Zelden heb ik bij het koffieapparaat van onze uitgeverij zoveel mensen in mineur gezien als afgelopen maandag. Wordt er gereorganiseerd? Daalt de omzet? Zijn er concurrenten op komst? Gaat de directeur weg? Nee, niets van dit alles.
"Mijn aandelenpakket is gekelderd," verzuchtte er een. "Ha," gniffelde een dankbare erfrechthouder, "mijn schoonvader heeft deze zomer alle aandelen verkocht."
Een paar jaar geleden leek het ondenkbaar dat het beursklimaat rechtstreeks gevolg zou hebben op het humeur en de werklust van de werknemers in een zo onschuldige bedrijfstak als de IT-uitgeverij. Zo niet afgelopen maandag.
Het lijkt erop dat de beursgekte, in het bijzonder die rond de IT-fondsen, voorbij is. Euforie maakt plaats voor nuchterheid. De eerste analisten – en zij schijnen het te weten – zijn zelfs bereid voor de camera te vertellen dat kleine beleggers hun geld beter op een spaarrekening hadden kunnen zetten.
Ik kan u verzekeren dat de sfeer op de redactie Computable opperbest is. Alleen die ene collega met zijn beleggingshypotheek keek even een beetje moeilijk. Hier op de redactie wachten we op het moment dat de rente op spaartegoeden weer omhoog gaat. Geen misbruik van voorwetenschap dus, maar gebruik van kennis.
