Daar zit je dan op een doordeweekse dag 's ochtends naar Omroep Max te kijken. Je kijkt naar het programma 'Nederland in Beweging' en vraagt je af waarom dat programma zo heet, want er wordt in dat programma amper bewogen. Je voelt je nog te jong om thuis op de bank te zitten en naar Omroep Max te kijken. Maar ze willen je niet meer.
Je gaat vandaag je 123e sollicitatiebrief schrijven en je hebt daarbij het idee dat je een café bent binnengelopen met allemaal vrouwen, maar elke vrouw die je vraagt of ze met je wil dansen, weigert dat. En elke vrouw heeft een andere smoes: ik heb last van mijn knie, ik val eigenlijk op Surinamers, ik heb al een vriend. En niemand durft het recht in je gezicht te zeggen: je bent te oud.
Toppers uit de maat
Mannen van boven de veertig horen niet meer te dansen. Kijk naar een concert van de Toppers. Het ziet er niet uit. Zelfs bij de polonaise lopen ze uit de maat.
Dus je pakt maar weer je laptop en vraagt je af of er op dit moment ook heel veel oude pizzabezorgers op de bank zitten en ook hun 123e sollicitatiebrief schrijven. Al scheldend begin je. De motivatiebrief lukt prima, want aan motivatie geen gebrek. Maar dan ben je bij je cv en je vraagt je scheldend af: waarom moet dat rotding erbij? Waarom kunnen we niet gewoon anoniem solliciteren?
Anonieme Turk
In de gemeente Eindhoven kon men een tijdje anoniem solliciteren, maar dit werkt natuurlijk alleen als iedereen anoniem solliciteert. Maar dat was niet het geval dus wat kreeg je, er kwamen allerlei brieven binnen. Eentje van Jan de Jong, eentje van Kees Dijkstra en eentje van een anonieme Turk. Rara, wie werd er uitgenodigd?
Voor de 123e keer druk je dus maar weer op ‘Verzenden' en je denkt, hoe heeft me dit kunnen gebeuren? Ik was nog wel een man en blank.
Jacob Spoelstra is columnist en stand-up comedian. Kijk voor meer informatie op www.jacobspoelstra.nl.
Dat is niet waar! Onze democratisch gekozen regering heeft met grote stelligheid vastgesteld dat oudere werknemers nog prima aan de slag komen.
Natuurlijk op voorwaarde dat ze voor het tijdelijke contract van zes maanden wel bereid zijn hun qua hypotheekwaarde onder water staande huis verkopen om elders een huis te gaan huren (want kopen gaat zonder vast contract niet lukken) en dan een baan ver onder hun kunnen aannemen.
Onze regering helpt ons altijd!
Aangeboden:
Blanke man die anoniem prima door kan gaan voor Turk, Iraniër of Syriër. In bezit van dansdiploma’s met lof en flexibeler in de heupen dan Elvis en Lady Gaga.
Als je niet wilt dansen ook goed. Mijn knieën doen al jaren zeer dus ik haal graag een drankje om rustig naar al die andere dansers te kijken. Op verzoek veins ik ook hoofdpijn. Daarnaast haal ik graag het MAXimale uit mijn eigen omroep dus ‘U vraagt, wij draaien’. Zeg me wat de doelgroep is en ik vind een passend programma, liedje of dans voor een mooie prijs.
Consultancy is nog altijd een optie, als je voldoende ervaring op je vakgebied hebt. Zelfstandige ondernemer dus, en dan zoeken naar meerdere projecten. Ook het bedrijfsleven is soms bang voor het aangaan van een ‘vaste relatie’.
@Leendert, het is nu eenmaal lang niet iedereen gegeven om als zelfstandig, zichzelf verkopen ondernemer aan de slag te komen. Plenty werknemers willen gewoon als werknemer hun bijdrage leveren. Ook verkopen is een vaardigheid die met persoonlijkheid te maken heeft, los van het feit dat ook in de freelance zzp markt de concurrentie moordend is. Maar ja, wie dat niet aan kan verdient het ook niet om te leven, toch? Is dat niet ook het regeringsstandpunt dat wordt toegejuicht door bedrijven?
Ik lees graag Spoelstra, omdat ik vind dat hij vaak uitstekende observaties doet. Ik denk echter dat hij dit keer er net even naast zit. Ik ben ervaringsdeskundige: man, blank, 64 jaar, zzp’er, uiteraard de laatste jaren weinig werk. Dit komt volgens mij vanwege ‘soort zoekt soort’. Dit laatste gebeurt zodra er ergens een ‘andere’ aanwezig is. Een man in een groep van twintig vrouwen, een gekleurde man in een groep van blanke mannen en omgekeerd natuurlijk. De ‘andere’ wordt dan altijd apart behandeld. Dit verschijnsel steekt pas de kop op, als de ‘andere’ gemist kan worden: in andere omstandigheden wordt hij/zij juist erg gewaardeerd. Hier zijn diverse goede voorbeelden beschikbaar.
Nu is er werkeloosheid, dus kunnen werknemers gemist worden. Je ziet dan dat in groepen werknemers de uitzonderingen er niet bij komen of verwijderd worden. Als er al een goede mix is van mannen/vrouwen blanken/gekleurden, autochtonen/allochtonen zal daar over het algemeen weinig drastische dingen gebeuren. Wie wel altijd aan de periferie staan, zijn de ouderen (vanaf 65 jaar terugtellend) en de jongeren (vanaf 18 jaar en ouder). Zij zijn vaak de uitzonderingen en zullen dus nauwelijks worden aangenomen en eerder worden ontslagen. Dit effect zie je minder als al een goede mix van ouderen en jongeren aanwezig is. Of en dat is het allerbelangrijkste een goed personeelsbeleid wordt gevoerd.
Het is geen kwestie van ergens iets van vinden (visie), iets weten (kennis) en iets (veel) kunnen (vaardigheden), maar van gunnen. Als werkeloze zzp’er concureerde ik met een jonge Turk voor een vakantiebaan als magazijnbediende en het werd me (met tegenzin) gegund. Vervolgens kon ik als bezorger/chauffeur aan de slag bij dat bedrijf. Voor minder dan elf euro bruto per uur. Oude werknemers (it’ers) zijn te duur? Quatsch, als ik me voor dat bedrag in de it zou aanbieden, vindt men dat ’t stinkt. Maar ik kon ermee overleven en werk nu weer in m’n eigen vak.
Overigens nog even over die Toppers.
Ze lopen in de polonaise uit de maat in witte glitterpakken met enorme zweetvlekken in het gezicht en onder de armen. Op de een of andere manier associeer ik dit met (over de) top account managers, maar dit terzijde. De Jostiband heeft een beter ritme gevoel, daar ga ik helemaal met Spoelstra mee. Ze trekken echter wel volle zalen. Hebben ze misschien anoniem als kakafonix gesolliciteerd op een playbackvacature?
Toch doen ze kennelijk goede zaken bij hun doelgroep. Ik ga morgen maar eens bij de kringloopwinkel kijken of ze nog een oud pak van liberace hebben hangen (een afdankertje van Gordon gaat me te ver) en gelijk even met Ahoy praten.
Hear hear hear. Te herkenbaar. Hou vooral de positieve houding vast na brief nummer 251!
En natuurlijk hoef je niet te dansen. Je nog altijd achter de bar gaan staan of dj worden, een van Nederlands meest succesvolste exportartikelen. Of door de zaal lopen met een mand vol rozen of fluorescerende pleuraria. Je huis verkoopt zichzelf wel.
Blanke comedians van boven de 40 hebben het ook moeilijk met grappig blijven 😉