Soms lees je wat over de complexiteit in de ict-infrastructuur. Complexiteit werkt vrijwel altijd kostenverhogend. Het blijft dan vaak bij een constatering waarna snel wordt over gegaan tot de bestrijding ervan met maatregelen. Maar wat zijn nu de veroorzakers van complexiteit? Business- en applicatiearchitecten denken soms verbluffend eenvoudig over de infrastructuur, maar juist zij kunnen grote invloed uitoefenen op de complexiteit en daarmee op de kosten van de infrastructuur.
De zeven belangrijkste bouwblokken van iedere ict-infrastructuur zijn eindgebruikersapparaten (zoals desktops, pda's, etc.), opslagsystemen, servers, informatiebeveiliging, communicatie en netwerk, middleware en infrastructuursoftware en tenslotte ict-managementsystemen ten behoeve van operations. Dat lijkt een simpel en overzichtelijk geheel, maar zodra je je er wat in verdiept, blijkt een en ander in belangrijke mate geïntegreerd te zijn met elkaar.
De veroorzakers van de complexiteit in de ict-infrastructuur laten zich als volgt samenvatten (in willekeurige volgorde):
– Wijzigingen in de organisatie.
– Legacy-systemen.
– Meer applicaties.
– Toenemende mobiliteit van medewerkers.
– Meer regelgeving en andere voorschriften.
– Meer spullen in het datacenter.
– (On)volwassenheid van de ict-beheerorganisatie
Wijzigingen in de organisatie
Wanneer de grootte van de organisatie verandert, heeft dat meetal gevolgen voor de ict-organisatie. Denk aan het aantal ict-werkplekken, netwerkverbindingen en bandbreedte, inregelen dat applicaties beschikbaar zijn voor de nieuwe medewerkers en dat het aantal licenties in overeenstemming blijft met het gebruik. Meer dan eens wordt de ict-afdeling pas op het laatste moment op de hoogte gebracht van een verhuizing van een afdeling naar een ander pand en toch verwacht men dat alles maar gewoon werkt. Vanzelfsprekend speelt de frequentie van de organisatieveranderingen en de omvang een rol. Complexiteit wordt verder verhoogd door fusies en overnames waarbij de ict van de een door de ander geabsorbeerd moet worden. Dit speelt overigens net zo makkelijk ook intern, bij reorganisatie van grote divisies binnen ondernemingen en overheden.
Legacy-systemen
Legacy-systemen zijn (Wikipedia) verouderde ict-systemen die niet voldoen aan de huidige technologische standaarden welke de organisatie wil behouden voor geldige businessredenen. Deze systemen draaien vaak op verouderde en dus vaak langzamere hardware en reserveonderdelen voor zulke hardware is in toenemende mate moeilijker verkrijgbaar. Als er legacy-software gebruikte wordt op antieke systemen, dan is het verstandig om een business case te maken voor het vervangen van het gehele systeem, tenzij het mogelijk is om de software op nieuwere hardware met een backwards-compatible emulatieoptie (bijvoorbeeld virtualisatie) te draaien (indien dat gesupport en/of gecertificeerd wordt door de leverancier). Legacy-systemen zijn moeilijk te onderhouden, te verbeteren en uit te breiden omdat er een algemeen gebrek is aan iemand die nog weet hoe het in elkaar zit. Het toenmalige deskundige personeel is al uit dienst en het nieuwe personeel dat binnenkwam nadat het systeem ‘legacy' werd, heeft het systeem nooit leren kennen. Dit wordt vaak nog verergerd door een gebrek aan documentatie. Integratie met nieuwere systemen kan ook moeizamer zijn omdat de nieuwe software gebaseerd is op geheel nieuwe technologieën. Overbruggende software en hardware die vaak tegelijk met het nieuwe systeem ontwikkeld wordt om te integreren met andere (moderne) technologieën wordt vaak niet ontwikkeld voor de verouderde systemen door een gebrek aan voldoende vraag om de ontwikkeling rendabel te maken.
Meer applicaties
Wanneer het aantal applicaties dat een ict-organisatie moet ondersteunen toeneemt, dan neemt ook het aantal requirements toe dat deze applicaties hebben ten aanzien van de infrastructuur. Het is immers veel eenvoudiger om veertig applicaties te onderhouden dan vierhonderd, duizend of zelfs tweeduizend applicaties vanuit het perspectief van een change-manager. Denk eens aan het aantal mensen dat betrokken raakt bij een 'change advisory board' (CAB)-overleg dat de impact van een enkele applicatie, een applicatiesuite of de infrastructuur zelf overweegt bij dit toenemende aantal applicaties. Stel je eens voor hoe de rollen vergroten van een change-aanvrager (wie is gemachtigd), change-eigenaar, change-coördinator, change-procesmanager, tester (pre & post implementatie), testomgevingen, change-approver, QA/service-testmanager, service transitie manager en CAB-leden die betrokken zijn in een regulier CAB-overleg. Dat neemt niet weg dat je grote infrastructuren kunt bouwen, integendeel. Het legt wel de nadruk op het gebruik van architectuurprincipes en standaardisatie om te voorkomen dat de complexiteit exponentieel toeneemt met de grootte.
Compliancy en reguleringen, richtlijnen en regelgeving
In het algemeen neemt het aantal beleidsmaatregelen toe naarmate een organisatie groeit en vaak wordt van de ict een te grote bijdrage gevraagd in de handhaving er van als de technologie component van 'people, process en technology'. Heb je weleens het ‘protocol voor gebruik van internet en e-mail' gelezen van jouw organisatie? De forensische naspeurbaarheid ervan stelt eisen aan de ict. Het blijven voldoen aan beleidsmaatregelen onder veranderende omstandigheden is vaak een enorme uitdaging, zeker binnen de overheid waarbij wetswijzigingen snel gevolgen hebben voor systemen (applicatiekant), maar ook vaak op de infrastructurele kant zoals het verspreiden/updaten van de nieuwe applicatie naar de werkplek, netwerkbeveiliging en bandbreedte, etc. Als je er invloed op uit kunt oefenen, probeer de reikwijdte van reguleringen dan te beperken tot wat echt nodig is en alleen daar waar het effect heeft.
Toenemende mobiliteit van de medewerkers en gadgetgehalte
‘Vroeger' was alles simpel: je zat op kantoor om je werk te doen en als je al werk mee naar huis nam, dan was het een volle tas. We weten allemaal dat dat geen realiteit meer is. Mensen willen werken wanneer ze willen en waar ze willen en dat stelt eisen aan de verbindingen en aan de beveiliging. Ook het aantal eindgebruikerapparaten neem snel toe, denk aan laptops, pda's, smartphones, etc., waarvan het aantal en soort snel divergeert en er elke zes maanden een nieuwe generatie van is met nieuwere opties die de business wel graag direct wil gebruiken. Het kan allemaal wel, maar dan moet het wel veilig kunnen. Toch is het beter om eerste een selectie te maken van wat echt nodig is voor men tot aanschaf en implementatie over gaat.
(On)volwassenheid van de ict-beheerorganisatie
Bekwame mensen in dienst hebben is een vereiste als de complexiteit van de ict toeneemt, maar evenzo moet de volwassenheid van de organisatie meegroeien, zoals de processen die sturing geven. Indien de mensen en de organisatie niet meegroeien zal dat de toenemende complexiteit ernstig in de weg zitten.
De meest herkenbare uit dit artikel:
Meer dan eens wordt de ict-afdeling pas op het laatste moment op de hoogte gebracht van een verhuizing van een afdeling naar een ander pand en toch verwacht men dat alles maar gewoon werkt
Eentje die ik nog mis in het stukje “meer applicaties”:
Hoe meer applicaties er samen moeten werken, hoe groter de kans dat er problemen ontstaan omdat bepaalde applicaties niet samengaan binnen een omgeving
Standaardisatie kan zowel positief als negatief bijdragen aan de complexiteit. Als er niets gestandaardiseerd wordt kan het een puinhoop worden. Als echter alles gestandaardiseerd wordt zullen er uiteindelijk meer uitzonderingen dan regels zijn, wat ook heel complex is. Een goede balans is cruciaal: vraag je bij elke ‘standaard’ af wat het doel is. Het is nooit een doel op zich.
Mee eens dat dit (grotendeels) de veroorzakers zijn.
Maar die zijn niet zo anders dan 5, 10 of 15 jaar geleden.
Terwijl in IT wijst complexiteit, regelgeven, geldtekort etc. aan, ‘de business’ wijst IT aan voor niet, deels of fout opgeleverde projecten. Tegelijkertijd gaan wij als burgers gewoon door met het gebruik van b.v. openbaar vervoer en telefoonsystemen. Alsof daar nooit verandering in komt. Alsof daar nooit complexiteit van landskampioenschappen, EK’s of Olympische spelen zijn. Alsof er niet miljoenen telefoonnummers, postadressen, IP nummers en e-mailadressen ieder maand bijkomen.
Mijn 10 jaar oude Motorola kan nog steeds prima bellen en gebeld worden. Legacy of niet, ook op nieuwe netwerken.
Dat ik mijn leven niet meer goed doorkom zonder Skype, Alfresco, hoogesnelheidstreinen en openbaar vervoer heeft niets te maken met externe factoren, maar met mij als mens. Wij weten al dat onverwachte verandering constant is. Kunnen we nu als Iters eens zorgen dat we in ons werk daar ook tegen kunnen?
Prima artikel van Vincent Jansen. Een andere invalshoek als het gaat om problemen door complexiteit is vorig jaar aangegeven door de Algemene Rekenkamer, die ict-projecten bij de Rijksoverheid onderzocht. Dit heeft alles met politieke ambities en verschillende belangen te maken. De rekenkamer gaf aan dat de overheid verzeild raakte in een ?spiraal van toenemende complexiteit? totdat voor enkele projecten de bom barste. Voorbeelden zijn er te over: P-Direct, C2000, belastingdienst. De actoren in ict-projecten houden elkaar gevangen. De Tweede Kamer wil dat de regering complexe problemen zo snel mogelijk op lost. Ministers tonen graag daadkracht en nemen daardoor te veel ICT-hooi op hun vork. Een haalbaarheidsonderzoek vooraf wordt niet als daadkrachtig signaal beschouwd. Ict-leveranciers hebben grote projecten nodig om hun voortbestaan te garanderen. Door de belangen van deze actoren ontstaat een spiraal van toenemende complexiteit en er is geen weg terug. Projecten worden onbeheersbaar. Een van de oorzaken hiervan is, volgens de rekenkamer (en veel andere onderzoekers) dat men in de top van organisaties niet begrijpt wat ict betekent voor organisaties. Nu worden er overal cio?s aangesteld. Zal dat helpen?
Sterk artikel dat de pijnpunten goed duidelijk maakt.
Een ander punt dat ik nog verder zou willen belichten is de toenemende complexiteit van de datacenter infrastructuur bij bedrijven. Inderdaad komen er steeds meer “spullen” in de datacenter bijvoorbeeld in de vorm van diverse security appliances of dozen die andere goed bedoelde “value added services” bieden. Vaak worden deze appliances als een op zich zelf staand project geimplementeerd waardoor het algehele overzicht verloren dreigt te gaan. het gevolg is dan ook dat de “keten” tussen de eindgebruiker en de applicaties in de datacenter langer en complexer is geworden. Een verandering in de keten, zoals bijv een upgrade van 1 appliance kan verregaande gevolgen hebben als het overzicht er niet meer is. lifecycle management ( patches / updates van de diverse elementen in de keten ) lijkt dan ook alleen nog maar weg gelegd voor rocket scientists. Change processen zijn hierdoor pijnlijk en zeer tijdrovend en staan sneller innovatie in de weg. Algehele Simplificatie en consilidatie van de keten tussen eindgebruiker en de applicaties zou dus ook een prioriteit moeten zijn op de ICt agenda.
Een heel compleet artikel. Zelf zie ik de in het artikel genoemde “Toenemende mobiliteit van de medewerkers en gadgetgehalte” wel als veruit de belangrijkste oorzaak van de toegenomen complexiteit. Daar waar medewerkers vroeger een vaste werkplek hadden, niet thuis werkten en ook niet gewend waren buiten hun werkplek bereikbaar te zijn, is het tegenwoordig natuurlijk heel anders.
Juist alle mobiele divices, het flexibele werken, en de ontsluiting van applicaties (ook) via internet geeft “veel meer gedoe” voor een beheerafdeling. En dit wordt in de komende jaren natuurlijk nog veel erger: Alle GSM’s zullen vervangen worden door smartphones, alle “bureaumedewerkers” zullen ook regelmatig buiten hun werkplek werkzaamheden willen verrichten, verder digitalisering, applicaties die vanaf overal bereikbaar moeten zijn, etc.
ICT afdelingen zullen daarom terdege rekening moeten houden met deze ontwikkelingen want ze gaan zeker nog meer van hun vragen. Een efficiencyslag bij de andere werkzaamheden en systemen kan mogelijk enige compensatie bieden.
De HA en DR complexiteit
Behoeften groeien en veranderen doorgaans, High Availability vandaag betekend Disaster Recovery morgen.
Waarop moet er gelet worden in de steeds meer complexe omgeving met als belangrijkste eis: ?Beschikbaarheid?.
Neverfail biedt HA en DR in ��n en dezelfde simpele oplossing. Het alternatief voor de hedendaagse tekortschietende Cluster-oplossingen, die enkel beschermen tegen hardware uitval.
Bescherm de bedrijfs-kritische applicatie?s tegen hard-, software-, connectiviteits-, configuratie-,
O/S-, en applicatie- uitval zonder dat de eindgebruiker er last van zal ondervinden en zo
dus ?zijn? applicatie ten alle tijden kan blijven gebruiken! De totaaloplossing van Neverfail: de complete oplossing die uw kritische applicatie?s de bescherming bieden die nodig is,
zonder eisen te stellen aan infrastructuur. D� oplossing voor High Availability en Disaster Recovery in ��n!
Het beperken van de complexiteit van infrastructuur is mijn inziens de grootste uitdaging die infrastructuur architecten hebben. En inderdaad werken bovengenoemde factoren ons daarin tegen. De twee belangrijkste factoren zijn echter nog niet expliciet genoemd. Ten eerste: Gebrek aan governance. Verschillende bedrijfsonderdelen moeten wel met elkaar verbonden zijn, maar werken op ICT gebied onafhankelijk van elkaar. Ten tweede: Onvermogen om oudere systemen, applicaties en dus infrastructuur uit te faseren. Hieraan gerelateerd is de ernome overschatting van de effort en kosten van nieuwbouw ten opzichte van de kosten van het handhaven van allerlei ‘verouderde’ ICT systemen.
Beperking van complexiteit kan een lastige zaak zijn als de klantorganisatie nieuwe functionaliteit blijft toevoegen zonder voldoende tegenspel van de IT organisatie. Features gaan voor met een wildgroei aan infrastructuur als gevolg. Daarom blijft het belangrijk om ook de impact op langere termijn in de gaten te houden.
Ik denk dat we niet naar complexiteit moeten kijken als iets dat we moeten proberen te bestrijden door elders beperkingen op te leggen, maar als iets waarmee we op de juiste manier mee moeten omgaan. Het is tenslotte inherent aan het bedrijven van ICT. Daarom moet complexiteit, of beter ?complexiteitsreductie? een onderwerp zijn wat continue op de agenda moet staan, en onderzoek waar in voorge�nvesteerd moet worden. Met het budget van deze voorinvestering kan onderzocht worden waar complexiteitsreductie gerealiseerd kan worden, en kunnen projecten geadviseerd worden vanuit de doelstelling van complexiteitsreductie. Deze complexiteitsreductie kan worden toegepast op verschillende architecturen: business, applicatie, gegevens en de onderliggende technologie, en op al deze lagen kostenbesparend werken.