SAP-er-de-flap

Ik kan stellen dat dit WK het meest verrassende toernooi is doordat in de eerste ronde de grote namen er al uit gingen. De ‘poule des doods’ kwamen we ongeschonden uit met systeem van 5-3-2. En ondanks alle analyse mogelijkheden had dus niemand kunnen voorspellen dat dit voor het doelpuntensaldo stond.. Dat een Duits softwarebedrijf met Big Data het nationale team gaat ondersteunen klinkt als proberen achteraf de overwinning te behalen.

Want natuurlijk zijn analyses leuk om te lezen maar uiteindelijk gaat het niet om hoe hard een speler loopt of ‘milage’ ervan, maar telt alleen het feit dat je meer doelpunten maakt dan de tegenstander. Een speler volstoppen met feitjes over de tegenstander geeft volgens mij dus maar een beperkt voordeel. Want een coach die even makkelijk wisselt van systeem als een voetballer van hoek bij het schieten devalueert het gebruik van statistiek, de wedstrijd is gespeeld en bankzitters kijken meestal de koe in de kont.

Derde helft
Of het een briljant strategisch inzicht was, goedkoop kopieer gedrag uit een andere spot of puur geluk laat ik in het midden maar wissel van keeper op het laatste moment maakte het verschil. Het was al bekend dat van Breukelen zijn eigen manieren had om spelers mentaal uit evenwicht te brengen bij het schieten van penality’s. En ook hij hield rekening met de favoriete hoek van tegenstander, de op zeker spelende voetballer is ook maar een gewoontedier. Dus als statistiek ergens nut heeft dan is het in de derde helft, de ‘educated’ gok geeft de keeper een klein voordeel in het kiezen van de hoek. Maar uiteindelijk denk  ik dat voordeel zit in de psychologie, mensen zijn nu eenmaal geen computers en statistiek werkt alleen als je er ook een paar ‘belchinezen’ bij neemt. Veel analyses zijn dan toch een beetje als de na-oorlogse verzetshelden; als de strijd is gestreden praat het makkelijker over goed en fout. 
 
De waarde van de bankzitter
Mooiste van de wisseling vond ik echter het breken met tradities, geleuter van verslaggevers dat we een slecht trackrecord hebben met strafschoppen wordt als schuldgevoel aangepraat, net als de discussie over Zwarte Piet. Costa Rica wou honderdtwintig minuten niet voetballen om via tombola van penalty's verder te gaan in het toernooi. Helaas pindakaas, wij hebben nu een coach die niet zoveel op heeft met de media en zijn eigen plan trekt. En voor wie de essentie gemist heeft, het was een bankzitter die het verschil maakte. Een specialist die in één keer de man van de match werd door niet doelpunten te maken maar ze juist te voorkomen. Dat is omgekeerd voetbal, dat is Sun Tzu en iets waar veel werkgevers een voorbeeld aan kunnen nemen: 'Thus, what is of supreme importance in war is to attack the enemy's strategy.'

Binnen de regels, buiten de lijntjes
Kijkend naar met name de it-sector is er sprake van dezelfde indoctrinatie vanuit de media. Er wordt teveel binnen de uitgesleten lijnen gedacht dat je moet scoren om te winnen terwijl dat dus precies ook de gedachte is van de tegenpartij, een spel dat alleen maar verliezers kent als je het systeem niet wijzigt. Want al heb je honderd duur betaalde spitsen, als de tegenpartij je niet laat voetballen komt het dus uiteindelijk op de keeper aan. Misschien in het spel niet de meest tot de fantasie sprekende functie maar dit keer wel de belangrijkste. Sterker nog, de wedstrijd was al gewonnen voordat alle prima donna’s geschoten hadden. Het is even omdenken maar hoeveel talent zit er op de bank die het verschil kunnen maken tussen winst of verlies?

Hi-ha hondenlul! De Duitsers hebben SAP, wij hebben Krul!