De detacheringsmarkt staat steeds verder onder druk. Niet alleen door de economische situatie maar ook door globalisering en de best of breed discussie. Vooral partijen die zich alleen maar richten op het leveren van extra capaciteit 'handjes' moeten steeds vaker aantonen waarom zij toegevoegde waarde leveren.
De opdrachtgever kan immers ook voor een standaard product kiezen of voor offshoring van de volledige ontwikkeling. Ook verwachten steeds meer opdrachtgevers commitment van een leverancier die verder gaat dan het beschikbaar stellen van capaciteit. Tot slot denken veel meer organisaties na over het weglekken van kennis door inhuur via detachering. Op dit vlak zie je een scheiding tussen kernactiviteiten en niet-kernactiviteiten. De kernactiviteiten worden door eigen medewerkers gedaan en de niet-kernactiviteiten door inhuur. Organisaties gaan nu al zover dat ze een groot deel van de niet-kernactiviteiten afstoten en outsourcen.
Als detacheerder moet je in staat zijn om concreet aan te tonen welke toegevoegde waarde en welk commitment je kunt bieden aan je klanten. Als dat niet lukt dan ben je slechts één van de vele handjesleveranciers en concurreer je alleen op prijs. En in dat geval is India of Roemenië altijd goedkoper. Specialiseer je als detacheerder en laat zien welke extra toegevoegde waarde je kunt bieden.
Dat de tarieven in de huidige economie onder druk staan is een feit.
Maar ik denk dat de rest van je betoog meer reflectie is van wat de markt de laatste decennia gedaan heeft. Veel detacheerders leveren gewoon relatief dure ‘handjes’ en niet veel meer dan dat.
Uiteraard zou het veel gunstiger zijn als detacheerders specialisten leverden, maar dan komen weer bij het probleem dat veel account managers en HRMers niet weten wat ze verkopen/aannemen.
EIndelijk is men tot dit inzicht gekomen. Ik zou zeggen allemaal bellen met HVL On-Site voor diensten met meerwaarde.
Ik zou bij dit soort uitspraken wel eens getallen willen zien. Want wellicht zijn de aantallen nog best redelijk. Ik ken veel mensen die op basis van detachering werken. Maar misschien zitter er (te)veel vissen in dezelfde vijver.
Tarieven staan vooral onder druk bij generieke vakgebieden (project medewerkers/managers) of bij generalistische kennis, met specifieke kennis is er gewoon nog genoeg geld te verdienen. En er zijn niet per se minder handjes nodig.
Een goede detacheerder hoeft niet per se last te hebben van tarieven die onder druk staan.
Hoorde wel laatst op de radio dat Brunel het absurt goed doet. Juist omdat zij met visie de juiste mensen en de juiste opdrachten hebben zodat ze aan beide kanten aan de vraag kunnen voldoen.
Als detacheerder moet je dus goed nadenken over welk probleem je nu oplost.
Als dalijk de markt weer aantrekt krijg je weer hele andere artikelen al ben ik bang dat we met zo’n brakke regering en een versnipperd Europa de komende vijf a tien jaar nog aan het modderen zijn.
Hoe groter de bezuiniging, hoe langer het weer duurt dat je van aantrekkende markten kunt profiteren.
Behalve te kijken of er generalistische of specialistische kennis ingehuurd moet worden, is het ook zinnig te kijken naar de gewenste houdbaarheid. Voor bijvoorbeeld de specialistische kennis van een Logistieke SAP inrichting is het logisch om die kennis aan het einde van een project te behouden aangezien dit het hart van de operatie vormt en afhankelijkheid van derden daarin minder gewenst is. In zo’n geval kan een projectmanager die geen specialist is, maar wel kennis van de materie SAP en Logistiek dient te hebben, een project uitvoeren en afronden. Zijn taak is het zichzelf aan het einde van het project overbodig te maken, niet onmisbaar.
Vergeet ook niet dat detacheerders veel handjeklap met elkaar doen, een ZZP’er wegzetten en alle2-3 het uurtarief afromen.
De opdrachtgever betaald te veel en de ZZP’er houdt bijna niets over!
Misschien is zinvoller als de opdrachtgever en de free-lancer open kaart spelen m.b.t de betaalde tarieven , weet je meteen wat er aan “de stok” blijft hangen.
En bedrijven moeten JUIST veel meer zelf free-lancers rechtstreeks gaan werven.
Er wordt gesteld:
“Als detacheerder moet je in staat zijn om concreet aan te tonen welke toegevoegde waarde en welk commitment je kunt bieden aan je klanten”
Is dit zo vreemd?
Klanten zijn jarenlang een oor aangenaaid met te duur betaalde zogenaamde experts en consultants. In de tijd dan kennis schaars was, en de bomen tot in de hemel groeiden, kwamen de detacheerders hier nog mee weg ook.
Nu is de kennis minder schaars, en letten bedrijven (en gelukkig ook overheidsinstanties) wat meer op hun uitgaven, met als bij-effect dat men waar wil voor haar geld.
In mijn ogen heeft een groot deel van de detacheringsmarkt het hier zelf naar gemaakt.
Reactie op reactie Henri Koppen:
Kwantificeren van ontwikkelingen is soms moeilijk te weergeven. Soms berust een verandering op een gevoel. Daar heb ik geen problemen mee, want ik ben tenlotte geen machine maar ook mens.
Verder vermoed ik dat PaVaKe 100% gelijk heeft. Daarom ben ik voorstaander van verlaging van de tarieven met plm. 30%. Zo kan iedereen aan het werk (ongeacht of je detacheerder bent of niet). Uiteindelijk heeft een land meer baat bij een zo optimaal mogelijke inzet van de productiefactor arbeid.
Ik neem dat de schrijver het heeft over detachering op software gebied en systeemontwikkelaars. Ik denk dat dit echt een aflopende zaak is omdat de meeste bedrijven kiezen voor standaard software die zich heeft bewezen.
Als verstandig denkend bedrijf ga je geen software of systemen meer ontwikkelen, die koop je in en in toenemende mate vanuit de cloud. Voor de 20% customizing heb je nog wel handjes met kennis nodig.
In de online markt zie je nog wel veel software ontwikkeling maar dan vaak in frameworks of suites. Ik denk dat de meeste detacheerders traditionele software ontwikkelaars aan het afstoten zijn en daarmee komen we bij de titel van dit verhaal.
De meeste grote bedrijven kiezen bewust voor een bepaalde mate van flexibiliteit in hun personeelsbestand. Dat is sinds de opkomst van de uitzend- en later ook de detacheringsbranche alleen maar makkelijker geworden.
Dat dit zijn prijs heeft zal duidelijk zijn. Zeker voor detacheerders geldt dat er een reserve moet worden opgebouwd voor de periodes dat mensen op de bank zitten, maar ook voor het verzorgen van aanvullende training en scholing. Daarnaast moet er winst gedraaid worden. Vooral omwille van dat laatste gaan sommige detacheerders hier minder sociaal mee om dan andere. Alternatief is dat je ZZP’er wordt. In een groei markt gaat dat goed, in een krimpmarkt niet, tenzij je uitstekend kunt netwerken. Kennis en ervaring komen op de tweede plaats.
Maar waarom betalen bedrijven 2 tot 5 keer meer voor een detacheringskracht dan voor een zelfde kracht in eigen dienst? Omdat de arbeidsmarkt te star functioneert. De gewenste flexibiliteit kan niet via normale overeenkomsten worden ingevuld.
Daarom zal ‘pure’ detachering niet verdwijnen, tenzij er een stelsel komt waarbij flexibele contracten en bijbehorende arbeidsvoorwaarden op een fatsoenlijke manier van de grond komen en wettelijk worden ondersteund. Daarvoor moeten CAO’s en het sociale stelsel op hun kop. Van het laatste zal er mogelijk minder dan je verwacht, maar wel flexibeler, gebruik worden gemaakt omdat flexibeler arbeidscontracten meer ruimte scheppen om meer mensen tijdelijk en zonder problemen aan te nemen.
Voor piekperiodes en projecten neem je dan gewoon mensen in dienst, conform CAO loon, al dan niet met een toeslag voor de tijdelijkheid en de daar uit voortvloeiende extra kosten voor de werknemer.
@hk
En waarom functioneert de arbeidsmarkt zo star? Ik denk dat dat ook grotendeels te wijten is aan het feit dat wij als mensen stabiliteit en regelmaat nodig hebben. Niet iedereen, ik denk zelfs een zeer groot deel, is zo sterk dat ‘ie met de gevraagde flexibiliteit om kan gaan. Tussen de projecten door moeten de rekeningen gewoon betaald worden, een hypotheek krijg je niet zonder vaste baan en een langetermijnplanning van bepaalde zaken in je leven kun je ook niet direct maken op basis van onzekerheid.
Wat jij beschrijft lijkt nogal op het model dat iedereen in feite ZZP’er is. En daar is niet iedereen geschikt voor. Dat vereist nogal wat meer kwaliteiten dan expert zijn op je vakgebied. Je kunt je daar dan niet volledig op focussen omdat je ook continu moet netwerken