Er wordt de laatste jaren steeds meer gevraagd van datacenterbeheerders. Datacenters bevatten meer machines, rekenkracht en opslagcapaciteit dan ooit tevoren en moeten bovendien flexibel met capaciteitsvraag om kunnen gaan. Beheer- en managementoplossingen spelen een cruciale rol bij deze uitdagingen.
De Nexus of Forces wordt het door Gartner genoemd, de vier grote trends die momenteel de ict-wereld domineren: mobiel, social, cloud en big data. Stuk voor stuk beloven ze de business gouden bergen. Mobiele applicaties en sociale media geven een bedrijf een directer en nieuw soort dienstverlening. Clouddiensten zorgen ervoor dat de business altijd bij hun gegevens en applicaties kunnen. En big data-analyses zorgen voor nieuwe inzichten in je bedrijfsprocessen. Een bedrijf dat innovatief wil zijn, zal zich in deze trends moeten verdiepen. Aan de voorkant …
.. en zeker ook aan de achterkant. Want wanneer een bedrijf op de grote it-trends wil inspelen, moet ook het datacenter daar klaar voor zijn. Het oude model voor het beheren van datacenters is te statisch om met huidige it-trends om te gaan. Veel aanpassingen gaan handmatig en iedere appliance heeft een eigen interface die de systeembeheerder moet kennen. Dat werkt niet wanneer hij een groot aantal machines onder zijn beheer heeft. Bovendien is deze manier van werken te langzaam. Vragen uit de business, bijvoorbeeld voor het opzetten van een testserver, kunnen weken duren. Zeker in situaties waarbij een snelle time-to-market noodzakelijk is (bijvoorbeeld het ontwikkelen en onderhouden van eigen mobiele apps), is dat een zware handicap.
Automatisering
De oplossing voor de groeiende beheerlast van de systeembeheerder ligt besloten in verregaande automatisering van het datacenter. Alle grote leveranciers in het datacenterlandschap zijn hier op hun eigen manier mee bezig. Centraal staat daarbij een managementprogramma dat verschillende virtuele cliënts op de appliances in het datacenter aanstuurt. Wijzigingen kunnen vanuit dit masterprogramma direct bij een groot aantal machines tegelijk worden doorgevoerd. Het configureren van een cloud kan zo bijvoorbeeld sterk worden geautomatiseerd en dat scheelt de systeembeheerder en de business veel tijd.
Dit betekent ook dat het werk van de systeembeheerder de laatste jaren sterk verandert. Hij moet zich steeds vaker verdiepen in alle software tools die de onderliggende infrastructuur aansturen. Netwerkmonitoring wordt steeds belangrijker om fouten te voorkomen. Technische kennis blijft relevant, want de it’er moet problemen op kunnen lossen wanneer er iets mis gaat, maar in regel zal hij die kennis minder vaak hoeven aan te boren. Bovendien moet de systeembeheerder beter op de hoogte zijn van wensen van de business om bijvoorbeeld te kunnen anticiperen op groei van een onderneming. Kortom: de systeembeheerder wordt een allrounder. Hij ontpopt zich tot een regisseur die duizend servers kan orkestreren.
Ewout brengt zijn reacties weinig wollig en ongezouten, maar de kern van de boodschap van zijn initiële reactie snijdt wel hout.
In de jaren 90 waren we inderdaad allemaal druk met iLO en WoL en de schedulers zijn al een stukje ouder dan dat.
Uiteindelijk ligt het allemaal aan ’the eye of the beholder’. Zo vertelde mijn broer dat hij (goed wel via) een verhaal gehoord had van een bedrijf dat met veel poes-pas en voor miljoenen een compleet pakket gebouwd had dat FTP taken geautomatiseerd had. Dit werd als een groot succesverhaal afgestoken. Iets wat met een standaard Linux installaties en wat FTP ‘Here’ scripts in enkele uren danwel dagen opgelost kan worden.
Terug naar het oorspronkelijke artikel is 1000 servers voor een beheerder vandaag de dag niet een beetje weinig? Als men het over gestandaardiseerde virtualiseerde omgevingen heeft tenminste?
@Ewout: mijn reactie was wat kort door de bocht, maar soms helpt dat om een punt duidelijk te maken. Ik kan me namelijk niet voorstellen,maar daar kan ik me natuurlijk in vergissen, dat ik de enige ben die zich stoort aan jouw langzame maar zekere monopolisering van de Computable (terwijl je volgens mij niet de eigenaar van de Jaarbeurs bent). Ik weet niet of je al een tijdje op de bank zit, of dat je elk vrij momentje gebruikt om het computable nieuws door te spitten en nieuwe opinies te schrijven, maar het lijkt hier steeds meer een soort ewout.nl, waarin je bovendien steeds meer kritiek op niet-gelijkgestemden en steeds minder zelfkritiek lijkt te hebben. Dat vind ik jammer. Ik hoop dus dat je nog eens kritisch kijkt naar op welke wijze je het beste kan bijdragen aan dit platform. Meer is in ieder geval niet beter.
Leuke discussie die ontstaan is door een artikel dat naar mijn mening geschreven is met de gedachten van automatisering uit jaren 90!
Het is zeer simpel, bij het opzetten van een datacenter met deze omvang ga je tijdens ontwerpfase niet alleen aan het aantal netwerk aansluiting denken 🙂 maar ook het beheer (er zijn uiteraard tal van andere zaken waar je in die fase over na moet denken) Bij het beheren van je omgeving moet je balans vinden tussen waar je geïntegreerde tooling en oplossingen gaat inzetten en waar de losse tools. Meer tooling kan het beheer verder ingewikkeld maken, kost meer geld en vormt een oerwoud. In de lifecycle van datacenter vendors zoals HP, Dell, IBM etc bevatten genoeg oplossingen voor het beheren van deze omgeving. Met de komst van Software Defined datacenter/ netwerk/ storage etc etc zijn verschillende tooling en oplossingen verder in elkaar geïntegreerd.
Gelet op vele ontwikkelingen binnen ict-wereld denk ik dat we vandaag de dag zeer goed rekening moeten houden met een flexibele inrichting van het datacenter. ICT bouwstenen als betonnen muur neer zetten is geen optie meer. In dit kader moet je altijd een antwoord kunnen geven op de behoeftes vanuit business (bigdata, byo(x), etc etc)
Heb je je datacenter geautomatiseerd dan betekent niet dat je met 1 beheerder 1000 servers kan beheren. Dit komt doordat je geautomatiseerde datacenter flink complex is geworden waardoor je de benodigde kennis niet bij 1 persoon terug kan vinden. Daarom heb je achter 1 beheerder voor 1000 servers nog meer beheerders nodig om verschillende componenten van de onderliggende lagen te kunnen beheren.
Samengevat, je dient in het ontwerpfase goed over dit soort zaken na te denken. Kom je niet uit, geen punt, we hebben gelukkig Ewout 🙂 hij heeft zeker daar een oplossing voor 🙂
@Peter
Ik zit niet op de bank in die betekenis die jij eraan geef, ik schrijf mijn opinies vaak wel ’s avonds zittend op de bank als er weer eens niets op TV is. Om je een idee te geven, laatste: ‘SAP-er-de-flap’ schreef ik direct na de wedstrijd Nederland-Costa Rica in 20 minuten. Grappig om in reacties te lezen dat die pennevruchten voor sommige begrijpelijker zijn dan wat ik in nuchtere toestand schrijf. Reacties schrijf ik vaak in de verloren minuten voor meetings waar je moet wachten dat alle mensen er zijn. Zeg maar een soort chat annex facebook waar veel anderen hun tijd aan besteden.
Tenslotte kent beheer maar weinig reguliere tijden, incidenten blijven moeilijk te plannen en de meeste treden nog altijd op wanneer een server herstart wordt. Hoef hopelijk niet te vertellen dat dit meestal buiten kantoortijd gedaan wordt in de – je raadt het al – nachtelijke uren of de weekenden. Want zoals ik al stelde is automatiseren van het beheer niets nieuws, maar dus alleen voor dat deel welke een redelijk voorspelbaar verloop kent. Veel lastiger is het met al die onvoorspelbare verstoringen die optreden en welke weer het gebruikelijke ‘kunst en vliegwerk’ van beheer vereisen.
Aangezien je een probleem hebt met de eenzijdige vulling van Computable neem ik aan dat je zelf nu ook opinies gaat schrijven, niet alleen halen maar ook wat brengen is tenslotte delen.
@Matthijs
Leuk dat je reageert maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je de functionele beheerder (BiSL/ASL) omschrijft waarbij ik me afvraag of je die rol tot op de datacenter diensten (ITIL) moet laten gaan.
Zeker is het handig als je vooraf weet welke impact nieuwe diensten hebben op de infrastructuur maar als ik me niet vergis is dat gewoon capaciteitsmanagement. En dat wordt mede door de gedachte van oneindige schaalbaarheid dus vaak achteraf ingevuld.
Tenslotte had ik ook kunnen reageren met, daarover had ik al eens wat geschreven in Cloud Computing op maat gemaakt. En hoewel nog altijd geldt: A fool with a tool is misschien de volgende website interessant: http://www.cirba.com
Matthijs, er zijn beheerders van tienduizenden of zelfs meer server(tje)s. Het gaat om de modems / routers van onze internet providers. Daar valt weinig aan te beheren. Per type en firmware versie moeten er een beperkt aantal centrale instellingen bepaald worden en nog een paar individuele instellingen. En dat kan geautomatiseerd uitgerold worden binnen ITIL, zonder BiSL/ASL. Dat is veel eenvoudiger dan het beheer van normale web-, mail-, database-servers met een variatie aan virtualisaties, toepassingen, databases, koppelingen, softwareversies en wisselende gebruikerseisen.
Maar kijk je naar praktijk van het centrale beheer van die relatief simpele modems / routers, dan is het regelmatig een bende. Ook als de boel (eindelijk) goed draait, dan wil de “regisseur” van de provider nog wel eens grip op de situatie verliezen. We kennen allemaal de gevolgen.
Ergo, de regie en beheer van duizend gewone servers door slechts één beheerder, dat ligt in de praktijk nog erg ver weg.
Standaardisatie, virtualisatie, cloning, minder hardware falen, en vaak hardware met zeer veel computing capaciteit toont aan dat je op in volume zeer beperkte hardware resources, ik bedoel dit in kubieke meters, zeer veel server kunt draaien.
Als je dit slim aanpakt zijn alle server in de kern gelijk en blijven gelijk door ze goed te onderhouden. En zoals heel veel mensen denken dat je dan naar een scherm met 1000 lampjes moet gaan kijken, hoef je alleen maar te kijken naar de zaken die fout gaan.
De zaken die fout gaan kunnen wel complex zijn en te zaken hebben met een keten afhankelijkheid of andere afhankelijkheden.
Je moet wel een keer die berg uitzonderingen opruimen, de lagacy applicaties die 80% van de storingen veroorzaken, niet op courante hardware en software draaien en operationeel worden gehouden door kennis die niet is beschreven.
Willem, als je beheer-centrisch denkt, dan kan je een ideale situatie bedenken. Dat is voor veel beheerders de gemakkelijke omgeving met een heldere architectuur, defacto standaarden, moderne maar bewezen technieken, een goed opgezette documentatie, vaste procedures op basis van best practice, et cetera. De beheerder als operator, die wacht totdat er eindelijk een instance verschijnt die aangeeft dat er wat mis dreigt te gaan.
De vraag is of de one size fits all voor de klant wel zo aantrekkelijk is. De klant die elke kleur mag kiezen als het maar zwart is, die loopt meestal meteen weg. Grote en veel kleinere bedrijven zijn niet tevreden met een out of the box mailserver. Ze willen vaak een multichanneling communicatieserver, die geïntegreerd is met een documentbeheersysteem, met aangepaste filters, et cetera. In de praktijk zal de klant voor een compromis kiezen, functioneel en financieel, omdat dit voor de klant de meeste waarde heeft.
En dat is voor de beheerder ook interessanter
Verder denk ik dat weinigen een jaren 50-beeld hebben van een management console met knipperende lampjes. Elke beheerder kent wel de tools van o.a BMC, HP, IBM, CA en ook vele niet-beheerders kennen die wel.