In eenvoudig lijkende procedures als het wisselen van een telefoontoestel kwam ik op verschillende momenten wantrouwen tegen. Van de telecomprovider, van de leverancier, van eigen collega's. Het wordt niet zo uitgesproken, maar het hindert wel het troubleshootingsproces. Bring your own device in de praktijk getest. Zorg, dat je oude toestel nog werkt.
Ik besloot na jaren tobben met één van de goedkopere modellen van de baas iets moois voor mezelf te kopen. Het werd een iphone 5s, op dat moment een van de mooiste toestellen in de winkel. Bring your own device (byod) in levende lijve. Als brenger van de moderne boodschap zou ik er zelf aan geloven.
De bedrijfsregeling voorzag erin, maar ook weer niet. De servicedesk wilde maar al te graag mijn toestel bestellen, maar wel tegen een veel hogere prijs. Als zuinige Nederlander kon ik dat zelf veel beter.
Het toestel was er zo, maar accepteerde de simkaart niet. Een rondje langs Apple en verschillende telecomproviders bracht twijfel. Had ik een illegaal toestel gekocht? Is het anti-diefstal slot geactiveerd? Iedereen was vriendelijk, maar liet niets los. Collega’s doen ook een duit in het zakje. ‘Hij staat niet op de gestolen lijst, maar dat zegt niet zoveel.’ Verschillende partijen willen het slot wel kraken, maar is dat wel de weg?
De leverancier stelde voor het toestel om te ruilen. Krijg ik er dan wel een terug? De stemming wordt wat knorrig en ik stuur het toestel terug. Ongeveer op hetzelfde moment laat de leverancier weten, dat het vervangende toestel onderweg is en dat hij de verzendkosten terugstort. Het vertrouwen van de familie op de goede afloop is inmiddels tot het nulpunt gedaald.
Het nieuwe toestel werkt, maar nog niet als telefoon. Het activeren van de sim lukt niet binnen het kwartier, dat er voor staat. Nog maar eens proberen en dan de provider gebeld. Na twee pogingen de kaart te activeren, wordt me verteld, dat ik dat niet mag aanvragen. De contactpersoon die dat wel mag, is totaal in verwarring en verwijst me naar de contactpersoon bij onze telefoniezuster. Die viert intussen Pasen. Na anderhalve week is er nog steeds geen contact.
Een nieuwe week met nieuwe kansen. De telecomzuster meldt al snel, dat een telefoonnummer niet twee keer aan dezelfde simkaart gekoppeld mag worden. Waarom niet? Dan maar een nieuwe kaart aangevraagd. Weer twee dagen verder.
Op donderdagmorgen komt het allemaal bij elkaar. Ik kan gewoon zelf de simkaart omzetten en het toestel meldt dat er verbinding is met de provider. Wat een plezier met al die mooie functies. Wat een genot kraakvrij te bellen. Wat een vertrouwen in mijn eigen keuze.
Ik zoek intussen een beschermhoesje uit. Een toestel dat zoveel (moeite) gekost heeft, wil je niet zomaar kwijt door een ongelukje.
byod ….> bring your OLD device
@Maarten
Beetje zielige reactie, auteur heeft veel moeite gestopt in het kraakvrij bellen terwijl jij aan een half woord al genoeg hebt;-)
Nu heb ik een wat oudere telefoon waarmee ik meestal ook wel kraakvrij kan bellen alleen niet altijd omdat er nog wat gaten in dekking zitten.
Je zou er bijna een boek over schrijven.
Ton zeer herkenbaar stuk.
Waar voor dank.
Is meer een BUY-your-own-device verhaal en wat daarbij mis kan gaan. Als er verder geen problemen waren om het toestel in de ICT omgeving te hangen en te gebruiken, dan heeft dit stukje niet zoveel toegevoegde waarde als het gaat om het toetsen van BYOD in de praktijk. Of komt er nog een vervolg?
Okee: Dus een probleem met de simkaart wordt er nu met de haren bijgesleept voor het Bring You Own Device fenomeen? Was dit probleem anders geweest als het via de service desk besteld was?
Leuk om een beleving te delen, maar vind de link naar BYOD twijfelachtig.
Leuk verhaal (voor mij niet zo herkenbaar, ik heb gelukkig geen smartfoon).
Het is wel het zelfde probleem waar ik als OpenSource developer al ruim twintig jaar tegen aan loop, dus in dat opzicht wel weer herkenbaar.
Ik ben het overigens met Henri eens, dit heeft weinig met BYOD te maken.
@Henri
Je zou je ook af kunnen vragen wat de kosten zijn als iedereen (of een percentage van gebruikersgemeenschap) zoveel tijd steekt in het werkend krijgen van een oplossing. Opvallende zin in dit verhaal is dan ook: “De servicedesk wilde maar al te graag mijn toestel bestellen, maar wel tegen een veel hogere prijs. Als zuinige Nederlander kon ik dat zelf veel beter.”
Deze betweterige ‘Do IT Yourself’ instelling heeft een aantal voor- en nadelen die niet zo zeer met apparaat of SIM kaart te maken hebben maar met kortzichtigheid. Auteur heeft blijkens dit verhaal mogelijk voor een ‘penny wise and pound foolish’ richting gekozen omdat tijd natuurlijk ook gewoon geld is, wat zijn dus de werkelijke kosten van deze self-service?
Een andere kant van het verhaal is dat ik concludeer dat er bij Detron misschien wel een BYOD beleid is maar dat het procesmatig allemaal nog in de kinderschoenen staat: “Na twee pogingen de kaart te activeren, wordt me verteld, dat ik dat niet mag aanvragen. De contactpersoon die dat wel mag, is totaal in verwarring en verwijst me naar de contactpersoon bij onze telefoniezuster.”
Daarmee vraag ik me af hoe het zit met de informatiebeveiliging bij Detron want auteur heeft misschien wel vertrouwen in zijn eigen keuze maar ik heb de indruk dat hij toch wel op de verkeerde dingen bezuinigd. Een beschermhoesje zoeken om te voorkomen dat hij het apparaat kwijt raakt door een ongelukje….
Mooi verhaal met luchtige inhoud om vanavond voor kids voor te lezen. Ik zal ze ook niet verder vertellen dat dit door een ict-architect geschreven is.
@Ton, van een architect verwacht ik persoonlijk een opinie op wat ander niveau!
Een aanzienlijk deel van de meerprijs bij het bestellen van de iPhone via de daarvoor bestemde kanalen (de servicedesk /it-afdeling) komt dan ook voort uit de kosten die zij maken voor het leveren van de support. Daar krijg je dan ook, als het goed is, een stukje kennis en een stukje service voor terug. Daarbij valt vooral te denken aan de kennis dat een 06-nummer inderdaad slechts aan 1 simkaart kan worden gekoppeld, en dat dit voor een iphone een microsim dient te zijn en een stukje service dat een servicedeskmedewerker bij het uitleveren van de telefoon direct even contact opneemt met de corporate supportdesk van de telco waarna het omzetten van je zakelijke telefoonnummer naar de nieuwe simkaart snel gepiept is.
Eigenlijk heeft dit dezelfde strekking als de eindgebruiker die de prijs van een aantal GB storage in een redundant datacenter vergelijkt met die van een bij de mediamarkt gekochte externe harddisk en zich beklaagt waarom de it-afdeling toch zo duur is.
Het geeft wel direct het probleem met byod aan; het leidt tot aanmodderen van de eindgebruiker waarna uiteindelijk de it-afdeling er toch voor opdraait. Het vasthouden aan het byod-principe dat je zelf het device/os/platform mag kiezen en dan dus ook zelf zorgdraagt voor de support is iets waar in de meeste gevallen niet aan vastgehouden kan worden.
Daarnaast hou je volgens mij in de meeste gevallen toch beheers- en/of beveiligingsproblemen. Als de iPhone nu gestolen wordt? Ik begrijp uit het verhaal dat het een prive aangeschafte zakelijk gebruikte telefoon is, kan de systeembeheerder zonder tussenkomst van de gebruiker (Ton) een remote wipe uitvoeren? Staat de telefoon in de cmdb? Als straks de oude telefoon is ingeleverd, wie zorgt er dan voor een vervangend toestel bij schade/diefstal/verbindingsproblemen?