Virtuele transacties en virtuele belasting

Pieper maakte zich zorgen. Hij had destijds het sterke vermoeden dat niet iedereen bij Financiën zich goed realiseerde wat voor een dramatische wending het toezicht op het geldverkeer en het heffen van belastingen nemen als de handel over de informatiesnelweg echt van de grond komt.
Blijkbaar is dit bezoek niet zonder resultaat gebleven, want vorige week kondigde staatssecretaris Vermeend een heuse fraude-nota aan. Hierin laat de bewindvoerder zien dat traditionele controle-middelen als boekenonderzoek en waarneming ter plaatse in het elektronische tijdperk niet langer toereikend zijn.
Tot de eerste fervente gebruikers van het Internet mogen we de belastingontduikers rekenen. Het aantal Internet-accounts op de Kaaiman-eilanden en andere belastingparadijzen schijnt opmerkelijk te stijgen.
Virtuele organisaties blijken uitstekend in staat te zijn om al even virtuele transacties te plegen. Als gevolg van deze schijntransacties circuleren er opdrachten over het Internet die een grote waarde vertegenwoordigen, zonder dat de Belastingdienst daar een vinger achter kan krijgen. Digitale fraude in de vorm van het plaatsen van nep-orders, blijkt een grote vlucht te nemen.
Bedrijven worden virtueel, transacties worden virtueel en dus wordt het voor de belasting een stuk lastiger te bepalen wat bedrijven feitelijk verdienen.
De Belastingdienst werkt daarom aan een opmerkelijk plan. De dienst wil per branche een soort modelbedrijf simuleren, dat alleen in de computer bestaat. Dergelijke virtuele ondernemingen dienen dan als norm bij het inschatten van de belastingplicht. Wijkt een onderneming te veel af van die norm dan wordt het tijd om een dieper onderzoek in te stellen.
Zo worden virtuele organisatie beoordeelt aan de hand van al even virtuele normbedrijven die de Belastingdienst zelf heeft ontworpen.