De ‘best-of-cloud’-benadering

We zijn er nog niet. Op dit moment hebben organisaties nog voldoende argumenten om niet hun hele it buiten de deur te plaatsen in handen van een cloud provider. Ik ben er echter van overtuigd dat de bezwaren al binnen enkele jaren zullen verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Met name op het vlak van Infrastructure as a Service is het nu al goed mogelijk om voorzichtig de eerste stappen te zetten richting de cloud. Veel middelgrote en grote organisaties hebben al ervaring met virtualisatie, dat een vergelijkbaar effect heeft op hoe je met je it-infrastructuur omgaat. Het inzetten van hardware wordt flexibeler, de workloads per server gaan omhoog – evenals de beschikbaarheid van je applicaties.

De kans dat hierboven beschreven bedrijven alles hebben gevirtualiseerd, acht ik echter vrij gering. Het zal variëren van webservers tot mailservers en mogelijk ook applicatieservers, maar bij databases is de kans alweer iets kleiner evenals bij zware applicaties die elk procentje performance hard nodig hebben. Daar staat tegenover dat met name webservers en mailservers de grootste flexibiliteit en continue beschikbaarheid behoeven. Dit betreft namelijk altijd ‘customer facing'-communicatie, die je imago kan beïnvloeden en daarnaast omzet kan kosten.

Vanuit dat opzicht is het logisch dat met name webservers als eerste werden gevirtualiseerd om de mogelijkheid te hebben hun resources snel uit te breiden en weer in te krimpen, alsmede ze via vMotion (wij gebruiken vSphere) te verplaatsen naar een andere fysieke server indien nodig. Veel hosting providers hebben dan ook – een deel van – hun businessmodel opgehangen aan virtualisatie. Wij incluis. De cloud-propositie is een logisch vervolg op de slag die veel organisaties al hebben gemaakt om (een aantal) applicaties hardware- en locatieonafhankelijk te maken dankzij de inmiddels welbekende hypervisor.

Cloud computing is dan ook geen kwestie van rip and replace, maar kan gefaseerd en op verschillende niveaus plaatsvinden. SaaS is een gekende invulling van het fenomeen, net zoals PaaS. Een andere variant is IaaS, dat in de kleuren public en private geleverd kan worden. Deze vormen van cloud computing zijn niet uitsluitend wederkerig en kunnen uitstekend in combinatie voorkomen.  Ook in de cloud is best-of-breed van toepassing.

Wij zien IaaS-klanten vaak een mix maken van  gevirtualiseerde servers en fysieke servers; het gaat dan veelal om bedrijfskritische applicaties in productie met wisselende workloads. Die kunnen ofwel on premises bij de klant draaien, ofwel in hetzelfde datacenter waar de private cloud resideert. Dat laatste geniet de voorkeur vanuit een beheersoogpunt én indachtig mogelijke compliancies en wetgeving.

Een andere variant van een hybride cloud betreft een specifieke interne omgeving, bijvoorbeeld een (gevirtualiseerde) ontwikkelinfrastructuur of een intern gehoste applicatie met een wisselende capaciteitsbehoefte. Een externe private cloud kan deze tijdelijke pieken uitstekend opvangen. Randvoorwaarden zijn dat de connectiviteit op orde is, en dat de technologie het uploaden/downloaden van VM's vanuit de klantorganisatie naar de cloud en omgekeerd faciliteert om de voortgang van het klantproces niet te verstoren.

Veel cloud providers staan dit uploaden/downloaden momenteel nog niet toe of bieden een handmatige optie om dit te doen. Wanneer de bereidheid bij de aanbieders toeneemt en deze procedure verder geautomatiseerd wordt om het de gebruikers makkelijker te maken, zal dit een externe drijfveer worden voor systematisch gebruik van ‘capaciteit uit de muur'. Het maakt onderdeel uit van het proces om op termijn ook de Laatste der Mohicanen binnen de cloud te plaatsen, omdat de technologie, en vooral ook de mensen, er steeds meer aan toe zullen zijn.