'Heeft een apart 'zin' zin?' (Computable, 30 juli 2004) geeft een goede analyse van de problemen die op het pad van de zorgvrager en -verlener komen bij patiëntidentificatie. Ik mis echter enige verwijzing naar de initiatieven in het veld. Jaren geleden al besloten de apothekers dat wachten op sturing vanuit de overheid (of Nictiz) wel eens heel lang kon duren. Als er dan geen 100 procent zekere methode is, moeten we maar voor 99 procent gaan, met de gedachte dat de mens toch in alle gevallen de laatste controlepost moet zijn. In de zorg heerst een gezond wantrouwen tegen ict-oplossingen.
In het land ontstonden ozis-projecten (open zorg informatie systeem). Onlangs is in Amsterdam een ozis-netwerk met negentig apotheken van de grond getrokken. Dit netwerk beslaat bijna één miljoen patiënten, in een gebied met hoge mutatiegraad. Er wordt gewerkt met een upi (uniek patiëntidentificatie nummer).
Van enige medewerking van de overheid is geen sprake, hooguit van tegenwerking van onder andere de NMA. De NMA is van mening dat in de zorg normale concurrentieregels gelden; iedere vorm van samenwerking (in het belang van de patiënt) wordt genadeloos afgestraft. Een ozis is juist zeer afhankelijk van die samenwerking. De zorgverlener moet er ook op kunnen vertrouwen dat de gegevens alleen voor zorg gebruikt worden en niet voor bijvoorbeeld datamining.
Een cruciale rol in deze ozis'en spelen de besloten netwerken. Al snel werd gezien dat een beveiligde verbinding noodzaak is. In eerste instantie vervulden beveiligde routers deze rol. Dat is wat betreft beheersbaarheid niet ideaal. Er is nu een aantal ip-vpn's, waarvan E-Zorg (http://www.ezorg.nl) de grootste en meest ontwikkelde is.
Aan deze initiatieven moet meer aandacht besteed worden. Hieruit zal op niet al te lange termijn het landelijk medicatiedossier voortkomen. Wat is er mooier dan een oplossing die al draait?< BR>
Jaap Dik, apotheker/informaticus, Anthia Farmalinks
Om te kunnen beoordelen moet u ingelogd zijn: