Om een einde te maken aan WW-fraude moet het UWV stoppen met de eigen, aparte adresadministratie voor niet-ingezetenen en gedwongen worden alleen nog gebruik te maken van de Basisregistratie Personen (BRP). Dat de it-directeur van het UWV beweert dat daardoor problemen ontstaan, is misleiding. Dit schrijft UWV-expert René Veldwijk in een brandbrief aan de vaste Kamercommissie Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW).
De brandbrief met onderbouwende weblinks is ingestuurd voor het zogeheten ‘Algemeen overleg SUWI-onderwerpen’ dat morgenmiddag in de Tweede Kamer plaatsvindt. Daar komen de ww-fraude en de it-problematiek bij het UWV ter sprake.
Tijdens het eerdere rondetafelgesprek van 4 februari jongstleden in de Tweede Kamer over die ww-fraude wees deelnemer René Veldwijk erop dat het voor fraudebestrijding essentieel is dat UWV stopt met het voeren van een aparte adresadministratie voor niet-ingezetenen (veelal Polen volgens het tv-programma Nieuwsuur). Malafide werkgevers en uitzendbureaus maken misbruik maken van deze faciliteit.
In plaats van te stoppen met de aparte adresadministratie voor niet-ingezetenen en gebruik te maken van de Basisregistratie Personen (BRP), wil minister Wouter Koolmees (SZW) hiermee toch doorgaan en inzetten op extra adrescontroles. Veldwijk stelt in zijn brandbrief dat de minister hiermee een verkeerde weg in slaat. ‘Het UWV doet er alles aan om zo min mogelijk in te grijpen in systemen en processen en in het algemeen zoveel mogelijk buiten beeld te blijven van de overheidshuishouding in brede zin’.
In zijn brief benadrukt Veldwijk dat juist de BRP het mogelijk maakt terugmeldingen over mogelijke dubieuze adressen te doen. De organisaties die zich wel baseren op de BRP, doen dit allemaal; het UWV doet niet aan terugmeldingen, constateert hij.
Niet goed op de hoogte
Veldwijk, die jarenlang voor het UWV ict-klussen heeft uitgevoerd en de it-huishouding daar door en door kent, heeft zich hogelijk verbaasd over de uitlatingen van UWV-cio Aart van der Vlist in het rondetafelgesprek. De it-directeur beweerde dat cliënten er last van zouden krijgen als UWV net als andere overheidsorganen zich volledig zou baseren op de BRP. Ook beweerde de cio dat het probleem van de vaak falende ict bij de uitkeringsinstantie niet de oude, degelijke gebouwde systemen zijn.
Volgens Veldwijk zijn de in zijn ogen zwaar verouderde uitkeringssystemen juist wel het probleem omdat die niet meer passen bij de huidige werkwijze van het UWV: het geautomatiseerd herberekenen van uitkeringen bij situaties waarin wijzigingen met terugwerkende kracht moeten worden aangebracht. Controle hierop is complex en tijdrovend. ‘De realiteit is dat de oude uitkeringssystemen ongeschikt zijn voor het ondersteunen van de loonaangifteketen. UWV accepteert dat mensen door fouten of fraude of door een ongelukkig moment van uitkeringsaanvraag een te hoge of te lage uitkering krijgen.’
Ontaarden
Hij vraagt zich af of de cio wel voldoende op de hoogte is van de systemen en processen binnen het UWV. Dat is minder vreemd dan het lijkt, zegt Veldwijk. De organisatie bij UWV is zo opgezet dat bedrijfsfuncties – uitvoering, controle, ict – niet samenwerken maar uit elkaar worden getrokken.
Ín zijn brief schrijft hij: ‘Zo is de ict-functie eigenstandig bezig met het omzetten van oude programmatuur naar nieuwe die hetzelfde doet, zonder stil te staan bij de vraag of er wellicht nieuwe behoeften of problemen zijn… De vergaande fragmentatie van kennis leidt er toe dat elke vraagstelling met een multidisciplinair karakter veel tijd en geld kost om beantwoord te worden, met name als ict daarbij een grote rol speelt. Waarin dat kan ontaarden, heeft u op 4 februari kunnen zien.’
Aanbevelingen
Naast het advies om het UWV te dwingen gebruik te maken van de BRP stelt René Veldwijk in zijn brief ook voor de uitkeringssystemen zodanig te herbouwen dat ze kunnen omgaan met correcties achteraf. Ook zou de Polisadministratie niet meer als private administratie van UWV en Belastingdienst (Toeslagen) moeten fungeren maar weer als nationale basisadministratie, met alle regels waaraan afnemers van basisadministraties moeten voldoen.
Door deze opstelling van het UWV wordt de opzet van de basisadministraties van binnenuit onderuit gehaald.
Natúúrlijk gewoon aansluiten bij een (toch al niet goedkope) BRP (al dan niet met aangeven van extra wensen).
UWV is toch geen zelfstandig koninkrijk?
Misschien toch maar eens een Rijks-CIO / Architect aanstellen…
Dit soort stove-pipes zijn in de jaren 90 al in de meeste bedrijven verwijderd. Weerstand hierbij duidt in de regel op een oneigelijke machtspositie.
Wie is er nou eigenlijk het minst te vertrouwen. De markt of de overheid zelf ? 😉
Voor de administratie van adresgegeven zou in de BV Nederland één waarheid moeten worden nagestreefd en in dit geval is dat de BRP. Hierdoor werkt iedereen met dezelfde data en kan data eenvoudiger worden geanalyseerd, waardoor fraude gevallen wellicht doelmatiger kunnen worden aangepakt.
Vanuit kosten perspectief is het een voordeel dat kosten op één plek worden onderhouden en wel door de “eigenaar” van de gegevens. Die hoort op zijn beurt natuurlijk wel zijn afnemers van de juiste gegevens te voorzien.
Het laatste half jaar heb ik ruime kennis opgedaan van de opzet van het BRP systeem. Dit is een toegankelijk systeem die een afnemer redelijk eenvoudig van de juiste wettelijk toegestane gegevens voorziet. Voor de kosten van het gebruik van de BRP kan de afdeling UWV van de BV Nederland niet zelf een eigen adresadministratie voeren. Alleen al vanuit kostenoverweging is het dus van belang dat het UWV aansluit op de BRP.
Er zijn bedrijven waar een “eigenwijze” afdeling door de directie wordt gedwongen in de pas te lopen. Het wordt tijd dat de directie van de BV Nederland het UWV dwingt om, net als vele overheids- en financiele organisaties, gebruik te maken van de BRP. Dat bespaart de burger veel geld en dat zou sowieso een doel moeten zijn van het UWV.
Zij die het niet zo nauw nemen met de normen en waarden van ons land profiteren van deze wantoestanden. Er is te veel mis bij de financiële huishouding die ervoor moeten zorgen dat mensen met recht op toelages c.q. een uitkering deze ook ontvangen.
De controle mechanismen voor fraude zijn er, maar worden niet gebruikt (citaat R.Veldwijk).
Leidinggevenden binnen het UWV staan ogenschijnlijk te ver van de materie af om te begrijpen dat men op een financieel “kruitvat” zit. De Cie. Elias liet zien dat er te veel financieel perverse prikkels aanwezig waren die geen krachtige informatie oplossingen boden maar telken male resulteerden in het verder “uitmelken” van onze Overheid! De rekening wordt immers altijd betaald…
Heeft u al veranderingen opgemerkt?
Dat zich nu enkele “grote namen” uit de Nederlandse ICT industrie hebben gemeld en hebben laten horen, hoe zij hiertegen aan kijken, doet mijn hoop enig zins opleven. René Veldwijk houdt zich voorlopig niet in en schrijft brandbrieven, terecht, immers ter zake deskundig, wil hij verbetering en zonder pardon. Hoe lang kan men nog doorgaan met het “Broddelwerk”? Hij wil dit in elk geval een halt toe roepen!
Al deze misstanden komen de financiële huishouding van Nederland natuurlijk niet ten goede, slecht doorgerekende klimmaat plannen , controle mechanismen bij uitkeringsinstanties die niet worden gebruikt? Een belastingdienst die niet “On par” is, en het regent al jaren ICT schandaaltjes uit “Den Haag”. Wat moet de Nederlandse belastingbetaler zich hierbij nou voorstellen? Welke lijken moeten er nog uit de kast?
Geen wonder dat “de Burger” steeds meer afhaakt bij de landelijke politiek…men spreekt in “Den Haag” allang de taal niet meer van de Nederlander. Opbouwende kritiek van deskundigen wordt ter kennisgeving aangenomen, lijkt het! Te veel “draaideur” te weinig bestuursdrang?
Tijd voor verandering! Tijd voor ICT oplossingen bij de Nederlandse overheid die voldoen aan moderne ICT standaarden en de flexibiliteit hebben om de grillen van veranderende wetgeving en politieke agenda te kunnen volgen , Tijd voor grip op kosten en verklaarbare uitgaven aan ICT bij de overheid! Tijd voor een groep Nederlandse deskundigen die korte metten maken met “oude wijn in nieuwe vaten”? Waar blijft het grote plan? Kortom, tijd voor betrouwbaarheid!