COLUMN – Eindelijk een keer een toepassing van ai waar we wat aan hebben. Dit keer gaat het niet over Havo-scholieren die een scriptie kopiëren of luie hr-medewerkers die slappe vacatureteksten genereren met ai. Nee, de KLM gooit maar liefst honderdduizend maaltijden per jaar minder weg door slimme ai-algoritmes.
Supergoed natuurlijk. Ik vroeg me wel af, als je nu honderdduizend maaltijden bespaart, hoe hadden ze het hiervoor dan geregeld? Net zoals mijn moeder? We zijn met z’n allen al dertig jaar uit huis, maar zij kookt nog steeds alsof we met zeven kinderen thuis zijn. Ze gooit overigens niks weg. Alles gaat de vriezer in.
Kliekjes
Maar de KLM doet blijkbaar niet aan kliekjes. Dat snap ik ook wel weer want het is niet echt voedsel wat je twee keer wil eten. Iedereen die weleens in een vliegtuig een maaltijd heeft gegeten weet dat je niet bij De Librije zit te eten. Er zijn bejaardenhuizen met betere catering. Negentig procent van het menu kun je met een rietje naar binnen zuigen. In astronautenvoedsel zit meer structuur. Daarnaast zit er zoveel zout in, dat de houdbaarheidsdatum voorbij de Mayakalender gaat. Ik denk ook dat het grootste gedeelte van de maaltijden niet wordt weggegooid vanwege de houdbaarheidsdatum maar vanwege de smaak.
Hopelijk halen ze niet de gegevens uit de Buienradar-app.
Maar nu hoeven ze geen maaltijden meer weg te gooien vanwege een verlopen datum, want ze kunnen met ai beter voorspellen hoeveel vluchten er doorgaan en met hoeveel passagiers. Er wordt onder andere gebruikgemaakt van weersvoorspellingen om te zien of er vluchten uitvallen. Ik hoop dan overigens wel dat ze deze gegevens niet uit de Buienradar-app halen, want dan kun je alsnog duizenden maaltijden wegflikkeren.
Petje af
Maar petje af natuurlijk dat de KLM zo zijn best doet om zoveel voedsel te besparen. Nu nog besparen op geluidsoverlast en CO2 en we zijn helemaal tevreden.
Jacob Spoelstra
Jacob Spoelstra is columnist en stand-upcomedian. Kijk voor meer informatie op www.jacobspoelstra.nl.
De houdbaarheidsdatum in de IT gaat om lifecycles, Windows 95 is ver voorbij de houdbaarheidsdatum maar gedwongen door een probleem met de drivers is gebruik ervan niet uitgesloten. Het probleem van updaterites in de aansturing van duizenden Euro’s kosten apparaten gaat om een ketenproblematiek. AI algoritmen voorspelden niet de impact van COVID-19 en de noodzaak van staatssteun om te overleven want never waste a good crisis gaat het serveren van een maaltijd op een Europese vlucht meer om de arbeidsverschaffing dan het klimaat.
Zeker valt er veel af te dingen op de houdbaarheidsdatum van voedsel, grotendeels een idee vanuit de Brusselse ambtenarij als we kijken naar de ingrediënten die niet alleen de smaak bepalen maar ook de conservering. En nieuwe Europese regels die lifecycles van IT moeten verlengen zijn mooi maar niet altijd uitvoerbaar, de onderhoudbaarheid van code is grotendeels afhankelijk van de beschikbaarheid aan arbeid.
IT ingrediënten van stokoude libraries waarvan de code niet openbaar is maar welke essentieel zijn in de aansturing in de keten gaat om de olifant in de hoek van de keuken die iedereen ziet maar waar niemand over praat. En dan heb ik het nog niets eens over de herbruikbaarheid, een component zoals de aardappel kent duizend-en-één variaties. En als menselijke consumptie niet meer mogelijk is dan levert de vergisting nog altijd wat op. Wel eerst uit de verpakking halen want al dat plastic is een ander retourstroom.
Dat je nog reageert, Ewout, is opmerkelijk, de houdbaarheidsdatum van dit formaat is met het “nieuwe” cms (wordpress) duidelijk afgelopen.
Dertien-in-een-dozijn content marketing met een platform als WordPress is wat slecht ingericht want met enig maatwerk kan er meer aandacht gegeven worden aan de feedback. Emotie is tenslotte de sleutel tot succesvolle content als we kijken naar de terugkerende lezers.
Wat emotie, de clientele van de jaarbeurs wordt beter bediend met een gratis cms.