Beheer is al jaren een ict-centrale activiteit. Eentje die staat voor stabiliteit. Eentje die voor nieuwe toepassingen en platformen vaak opnieuw wordt uitgevonden of ontdekt. De laatste tijd krijgt beheer meer aandacht vanuit het bedrijfsbelang.
Ondernemingen hebben in toenemende mate aandacht voor beheer. Waar dat vroeger werd overgelaten aan de ict-afdeling, is het draaiende houden van de ict-omgeving steeds meer van levensbelang voor het gehele bedrijf. Net als ict zelf. De komst van nieuwe bedrijfsregels en wetgeving legt echter strengere eisen op en brengt daarmee aandacht vanuit het algemene management.
Niet dat de directie zich op detailniveau met het ict-beheer bemoeit, maar er wordt meer en meer aan SLA’s gedacht en gedaan. Daarbij duikt haast vanzelf een nieuwe aanbiedersmarkt op; die van uitbesteed beheer, ofwel managed services. Dit hoeft niet per se het eigen ict-beheer geheel en al te vervangen; het kan ook juist aanvullend zijn. Bijvoorbeeld om de meer alledaagse en daarmee minder rendabele beheertaken uit handen te geven.
Ook het zelf doen van beheer, inhouse, krijgt meer aanbieders op zich af. Dit betreft zowel de reguliere leveranciers van beheermiddelen als nieuwe spelers op dit terrein. Dit komt zowel vanaf de bovenkant; de grote, bedrijfsomvattende beheerparaplu’s, als vanaf de onderkant; kleinere, productspecifieke hulpmiddelen. Eerstgenoemde software probeert af te dalen; kleiner te worden. De tweede categorie programmatuur groeit juist door zelf uit te breiden én door aan te sluiten op beheermiddelen van anderen.
Beweging
Er is dan ook veel beweging zichtbaar in de beheermarkt. Recente overnames door grote beheerleveranciers als HP en IBM, maar ook door partijen als Symantec die oorspronkelijk niet in beheer zitten. Laatstgenoemde komt uit de beveiliging, wat inmiddels onlosmakelijk verbonden lijkt met beheer.
Beheer omvat echter veel meer; naast de traditionele deelgebieden systeem-, netwerk- en applicatiebeheer rukken nieuwe onderverdelingen op. Denk aan beheer van patches, licenties, computers van derden zoals consultants en andere ingehuurden, quarantaine-zones en webapplicaties. Een bijkomende factor is de populariteit van virtualisatie, vooral ook vanwege de beheervoordelen. Die ook weer andere beheerproblemen met zich mee kan brengen. Deze nieuwe gebieden lopen vaak weer kruislings door de ‘oude’ segmenten heen. Wat weer meer verlangt van de beheerder, zowel de ict’er als diens ict-manager.
Zo was het vroeger mogelijk dat de eindgebruiker bijvoorbeeld geen toegang had tot e-mail, maar dat de mailserver prima functioneerde. Op het niveau van systeembeheer, van die mailserver dus, was alles in orde. Misschien moest het probleem op netwerkniveau gezocht worden, maar dat is een andere beheerder. En dus diens probleem. Een dergelijke componentgerichte aanpak is echter niet meer acceptabel.
De nu lopende rationalisatie van ict-middelen en -gebruik vereist dat de functie ‘e-mail’ het doet. Wat er daarvoor nodig is, dus onder de motorkap gebeurt, is zorg voor de ict-afdeling. De komst van wet- en regelgeving versterkt dit alleen maar. ‘Compliance’ aan bijvoorbeeld regels voor mailarchivering vereist nogal wat ict-middelen, en mag bovendien niet te veel kosten. Daarnaast groeit het gebruik van de ict-middelen, zoals opslag, en verandert de business. Benodigd is dus creativiteit en tegelijkertijd stabiliteit. Beheer wordt er niet makkelijker op, wel spannender.
