De bekende Wet van Moore komt nu echt ten einde, maar dat is minder erg dan het klinkt. Dit is de discussiestelling die Computable-lezers vandaag krijgen voorgelegd.
Het lang volgehouden tempo van chipontwikkeling volgens de Wet van Moore loopt nu echt tegen harde grenzen aan. Zie het artikel ‘Wet van Moore dreigt nu echt te vervallen‘. Het einde komt voor de jarenlang volgehouden verdubbeling van het aantal transistoren per chip elke twee jaar, wat in de praktijk grofweg neerkwam op een prestatieverdubbeling. Deze wetmatigheid, in de jaren zestig geformuleerd door de latere Intel-grondlegger Gordon Moore, is oorspronkelijk slechts de extrapolatie van een observatie.
Moore observeerde de toenmalige chipontwikkelingen en trok die lijn door, waarbij hij in 1975 nog een wijziging heeft aangebracht in zijn prognose. De chipindustrie heeft zijn inzicht opgepakt als een voorspellende ‘wet’ en niet slechts als een beschrijvende observatie. De haast verplichte lijn van de Wet van Moore wordt waarschijnlijk niet meer trouw gevolgd, maar of dat nou zo erg is? Wat vind jij?
De CPUs mogen dan wel meer torretjes gekregen hebben, het gebruik ervan is relatief minder en minder optimaal geworden. Als je dit leest dan staan waarschijnlijk het grootste gedeelte van je CPU cores NOP te draaien in de meest lage klokfrequentie.
En als je je browser opstart dan zal je CPU even flink gas geven en aan het werk gaan maar dat komt dan ook omdat er veel overbodige code wordt uitgevoerd omdat er gebruikt wordt gemaakt van diverse APIs op meerdere niveaus waarbij niet altijd de meest effectieve combinaties worden gebruikt.
Nu Moore niet meer op gaat zal er meer aandacht aan die factoren worden geschonken wat bijv nu al in de games industrie wordt gedaan met Mantle, DX12 en Vulcan waar programmeurs dichter bij de hardware kunnen komen.
De wet van de verminderde meeropbrengst geldt misschien wel het meest voor de wet van Moore. “More core more happiness” was in de 60- en zeventiger jaren van de vorige eeuw een vaak gehoorde uitspraak onder software ontwikkelaars. Ook daar zit echter een optimum.
Meer geheugen heeft geleid tot een aanzienlijke toename van de kwantiteit van software, honderden keuzemogelijkheden uit programma’s met nagenoeg dezelfde functies, maar niet in de kwaliteit.
De hardwaremogelijkheden zijn er dank zij de wet van Moore al lang. De samenleving met “gewone” gebruikers staat nog steeds op een te grote afstand van de computer.
Laten we proberen de komende 10-20 jaar werken aan pendant van de wet van Moore waarbij gebruiksgemak in dezelfde toeneemt.
De wet wet van Moore zegt helemaal niks over kwaliteit van software of de meerwaarde van meer rekenkracht. De wet van Moore is een streefgetal dat producenten hanteren in hun onderlinge concurrentie. Dankzij topbedrijven als ASML lukt dat aardig.