Het is crisis in de City. "We werken nog net zo hard als een paar maanden geleden, maar we verdienen niets," klaagde een technologiebankier onlangs toen we een transactie van een concurrent bespraken.
Correctie, we verdienen niets betekent in Londen: "We verdienen niet meer genoeg", en dat kan al snel betekenen dat er een aantal op de schopstoel zit. Want je moet als bankier aardig wat deals binnenslepen om je salaris terug te verdienen.
Neem deze bankier. Zijn vaste salaris bedraagt natuurlijk enkele honderdduizenden ponden, te vermenigvuldigen met 3,5 voor het bedrag in guldens, en van zijn onkosten alleen al kunnen een paar gezinnen rondkomen. Iedere week vliegt hij naar Amerika, de ene week naar New York, de andere week naar San Francisco. En daarnaast bezoekt hij Israël ongeveer twee keer per maand. Hij en zijn collega’s vliegen alleen ’s nachts, om tijd te besparen, en dat betekent dat ze een bedje nemen aan boord van British Airways. Dat doet toch al gauw 4.000 pond per retourtje. Wel moet je dan natuurlijk af en toe een deal ‘produceren’ om de baas tevreden te houden.
De eerste helft van vorig jaar ging dat nog redelijk. Weliswaar was de trek in internet-bedrijven na juli vrijwel verdampt, maar er zijn verder nog aardig wat technologiebedrijven verkocht en naar de beurs gebracht.
Sinds een paar maanden is het echter hommeles. De najaarsrally op de Nasdaq bleef uit, en voor het eerst in jaren eindigde deze technologie-indicator het jaar lager dan het was begonnen. Een mandje internet-aandelen verloor gemiddeld 75 procent, it-dienstverlening kletterde met 50 procent naar beneden, software-toko’s konden ruim 40 procent inleveren, telecom zakte 25 procent in, en halfgeleiders kachelden toch ook nog met zo’n 10 tot 15 procent achteruit.
Probeer in zo’n klimaat maar eens een bedrijf naar de beurs te brengen – en beursgang-commissies genereren voor sommige zakenbanken zo’n 40 procent van de omzet.
Iedereen zegt wel dat voor een goed bedrijf altijd een plek onder de zon is, maar zulke personen vergeten er wel bij te vertellen dat de eigenaren dan genoegen moeten nemen met een vijfde van de prijs die ze in hun hoofd hadden.
Sommige ondernemers met realiteitszin passen zich aan. Zo werd b2b-bedrijf Mondus in de nazomer grotendeels verkocht voor een slordige 150 miljoen euro. Vier maanden eerder dacht hun bankier Robertson Stephens nog dat het bedrijf voor meer dan een miljard euro naar de beurs zou kunnen. Maar Mondus was verstandig en beet zich niet vast in dat al te rooskleurige vooruitzicht.
Dat het ook heel anders kan blijkt uit de geïmplodeerde paddestoel die Letsbuyit.com heet. Het ‘samen kopen’ internetbedrijf, dat pas afgelopen zomer naar de beurs werd gebracht, is nog geen vijf miljoen euro waard, vergeleken met 115 miljoen in juli.
"Sommige managers houden halsstarrig vast aan oude waarderingen, en beseffen niet dat de wereld is veranderd", klaagde een andere bankier deze week.
Nou en of de wereld is veranderd. Beleggers willen ‘cash flow’ zien en normale koers-winstverhoudingen. Op zich was dat al genoeg om de koersen te laten kelderen, maar vorige week bleek ook nog eens dat de ‘cash flow’ langer op zich laat wachten dan gehoopt. De groei van online advertentie-inkomsten zal dit jaar naar verwachting slechts 20 procent zijn, vergeleken met een verdubbeling in 2000. Minder adverteerders, lagere prijzen per klik, en scepsis over effectiviteit van internet-reclame. Het feest is echt over.
Nu is het gemakkelijk om internetbedrijven af te serveren. Toch doen veel andere technologie- en telecombedrijven de harten evenmin sneller kloppen. Mobiele telefoons? Minder hoge groei. WAP? Crap. Pc’s? Waarom een Pentium 4 als je met een Pentium III uit de voeten kan. Windows 2000? Kan nog wel even wachten. Telecombedrijven? Laat die eerst hun schulden maar eens aflossen en bedenken hoe ze het prijsverval kunnen stoppen. It-services? Zie boven.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Beveiligingssoftware handhaaft zich uitstekend. Het Israëlische Checkpoint overtrof vorige week de meest ambitieuze winstvoorspellingen. En Handspring, van de Palm Pilot-uitvinders die nu Palm-klonen maken, zingt eveneens.
Maar die bedrijven alleen veranderen het sentiment niet, en als het sentiment op de beurs bedorven is, hebben beleggers weinig zin in een introductie. Dat is ook wel begrijpelijk, want als de koersen dalen, kun je dezelfde aandelen overmorgen voor nog minder geld kopen. Kijk maar naar Letsbuyit.
Een beursgang in het huidige klimaat is zelfs verdacht. Een bedrijf dat per se naar de beurs wil, is waarschijnlijk een ‘dog’, want anders waren er wel een paar grote beleggingsfondsen te interesseren voor een derde of vierde private financieringsronde.
Opmerkelijk is dat het private geld blijft rollen. De geldschieters blijven standvastig als het gaat om de hoeveelheid geld die ze investeren. Jeroen de Mols technologie-sociëteit Tornado-Insider.com mat het afgelopen jaar nauwelijks een terugval. Er wordt nog steeds een miljard euro per maand in start-ups gepompt.
De gegevens laten overigens wel zien waarom er momenteel zoveel bedrijven in financieringsproblemen komen, namelijk omdat het aantal derde en vierde financieringsrondes niet stijgt, terwijl de beursgang-route is afgesneden. Dat is dus voor degenen die nog niet geloofden dat durfkapitalisten zonder pardon hun baby’s aan hun lot overlaten.
En nu? De eerste ontslagen in de City zijn al aangekondigd, bij Credit Suisse First Boston verdwijnen banen, bij Pricewaterhouse-Coopers moet een op de tien partners vertrekken. Verstandige banken met lagere salarissen, zoals Robertson Stephens, kunnen hun staf misschien wat langer vasthouden.
Dat is slim, want er komt natuurlijk een moment dat de markt weer aantrekt, en dan is het alle hens aan dek.
Wie weet, misschien zelfs al deze week.
Lucas van Grinsven werkt als Europees technologiecorrespondent bij een wereldwijd opererend persbureau in Londen. Spreekt dagelijks met Europese technologieondernemers en financiers.
