Zo ben ik nu mijn keuken aan het verbouwen, en de kelder eronder aan het uitgraven. Dat is niet gemakkelijk plannen, want we weten niet wat we tegenkomen. Wat we gaan slopen of hergebruiken moeten we ter plaatse besluiten. We graven laag na laag af, en gaan terug in de tijd, een half dozijn verbouwingen in ruim honderd jaar. We weten niet wat we aan legacy gaan vinden: een lijk of een pot met goud.
Mijn architect woont letterlijk twee huizen verder, en komt drie keer per dag kijken. De aannemer werkt lokaal. Als het verkeer rond de stad is vastgelopen, heeft hij er geen last van, want zijn bouwers komen op de fiets.
De aannemer zegt dat hij duurder lijkt dan mensen die je ver weg uit het oosten haalt, maar dat het uiteindelijk sneller en goedkoper is omdat hij deskundig, flexibel en gecoördineerd is. Dat blijkt in de praktijk ook zo te werken. Er zijn regelmatig verrassingen, maar die vormen zelden een probleem. De systeemintegratie verloopt soepel. Hij kent zijn onderaannemers en zijn onderaannemers kennen hem. Ze zijn desgewenst binnen een uur ter plaatse. Hij heeft een wagentje dat als een soort mobiele eenheid op elk moment de nodige gereedschappen en materialen kan komen brengen. Zijn eigen mensen zet hij ook flexibel in, zodat ze weinig leegloop hebben.
Als u denkt dat dit verhaal weinig met ict-projecten te maken heeft, moet u het nog eens lezen en mijn nieuwe keuken als een metafoor voor uw huidige ict-projecten zien. Dan heb ik daarna de vraag aan u: Probeert u het lokaal aan te pakken of liever met een globale dienstverlener. En, is dat wat bij uw situatie past?
Ik kan dat niet voor u bepalen, uiteindelijk woont niet iedereen in een monument. Ik vind een monument prettig, maar de meeste mensen vinden dat ze goedkoper en comfortabeler wonen in een nieuwbouwwijk.
Peter van Eijk is onafhankelijk adviseur (http://www.digitalinfrastructures.nl/).
Reacties
Grappige keuze voor analogie