikbaar zijn.
Het nadeel van weer een aanpak op basis van best practices is dat men generaliserend te werk gaat en meteen een organisatie benaderd met een term op basis van best practices zonder de basis te evalueren.
Als dit weer zo’n term gaat worden en hype, want een van de doelstellingen zoals ik uit het artikel haal is het gebruik ervan stimuleren. Met als gevolg dat men iets binnen haalt omdat de term “leeft” en niet meer kijkt wat men daadwerkelijk nodig heeft.
Misschien is het juist aan te bevelen om te streven naar een aanpak waarbij best practices gebruikt kunnen worden en dat men pas achteraf zegt: dit valt binnen het ASL-BiSL-raamwerk ipv hier heb je het ASL-BiSL-raamwerk en nu gaan we kijken hoe we dit werkend kunnen krijgen. Een klein nuance verschil maar waarvan ik denk dat het meer waarde toevoegd. Het maakt dan nl niet uit welke term er gehanteerd wordt, maar waar de klant baat bij heeft.
Meneer Frank heeft het niet helemaal goed begrepen, eerst waren er best practices en toen pas was er ASL.
Maar de wereld verandert. Dus daarom doe je de wereld een plezier door ook te kijken of er goede voorbeelden (zo noem ik de best practices net zo lief)zijn voor andere omgevingen. En pas je ASL aan op nieuwe Best Practices (ASL 2).
Ik weet nog van vroeger: men zei dat een ontwikkelaanpak die we volgden voor Cobol of Oracle niet nodig was voor bijvoorbeeld Java J2E ,dotnet etc- projecten. Ik heb van die laatste typen projecten toen dus heel wat zien mislukken (of grandioos slagen, oftewel: volstrekt onbeheersbaar).
Eerst kijken naar “Wat wil de organisatie, vervolgens kijken of er best practices zijn en of deze van toepassing zijn en bruikbaar zijn” is uiteraard een goed plan.
Ik betwijfel overigens ten zeerste of van het merendeel van de ASL BiSL Best Practices zondermeer duidelijk is in welke situatie deze succesvol waren. Dat ze succesvol waren staat voor mij voor heel veel BP’s als een paal boven water, maar waar?