Ik wens je veel personeel! Dit is een bekende uitdrukking die duidelijk maakt dat het niet altijd gemakkelijk is om mensen in dienst te hebben. Je kunt plezier beleven aan mensen, maar je kunt er ook de nodige hoofdpijn van krijgen. Managers worstelen dan ook met het dilemma: ga ik mensen aan me binden?
In goede tijden wordt steeds beweerd dat mensen het kapitaal van de het bedrijf of de organisatie vormen. Het bedrijf en de mensen worden dan in advertenties en op het web als 'one big happy family' gepresenteerd. Hoe schril is het contrast met het huidige tijdsbeeld. Als je nu op het web bij een bedrijf onder de kop 'werken bij' kijkt, dan zie je vaak dat er helemaal geen vacatures zijn. Als ze er wel zijn dan blijkt dat de selectie-eisen zeer streng zijn. De kans dat iemand aangenomen wordt is daardoor erg klein.
Dat in deze tijd afstand wordt gedaan van de notoire zittenblijver, is nog te billijken. Mensen die stil zijn gevallen kosten een bedrijf namelijk veel geld. Mensen die je moet verplichten om zich te blijven ontwikkelen zijn hun salaris niet waard.
Gelukkig blijkt dat er genoeg mensen zijn die zich wel willen ontwikkelen, maar helaas de kans niet krijgen. Dit heeft vele redenen. De hrm-afdeling heeft bijvoorbeeld gehoord dat het opleidingbudget wordt verlaagd. De managers moeten zich richten op allerlei commerciële acties om te overleven. Businessunits gaan op cijfers sturen en willen weinig kosten maken. Persoonlijke ontwikkeling schuift daardoor naar de achtergrond.
Veel bedrijven schieten absoluut tekort in hun strategische planning en doelen om het menselijk kapitaal en daarmee de intrinsieke waarde van hun organisatie verder te ontwikkelen. Als het toch gebeurt dan is het vaak op ad hoc basis en niet procesmatig. Zo'n bedrijf benoemt heel bewust ontwikkelingsmogelijkheden als een van de secundaire arbeidsvoorwaarden.
Een en ander betekent dat, tenzij jouw bedrijf het ontwikkelen van haar mensen primair heeft geregeld, je vooral voor jezelf moet opkomen. Doe je dat niet dan is dat vragen om moeilijkheden. Nu al zijn de mensen die stil blijven zitten de klos. Straks ben jij de klos!
Het devies is, blijf vooral vragen om aandacht, coaching, opleidingen en nieuwe kansen. Als de organisatie of je manager daar niet aan tegemoet kan komen, dan moet dat duidelijk gemaakt worden. Jij kunt je dan vervolgens afvragen of je nog langer moet blijven!
Weet dat het heel normaal is als jij je in en door je werk wilt blijven ontwikkelen en dat je verlangt dat het bedrijf bereid moet zijn om in jouw toekomst te investeren. Zowel in goede als minder goede tijden!
