Ik snap, dat – nu het goed gaat in de automatisering – IT-bedrijven hun uitdagingen liever elders zoeken. De klant wil immers slechts meer van hetzelfde. Maar laten ze nou niet allemaal tegelijk iets anders gaan doen.
Nabootsen van het leven is hoog gegrepen. Toch vielen deze week geheel ongevraagd twee proeven tot het nabootsen van het leven op mijn bureau. Toonaangevende firma’s als Hewlett-Packard en Fujitsu hebben, zo lijkt het althans, tijd over en storten zich om onduidelijke reden op het scheppen van kunstmatig leven.
Fujitsu heeft een gemuteerde dolfijn met de naam Fin Fin op de markt gebracht. Naar eigen zeggen sloegen wetenschappers en filmmakers een slordige 70 miljoen dollar stuk aan deze kruising tussen Dombo, Flipper en Pino. Fin Fin laat zich aanspreken en toefluiten. Daar kan geen lieve Tamagotchi tegenop. Tot zover Fujitsu.
Hewlett-Packard pakte het anders aan. Eerst werd zonder nadere mededeling een leeg vaatje met Virtual Goldfish Food ter redactie afgeleverd. Begin deze week kwam daar het software-visje Mopy bij. Hoeveel miljoenen hiermee gemoeid zijn, wordt uit het begeleidend schrijven niet duidelijk. Wel dat er duizenden manuren verloren zijn gegaan bij het ontwerpen van Mopy. Dit alles in de verwachting dat deze zich net zo natuurgetrouw gedraagt als de vissen Spike en Reef, die model stonden voor deze digitale Papegaaivis.
Het kan toeval zijn dat HP en Fujitsu het juist nu de moeite waard vinden te laten zien hoeveel verstand ze van het kunstmatige leven hebben. Maar het komt mij voor dat het gewone leven nog voldoende uitdagingen biedt om te laten zien dat automatisering een waardevolle bijdrage kan leveren aan het dragelijk maken van tal van organisatorische processen.
