Mobiliteit heeft eigenlijkniet veel te maken met it. Potentiële oplossingen zijn overal, u moet ze alleen willen zien.
Dinsdag 13 maart keek ik op mijn horloge, het was 17.45. Net op tijd om het laatste kwartier van mijn dochters’ paardrijles te zien. Ik kwamaanlopen en wat zag ik? In plaats van de gebruikelijke lach van oor tot oor zagik alleen maar tranen en verdriet terwijl zij op de pony reed.
Ik werd binneneen paar minuten op de hoogte gebracht van wat er was gebeurd. Cheyenne was nog geen vijf minuten ervóór van de pony gevallen toen voorbijgangers het dier lietenschrikken. Binnen een seconde lag ze op de vloer van de rijbak. De manegehouders hebben haar snel weer op de pony gekregen omdat ze bezorgd waren dat mijn dochter bang zou worden van paardrijden.
Enkele minuten later was de les afgelopen en steeg ze van depony af. Toen kwam ze erachter dat ze moeilijk liep en heel veel pijn had. Dus zijnwe naar huis gegaan, hebben we de huisarts gebeld om meteen weer de auto in testappen. De arts onderzocht haar en zag al meteen dat ze een opgezwollen rughad die al behoorlijk paars was geworden. Wij zijn toen doorgegaan naar de EHBO om röntgenfoto’s te laten maken.
Wat heeft dit met mobiliteit te maken?
Terwijl we onderweg waren naar de EHBO voelde Cheyenne een tintelendgevoel in haar linkerbeen. Ze had door de pijn ook steeds meer moeite om telopen. Bij binnenkomst bij de EHBO is ze meteen op een bed gezet. En daar stondik; te wachten, me natuurlijk zorgen te maken over wat allemaal gaande was. De arts stelde allerlei vragen en ik zag een stagiaire van alles op een formulier opschrijven, maar mijn aandacht was gericht op mijn dochter. Ik heb het hele gebeuren om mij heen niet echt gevolgd. Binnen enkele minuten waren ze bezig de röntgenfoto’s te maken en in de tussentijd was de stagiaire bezig om alleinformatie van het formulier in te kloppen op één van de pc’s op de afdeling.
Ongeveer twintig minuten later kwam de arts naar ons toe om te laten weten dat het om een zware kneuzing ging en dat Cheyenne waarschijnlijkeen paar weken veel last zal hebben. Gelukkig was er niets gebroken. De arts bleef praten en vroeg mij wat ik voor werk deed als Amerikaan in Nederland. Ik dacht meteen aan de formulieren die ik inmiddels overal op de EHBO op klemborden zag hangen. Ik pakte één van die klemborden en haalde mijn PDA uit de borstzak vanmijn colbert en zei dat wij ervoor zorgen dat formulieren gemobiliseerd worden, zodat gegevens direct in een systeem verwerkt worden. Hij zei: "Als je echt kunt zorgen dat dit mogelijk is, zijn wij als artsen daar erg bij gebaat. Vanwege alle tijd die dit nu kost." De arts schreef de naam op van zijn afdelingshoofd. Het viel mij op dat hij het afdelingshoofd noemde en niet de it-afdeling.
Om 20.30 liepen mijn dochter en ik weer naar buiten. Ik hebhaar heel zachtjes opgetild en in de auto gezet om naar huis te gaan. Later op de avond lag Cheyenne in bed en ik zag de EHBO-situatie ineens weer voor me, enik dacht aan de formulieren.
Wat heeft dit met mobiliteit te maken? Mobiliteit heeft eigenlijkniet veel te maken met it. Potentiële oplossingen zijn overal, u moet ze alleen willen zien. Bij de onderhoudsbedrijven voor CV-ketels, bij inspectiediensten voorwaterleidingen, bij de aannemer die verantwoordelijk is voor alles op eenbouwplaats, bij de melkboer, bij de schoonmaakdienst op een vliegveld, en zelfs bij de EHBO. Het heeft vooral te maken met processen. It speelt daarbij uitsluitend een ondersteunende rol. Behálve als de it-afdeling ook meedenkt en meewerkt aande processen binnen een onderneming. De bovenstaande omschrijving van wat op 13 maart gebeurd is, was de openbaring die ik nodig had om te stoppen met denken op een puur zakelijke manier over mobiele oplossingen.
Ik wil hierbij it'end Nederland vragen om niet alleen naar bits en bytes te kijken, maar ook naar de processen binnen je bedrijf. Kijk om je heen. En kijk dan naar de toegevoegde waarde van de mogelijkheden en probeerdat zo te verwoorden dat afdelingen, gebruikers en management het begrijpen.Daar schieten wij in de it-branche maar al te vaak sterk te kort in. Eerste Hulp Bij Observatie!
Het gaat inmiddels een stuk beter met mijn dochter; ze hooptover een week weer op een pony te kunnen rijden. Ik zal in mijn volgendebijdrage meer inhoudelijk schrijven over de mobiele markt, maar ik vond het belangrijkom een stap naar achteren te nemen en vanuit een andere perspectief te kijken.Soms zie je dan iets dat veel belangrijker is dan ROI, efficiency,productiviteit, en alle drie letterige afkortingen waar wij zo goed in zijn inde it-branche. Je kind heeft pijn en het kan haar niet schelen wat er gebeurdzolang ze maar snel van de pijn af is.
David Savage
VP EMEA
MobileDataforce Europe BV