Tegenwoordig lijkt er sprake van een Orwelliaanse situatie doordat kunde wordt vervangen door kunst, oftewel expressionisme waarbij gevoelswaarde de werkelijkheid vervormt. Zo is het begrip ‘kenniseconomie’ gebaseerd op het idee dat informatie de nieuwe productiefactor is. Inmiddels wordt er zelfs zoveel informatie geproduceerd dat we Big Data probleem hebben.
Misschien dat het ministerie van Waarheid ons kan laten geloven dat we zo de wereldbevolking kunnen voeden. Want de belofte dat de nieuwe economie ons leidt naar een luilekkerland waar de gebraden ganzen ons in de mond vliegen, is niet uitgekomen. Maar misschien komt dat doordat we de oude dotcom economie met zoekmachine optimalisatie (SEO) alleen maar veranderd hebben in een Bedot.com economie.
Rijstebrijberg
Dezelfde rijstepap wordt ons namelijk steeds gepresenteerd als nieuw, nu nog lekkerder en met verbeterde receptuur. Maar wie de kleine lettertjes leest ziet dat er aan de oude pap vaak alleen maar meer zout in de vermomming van natrium is toegevoegd, de verpakking kleiner is en de prijs hoger. Marketing speelt namelijk op ons gevoel in door de zes verleidingstechnieken van Cialdini te gebruiken. Daarmee wisten Zuckerberg en consorten miljarden op te halen door middel van netwerken die niet tot doel hebben ons kennis te geven, maar veel kennissen. Dat maakt deze netwerken dan ook alleen interessant voor mensen die gedrag en maatschappij bestuderen. Eerste sociale netwerk, Sixdegrees werd zelfs genoemd naar een in 1929 geformuleerde theorie uit de sociale psychologie. Vanuit dat oogpunt is deze informatie inderdaad een productiefactor alleen blijft onduidelijk wat er mee geproduceerd wordt.
Want onze gedachten worden als een natuurlijke hulpbron geëxploiteerd voor onderzoek en marketing. Heel duurzaam want zolang deze bron van kennis gevuld is met zout water, blijven we dorst houden en geloven dat informatie als productiefactor de Haarlemmerolie is voor onze welvaart. En terwijl de logische operatoren Waar en Onwaar vervangen zijn door Leuk en Niet Leuk wordt kennis stilletjes gekapitaliseerd. Het begrip softwarepiraterij krijgt dan ook een heel andere betekenis als anderen met een kapersbrief exact hetzelfde doen. Want als kennis alleen waarde heeft als deze beschermd is met patenten dan is kunde Duits voor de klant. Propageren van een kenniseconomie is dan als de boekdrukkunst monopoliseren om vervolgens iedereen te verplichten te gaan lezen. Maar blijkbaar is tegenwoordig alles geoorloofd om een grotere afzetmarkt te verkrijgen.
Verliezingstijd
Het wordt dus tijd dat het ministerie van Waarheid ons transparantie geeft over het beleid voor de kenniseconomie. Want gezien fiscale voordelen voor zowel de innovatie zelf als exploitatie van licenties lijkt niet gestuurd te worden op verspreiding van kennis maar juist op het tegenovergestelde ervan, door schaarste te creëren. Informatie kapitaliseren zorgt ervoor dat geaccrediteerde opleidingen alleen maar duurder worden en de geldigheid steeds korter. Daarbij zit de echte waarde zoals inzicht vaak niet eens in deze curricula omdat het vooral gericht is op bediening. Investeren in je toekomst wordt zo een risicovolle belegging omdat uitzicht op werk onzeker is en de terugverdientijd steeds korter wordt. Stel dat de automobielindustrie hetzelfde zou weten te bereiken en rijvaardigheid niet alleen weet te koppelen aan merk maar de geldigheid van het rijbewijs ook aan model. Ik denk dat het fileprobleem in Nederland dan in één keer is opgelost.
Opvallend is dat Human Resource Management, letterlijk het beheer van menselijke productiemiddelen, steeds vaker personeel als activa op de balans zet. Maar niet als vaste immateriële activa omdat ervaring niet gepatenteerd is en dus geen waarde heeft. In de economie van bedot.com kunnen we dat tenslotte vervangen door kunstmatige intelligentie, een expertsysteem. De term expert moeten we echter niet verwisselen met autoriteit, de monopolist die baat heeft bij onduidelijke verhoudingen en toevoegingen. Complexiteit oplossen met meer complexiteit is namelijk als compartimenten maken met spiegels om een verdwijntruc uit de goochelkunst te kunnen doen. Maar als de wanden doorzichtig zijn dan gaat de magie verloren, verliest de truc zijn commerciële waarde en valt de magiër van zijn voetstuk. Zoals we nu zien bij transparant worden van financiële systeem en ontwoekeren van verzekeringspolissen.
Schaakmat
Als de bron gemanipuleerd is, de data vervuild of gemasseerd dan levert dat misschien leuke uitkomsten op maar niet altijd waarheden. We hebben dat gezien met de vergiftigde leningen en het ontmaskeren van wetenschappelijk fraudes die niet op feiten maar gevoelens waren gebaseerd. Een gezonde kenniseconomie vereist namelijk niet alleen onafhankelijk toezicht maar vooral transparantie zodat ook de controleur is te controleren. Want anders blijven we inderdaad een leven lang leren omdat we telkens het leergeld van andermans fouten moeten betalen. Niets is dus minder waar dan dat er tien mensen zijn die binair begrijpen: zij die het begrijpen en zij die het niet begrijpen. Een kenniseconomie vullen met nullen voegt weinig waarde toe en is alsof de overheid, de herder die moet waken, probeert een narrenmat te maken. Want zaaigoed ontkiemt misschien niet op dorre grond maar komt zeker niet tot volle wasdom bij verzilting van de bodem.
Sommige mensen willen nu eenmaal bedot worden, maar verder is dit een verhaal dat weinig zegt met veel woorden.
Het verhaal 2 keer gelezen hebbende, rest me niets anders dan de hoop dat er uit expertsystemen meer zinnigs komt dan uit deze expert.
Geachte Heer Dekkinga,
uw betoog raakt een snaar, het wankele koord waarop wij onze toekomst vormgeven. Is het niet immers zo dat het consumisme enkel bestaansrecht heeft door de worst die ons al vele decenia wordt voorgehouden? Indien de mens zelve oprecht en eerlijk zou zijn, had deze de banaliteit van het consumeren toch al bij aanvang van het voetstuk gestoten? Wat voor toekomst gaan onze volgende generaties tegemoet indien de wereld die wij voor hen uitrollen, hol en leeg is. Maar is de mens niet zelf het probleem, de mens die verwacht dat overheden verantwoordelijkheden dragen waar ze zelf niet toe bereid zijn. Maar wacht even, een overheid bestaat toch niet uit een ondefinieerbare, op zichzelf staande entiteit? De overheid is toch opgebouwd uit diezelfde mens? Mag ik dan stellen dat het probleem dat u aankaart gevormd wordt door de lezer zelve, u en ik. Wij hebben hier zelf de waardevolle of waardeloze content geplaats die een basis zou kunnen vormen voor toekomstige waarheden of onwaarheden. Rest mij niets anders te concluderen dat het de mens zelve is die zich Bedot.com
Met een oprecht vriendelijke groet van René.
Willem en PaVeKe
Misschien helpt het als ik vertel dat de originele titel ‘De Langstudeerboete’ was en dat het wel over systeembeheer gaat maar niet alleen van computers, netwerken en randapparatuur, enigszins overdrachtelijk dus. Want de boekdrukkunst is dan misschien niet gepatenteerd maar de (studie)boekenprijs wel. En misschien is het jullie bekend dat de administratiekosten van bekeuringen gebruikt worden voor het dekken van deze kosten?
Betreffende expertsystemen helpt het misschien ook als jullie van kopje VERLIEZINGSTIJD de letter L één positie terug schuiven. Want mijmerend aan het verleden moest ik denken aan het boek ‘Het Koekoeksei’ van Clifford Stoll. Die kwam bij wisseling van accountingsysteem er toevallig achter dat systeem gekraakt was door de Computer Chaos Club.
Dit alles door een klein verschil dat meeste, mede door globale manier van rekenen misschien wel af hadden gedaan als een afrondingsfout. Betreffende gebruikelijke afronding is het trouwens opmerkelijk dat sommige winkels al vroegtijdig de BTW verhoging doorberekenen waardoor een artikel dat eerst €0,95 kostte opeens €1 kost maar dat terzijde.
Terug naar het vakgebied lijkt het wel alsof we het spelletje Torens van Hanoi spelen door van centraal naar decentraal en weer naar centraal te gaan. Maar omdat we het accountingssysteem ongewijzigd hebben gelaten verschuiven we echter alleen de kosten waardoor sommige ontwikkelingen lijken als: ‘Samsung is bad, Apple is good’ om terug te keren naar beginzin van deze opinie.
Deze opinie in iets meer dan 800 woorden is uiteindelijk nog maar een klein deel van mijn gedachte die ik heb: Cogito ergo sum, vrij vertaald naar ik twijfel, dus ik besta. Want uit persoonlijke ervaring weet ik dat je een brommer op kunt voeren tot die 120 of meer loopt maar als je het frame niet aanpast de controle er niet beter op wordt.
@Ewout
De stijl van schrijven die je hebt gebruikt in je artikel is mijns inziens niet de stijl voor een ICT opinie/vakblad. Vandaar mijn reactie.
Wars van proza en vaderlandse literatuur kan ik namelijk weinig ICT-touw vastknopen aan je verhaal.
@PaVaKe:
Ik heb ook dit artikel 2 keer gelezen en weinig/niks hieruit kunnen opmaken. Je opmerking over zijn stijl van schrijven vind ik meer dan terecht! Keer op keer heb ik Ewout in mijn reacties hierop gewezen! Ik ben een fan en liefhebber van zijn artikelen. Maar als ik deze ontwikkeling (stijl van schrijven) bekijk dan zie ik dat zijn artikelen steeds meer onbegrijpelijk en vager worden.
@Ewout
Communicatie is een kunst! De uitdaging hierin is dat je daarmee veel (verschillende)mensen kan bereiken. En dit is nog een grotere uitdaging als deze(communicatie) schriftelijk plaatsvindt. De sleutel van je succes kan zijn “eenvoud en helderheid” met ander woorden vertel je verhaal in Jip & Janneke`s taal, iets wat ik afgelopen tijd in je artikelen duidelijk gemist heb.
Je gaf in je stuk aan dat “ Marketing speelt namelijk op ons gevoel in door de zes verleidingstechnieken van Cialdini te gebruiken”
Grappig, je past zelf de Cialdini`s technieken toe in je artikelen! Een van zijn technieken is Autoriteit. Hoe doe je dat Ewout?Met “namedropping”!
Werkwijze:
“ Wat ook een beetje werkt, is het meeliften op het imago van een bekende expert of andere bekende persoonlijkheid! Dit heet in het Engels namedropping. Als jij kunt zeggen “Laatst sprak ik nog met Robert Cialdini” of “O,ja ik kreeg nog een mailtje van Ben Tiggelaar dat hij …” , dan denken mensen automatisch dat jij ook veel verstand van zaken zult hebben en/of belangrijk bent, want anders zou Cialdini echt niet met je praten. Maar wat ook werkt (zonder de persoon persoonlijk te kennen) is het citeren van een bepaalde expert of deskundige. Je roept dan een beeld op van deze persoon en vervolgens word jij weer in gedachten aan deze persoon gekoppeld”
Een expert citeren is niet erg maar je artikelen zijn steeds vaak volgegooid met namen van boeken, personen etc.
Ondanks alles, ik kijk uit naar je volgende artikel dat hopelijk geschreven is zoals je dit voorheen deed.
Vreemde reakties, ik heb van dit artikel genoten.