Spoelstra spreekt: Nerds gezocht

Je had er vroeger altijd wel twee in de klas zitten. Het waren zonder uitzondering nooit meisjes. Hoe ze precies heetten wist je niet, iedereen noemde ze gewoon bij hun bijnaam en dat was meestal Beavis en Butthead.

Als er een iets te ingewikkelde pratical joke in de klas werd uitgehaald dan wist je, dat hebben Beavis en Butthead gedaan. Ze zagen er ook anders uit. In welke winkel ze de kleding kochten wist niemand, want ze hadden hun eigen mode. Het kon maar zo zijn dat ze een T-shirt over een blouse aantrokken. Net als de aardrijkskunde leraar op de Havo. Ook hun bril was een opvallende verschijning. Google Glass bestond nog niet, maar je wist, zij zien meer door die glazen dan normale mensen.

Echt gepest werden ze niet want als shift F7 niet meer werkte, hielpen zij je met printen. Als het probleem was opgelost moesten ze allebei heel erg hard lachen en jij had geen idee waarom. Maar toch, echt populair waren ze ook niet. Sterker nog, als vroeger iemand tegen je zei dat je een nerd was, dan voelde je je beledigd, kocht je een nieuwe bril en ging je douchen. Maar de rollen zijn omgedraaid.

Banenmarkt

Zo stond ik een poosje terug op een vacature beurs om ict’ers te werven en het leek wel of elk standje op zoek was naar die nerds. Wij ook. We hadden nog net niet een groot bord op onze stand gezet met daarop ‘Nerds gezocht. Communicatieve vaardigheden overbodig’. Niet dat er veel nerds rondliepen. Het waren voornamelijk werkeloze vijftigers in een te grote C&A-colbert met roos op de schouders. De enige overeenkomst was dat ze dezelfde geur hadden als nerds. De man in het standje naast ons was dan ook aan het einde van de dag teleurgesteld. Hij zei ‘Ik heb weinig nerds gezien vandaag’. Waarop ik zei: ‘Misschien hadden we niet in het daglicht moeten gaan zoeken.’