Onze jongste dochter moest van de week naar het ziekenhuis en we hebben thuis de regel als je naar het ziekenhuis moet, krijg je een cadeautje. Dus papa naar de InterToys. Ze wou iets van Spongebob.
Spongebob is een tekenfilmheld in de vorm van een spons. Dat iemand dat bedenkt oké, maar dat anderen dat ook een goed idee vinden, is eng. Wij keken vroeger naar Flipper. In de zomer gingen we dan naar het Dolfinarium en dan konden we Flipper in het echt zien. Net als Free Willy. De leukste attractie van het Dolfinarium op dit moment is een emmer met een sopje en daarin een spons.
Terwijl ik het cadeautje onhandig sta in te pakken staat naast mij een oude man die dezelfde origamicursus heeft gevolgd als ik. Als hij klaar is, zegt hij: ze vinden de verpakking leuker dan het cadeautje. Ik zeg, misschien moet u dan eens wat leukere cadeautjes kopen. Ach, zei de man: ze willen tegenwoordig alleen maar van die digitale rommel. En dat klopt de helft van de speelgoedwinkel bestaat uit computerspelletjes.
Alles digitaal
Alles moet tegenwoordig maar digitaal. Behalve in het ziekenhuis waar we naar toe moesten. Daar wordt nog hardnekkig ontkend dat ze een automatiseringsafdeling hebben. Het leeft nog steeds in het ponskaarttijdperk. Gevolg: ik kan veertien balies bij langs om één behandeling in te plannen. Een simpel planningspakketje zou wonderen doen. Je hoort de laatste tijd vaak dat ziekenhuizen op het punt staan failliet te gaan. Ik vrees dat ons ziekenhuis al lang failliet is maar dat ze daar over 25 jaar pas achterkomen.
De behandeling van onze dochter verliep goed alleen het cadeautje viel wat tegen. Ze wou geen echte spons, maar de DVD.
Tja, het ziekenhuis is net als de ambtenarij geen normaal bedrijf. Chaos en gebrek aan klantgerichtheid (zoals niet afbellen als de dokter vrij neemt) vieren hoogtij. In een normaal winstgedreven bedrijf hadden een hoop mensen in de vacatures moeten duiken. Niet dat de zorg een commerciele(re) toko moet worden, maar klantgerichtheid en modernisering kunnen geen kwaad.