Opbrengst Ipulsys-boedel valt tegen

Het idee achter Ipulsys is mooi. Het bedrijf zou netwerkverkeer afwikkelen voor telecompartijen en aanverwante bedrijven als internetaanbieders. Deze activiteit wordt ook wel 'peeren' genoemd. Het bedrijf startte eind 2000 met de uitrol van een Europees netwerk met vestigingen in Amsterdam, Londen, Parijs, Frankfurt, Wenen en Milaan. Er waren flinke investeringen nodig om de netwerkverbindingen en de juiste netwerkapparatuur aan te schaffen, maar de inzet van IP-technologie zou Ipulsys' diensten goedkoper maken dan die van concurrenten die aangewezen zijn op oudere transmissietechnieken.
Maar het mocht niet zo zijn. De vorige week vrijdag bij online-veilinghuis Dovebid gehouden veiling van Ipulsys-bezittingen bracht 450 duizend euro op, aldus mr. E.J. Bink, die als curator voor het bedrijf optreedt. De inboedel van Ipulsys bestond grofweg uit servers en opslagapparatuur van Sun, Compaq-computers en Cisco-routers. De biedingen op apparatuur in Amsterdam en Londen liepen enigszins op. Apparatuur in andere steden als Wenen, Frankfurt en Milaan waren duidelijk minder in trek.
De door de curator genoemde opbrengst van de veiling is niet definitief, omdat een deel van de biedingen afgewezen kan worden omdat het bod te laag is. Deze en andere onverkochte spullen zullen op een later tijdstip onderhands verkocht worden. Ook een tiental stm-1-lijnen en stadsringen in Amsterdam en Rotterdam worden buiten de veiling om aangeboden. De curator heeft nog niet vastgesteld welke crediteuren voorrang krijgen bij het verdelen van de opbrengst uit de inboedel.

Viatel

Laurens van Reijen, werkzaam bij glasvezelaanbieder Fibercorp, trekt de vergelijking met de verkoop van het failliete Viatel. Bij dit bedrijf was de veiling geen succes, omdat de aangeboden langeafstandsverbindingen die het populaire rondje Londen, Amsterdam, Brussel, Parijs, Frankfurt maken, veel concurrentie kennen. Investeringen hierin zijn niet rendabel, omdat meerdere partijen dezelfde route aanbieden. Dit zet de prijzen onder druk. Ook de verbindingen van Ipulsys lopen voor een groot deel langs dit Europese rondje.
De stadsringen in Amsterdam en Rotterdam noemt Van Reijen absoluut interessant, al verwacht hij wel dat het voor een groot deel overlapt met de glasvezelinfrastructuur die Fibercorp nu al in beide steden in de grond heeft liggen. Ook de netwerkapparatuur is voor een glasvezelaanbieder als Fibercorp niet interessant, omdat het ondernemingen direct op glasvezel aansluit. Colt Telecom, ook een exploitant van een Europees glasvezelnetwerk, doet niet mee aan het opkopen van netwerkapparatuur via de veiling. Als reden noemt Marco Quispel, chief operating officer bij Colt Telecom, dat bestaande contracten met leveranciers van netwerkapparatuur het goedkoop opkopen van hun apparatuur op een veiling niet toelaten.
Ook Colt Telecom heeft weinig interesse in de langeafstandsverbindingen en de stadsringen van Ipulsys. Zijn bedrijf heeft volgens Quispel al een uitgebreid glasvezelnet in de grond zitten in Nederland. Stadsringen zonder een serviceorganisatie erom heen acht hij niet interessant. Ook plaatst de topman vraagtekens bij de kwaliteit van de aangeboden glasvezel. "Het is onduidelijk of deze aan de door ons gestelde eisen voldoet", aldus Quispel.
 
 
Faillissement
De grootaandeelhouders in Ipulsys weigerden in april 2001 nieuw geld te steken in de onderneming, die op dat moment zichzelf nog niet kon bedruipen. Moederbedrijf Mannesmann was in februari 2000 door het Britse Vodafone overgenomen. Het nieuwe moederconcern wilde geen geld meer in de uitrol van netwerken steken. Ook de Amerikaanse investeerder Warburg Pincus weigerde verdere financiering. Dit betekende het einde van Ipulsys. Zeer tegen de zin in van de toenmalige directie vroeg het bedrijf in mei 2001 faillissement aan, aldus oud-directeur Peter Glasbeek. Mr. E.J. Bink, curator van Ipulsys, bevestigt deze gang van zaken.