Plaatsvervangend hoofd van de Landelijke recherche, Inge Philips-Bryan gaat de organisatie verlaten. Ze was bij de landelijke eenheid onder meer verantwoordelijk voor de aanpak van cybercrime en de invoering van de wet Computercriminaliteit III. In deze wet wordt het aantal digitale opsporingsmogelijkheden uitgebreid.
De politie wil de reden van het vertrek van Philips niet toelichten. Volgens De Telegraaf is Philips opgestapt uit onvrede over het functioneren van de leiding. Philips zou deel uitmaken van een grotere groep leidinggevenden en talentvolle medewerkers die hun ontslag hebben ingediend uit onvrede over het functioneren van de politie.
Philips uitte begin 2016 kritiek op de plannen van de Tweede Kamer om veertig miljoen te besparen op de ict-organisatie van de politie. Volgens de chef stroken die bezuinigingen niet met de doelstellingen om online opsporingen te verbeteren.
De politie kamp al jaren met ict-problemen, zoals bij de invoering van een landelijk ict-systeem.
Cybercrime
Sinds de herindeling van de politie bestaat het korps uit tien regio’s en de landelijke eenheid. De Landelijke Eenheid bestaat uit specialistische divisies voor de bestrijding van zware, georganiseerde misdaad, infiltratie, cybercrime en anti-terreur activiteiten.
Overheden en ICT gaan gewoon niet samen: gebrek aan competentie, eendracht, visie, realiteitszin, foute keuzes leveranciers, wetgeving (lees:aanbestedingsregels) en noem alle factoren maar op die een garant moeten staan voor een succesvolle implementatie van grote projecten. En daarom gaat de overheid consequent de mist in met grote ICT-projecten…
Cybercrime en computercriminaliteit is zeer lastig te bestrijden zonder toereikend budget. De toekomst zal echter alleen maar meer Cybercrime met zich mee brengen wat justitie en andere overheden niet bij kunnen benen. Symptoombestrijding is dan het enige wat gedaan kan worden. Mijn advies is om voldoende budget vrij te maken, waarbij met innovatieve (commerciële) partijen samengewerkt wordt om door R&D de Cybercrime een stap voor te kunnen zijn. In plaats van reactief beleid naar een proactief preventiebeleid. Samenwerking op internationaal gebied moet meer focus krijgen!
Voldoende financiele middelen is 1 kant van het verhaal, maar je moet dus wel de goede mensen in huis hebben om deze middelen aan de juiste zaken te besteden. Dat laatste wordt vaak vergeten. Ik zie dan ook meer mogelijkheden in internationale samenwerking aangezien cybercrime niet is beperkt tot de grenzen van een land. Deze samenwerking blijkt in de praktijk zeer lastig. Yammer!
Ook bij de overheid weet de gevestigde orde compleet niet welke ontwikkeling de ICT momenteel maakt. Men denkt dat alleen een paar special teams extra aandacht voor ICT vragen, maar mist het structurele noodzaakgevoel om ICT als bedrijfsvoeringsmiddel te gaan zien. En ik vermoed dat dat niet per se een kwestie is van meer geld, maar vooral van anders besteden. De misdaad heeft hieraan geen boodschap en ontleent hieraan misschien nog wel een versnellingsfactor. Daar gaat geld vanzelf zitten waar het het meest opbrengt.