Boeing is in 1994 gestart met een grootschalige herstructurering van zijn bedrijfsprocessen. Onderdeel van deze operatie, die 500 miljoen dollar mag kosten, is de implementatie van de software van Baan. Het aantal gebruikers werd dit jaar opgeschroefd van achttien- naar dertigduizend. In 2000 zullen zelfs 55 duizend Boeing-medewerkers met het nieuwe systeem werken. "Dit is waarschijnlijk de grootste erp-implementatie ter wereld", meent Steve Feller, Strategic Product Manager van Boeings ERP Competence Center.
Het Nederlandse Baan baarde in 1994 opzien door het prestigieuze contract van twintig miljoen dollar bij Boeing in de wacht te slepen. Daarmee vestigde de erp-leverancier een naam op de Amerikaanse markt. Dit mondde uit in een succesvolle beursgang in New York en Amsterdam. SAP had zich teruggetrokken uit het offertetraject omdat het weigerde zijn productontwikkeling af te stemmen op Boeings wensen. Iets waar Baan wel toe bereid was.
Feller legt uit dat het Baan/Boeing-project Dcac/MRM-project (Define and Control Airplane Configuration/Materials Resource Management) tot doel heeft het productievolume op te voeren en de kosten binnen de perken te houden. Boeing kampt namelijk al enige tijd met ernstige productieproblemen. Het bedrijf overschatte zijn productiecapaciteit en sleepte order na order binnen. Inefficiënte en dure investeringen waren nodig om de bestelde toestellen af te kunnen leveren. Feller ontkent dat het business process reengineering-project, dat Dcac/MRM eigenlijk is, de problemen veroorzaakt: "Het project vormt juist een deel van de oplossing om die problemen in de toekomst te voorkomen."
Boeing is bezig met een enorme inhaalslag. "Onze vliegtuigen zijn de modernste ter wereld. Maar onze bedrijfsprocessen en informatiesystemen zijn dat lange tijd niet geweest", geeft Feller toe. Boeing had tot voor kort niet eens een material resources planning-systeem (MRP). "Massa's medewerkers waren dagelijks bezig met het invoeren en controleren van gegevens in de vierhonderd verouderde systemen, deze worden nu door Dcac/MRM vervangen."
Baan is niet de enige softwareleverancier van Boeing. Het overkoepelende systeem, dat eveneens de naam Dcac/MRM draagt, bestaat uit vier aan elkaar geknoopte standaardpakketten. Aan de ontwerpkant van het systeem wordt Salesbuilder van Trilogy gebruikt om samen met klanten de gewenste configuratie van vliegtuigen vast te leggen. Boeing gebruikt Baan IVa om, grofweg, de capaciteitsplanning van de productie en het beheer van onderdelen af te handelen. Het systeem bevat momenteel inmiddels meer dan 400.000 onderdelen.
De Linkage Solutions-software van Cimlinc beschrijft de plaats waar de verschillende onderdelen in een vliegtuig terecht komen. Het systeem vertaalt dit naar werkinstructies. Het fundament van het Dcac/MRM-systeem wordt gevormd door de Single Source of Product Data (Sspd); een Oracle-database beheerd door de PDM-software Metaphase van Sdrc. De Sspd bevat alle onderdelen, productiegegevens en onderhoudsbeurten van elk vliegtuig en is momenteel een halve terabyte groot.
Baan beperkt zich in het project tot het leveren van software en het overdragen van kennis via het Aerospace & Defense Solutions Center. Het beleid van Boeing is gericht op integratie van standaardsoftware, zonder daar maatwerk aan toe te voegen. Alle softwareleveranciers nemen de door Boeing gewenste functionaliteit op in toekomstige versies. "Het karige maatwerk dat wij bouwen, is meestal wegwerpcode", aldus Feller.
Volgend jaar migreert Boeing naar Baan Series, de op componenten gebaseerde versie. Baan Series bevat precies datgene wat Boeing wil hebben. "Het mes snijdt aan twee kanten", meent Feller, "Want als wij bepaalde functionaliteit willen hebben, zijn er vast meerdere partijen in de markt die dat wensen."
Boeing en Baan kunnen het goed met elkaar vinden en spreken geen kwaad van elkaar. De negatieve publiciteit rond Baan, over de slechte financiële resultaten en de ondoorzichtige organisatie, hebben volgens Feller geen effect op de samenwerking. "Dat is allemaal ruis. Boeing is een bestaande gebruiker en zolang Baan niet failliet gaat, deren deze geluiden ons niet."
De implementatie van Dcac/MRM is in volle gang, en duurt voort tot ver na het jaar 2000. Momenteel functioneert het systeem alleen nog op het niveau van onderdelen. Na 2000 worden ook geassembleerde vliegtuigcomponenten ondersteund. Dcac/MRM neemt dan het volledige logistieke proces rond de fabricage van vliegtuigen voor zijn rekening. Dat is zeer complex en vindt plaats op meerdere locaties verspreid over de Verenigde Staten. Bij het automatiserings-project zijn tussen de 2000 en 4000 mensen betrokken. Feller noemt dat geen groot en complex project: "Boeing maakt vliegtuigen en heeft 235.000 mensen in dienst. Dcac/MRM mag door de buitenwereld als een groot project worden gezien. Intern valt dat wel mee. Het uitvoeren van complexe en grote projecten is immers één van onze kern-competenties." Technisch verwacht hij dus geen problemen met het systeem. Op het bedrijfsculturele vlak kan dit echter wel een struikelblok vormen. "Mensen die al jaren succesvol zijn, moeten hun werkwijze aanpassen", aldus Feller.
