De naam Bootstraploader stamt uit de tijd dat computers een ringkerngeheugen hadden. Von Münchhausen is er aan de haren bijgesleept, vindt Ben Ruck.
De Bootstrap ontleent zijn naam aan de baron van Münchhausen, schrijft Roelof Osinga (Computable, 29 januari). Een leuke link, maar ik dacht dat voornoemde baron zich aan zijn haren omhoog trok.
De naam Bootstraploader stamt uit de tijd dat computers een ringkerngeheugen hadden. Er bestond nog geen Rom of Prom. Hoog in dat ringkerngeheugen bevond zich een klein programma, noodzakelijk om het besturingssysteem van de systeemschijf of systeemdrum te laden.
Het ringkerngeheugen was namelijk dermate klein, vaak niet meer dan 4 tot 16Kb, dat het besturingssysteem plus de applicatie niet samen in het geheugen pasten.
Bij het testen van programmatuur werd dus regelmatig de systeem-'loader' overschreven, die moest dan met de hand, bit voor bit, door middel van het 'switch'-register en de 'deposit'-knop weer geladen worden, voordat er weer leven in het systeem te brengen was. Omdat een modale programmeur dit een aantal malen per dag overkwam, werd er een module ontwikkeld, waarop door middel van diodes en verbindingsdraden (straps) de systeemloader of IPL werd aangebracht. Een primitief Rom dus.
Bij iedere verandering van de syteemschijf of drum, moest de systeemloader opnieuw 'geprogrammeerd' worden. Dat werd gedaan door draadjes weg te halen en/of aan te brengen. Een beetje systeemloader bestond uit zo'n zes instructies, die ieder minimaal drie geheugenadressen van zestien bits in beslag namen. In het slechtste geval moest je dus 288 draadjes veranderen. Dat wil zeggen: draadje op de juiste lengte afknippen, eindjes strippen, aan twee kanten vastsolderen en daarbij er ook voor zorgen dat de (pertinax) printplaten niet te heet werden, want dan lieten de verbindingen op de print los.
Het was dus een geweldige verbetering, toen een slimme ontwerper zelfstrippende klemcontacten aanbracht met een scherpe zijkant, waarmee je in één beweging het draadje kon strippen, om het klemmetje wikkelen en afbreken. Deze klemcontacten leken sprekend op de straps van een ouderwetse laars, een lange rij draadjes die met enige fantasie leken op veters die over de straps waren geknoopt, vandaar de naam: Bootstraploader.
Ben Ruck,
Leidschendam
Discussie gesloten
Redactie
