Afgelopen mei was ik met het gezin op vakantie in Kroatië. Zo maar een lekkere vakantie tussendoor. Op verzoek van mijn puberzoons zaten we op een 5-sterren camping met wifi. “Dat is echt een moetje hoor pap, want ik wil online kunnen gamen en Twitteren”, sprak mijn oudste overtuigend. En aangezien ik al jaren weet dat als de kinderen tevreden zijn paps ook vakantie heeft, ging ik dus mee in dit verzoek.
Bij aankomst op Camping Solaris (echt geen grap, hoogstens een bevestiging van beroepsdeformatie) bleek dat de wifi-verbinding enkel een goed bereik had bij de receptie. Maar dat mocht de pret niet drukken; onze accommodatie was immers vlakbij de receptie, en een beetje lichaamsbeweging, kon ook geen kwaad vonden mijn vrouw en ik.
De koffers waren nog niet half uitgepakt, of mijn zoons namen een duik in de nog wat frisse zee. Maar toen ik dacht dat de waterpret zou gaan beginnen kwam ik bedrogen uit. Beide jongens vetrokken met hun trouwe vriend, de laptop, naar de receptie; waarschijnlijk om het thuisfront de eerste foto’s te kunnen laten zien. De receptie zat vol met pubers die bewapend met iPhone, iPads en laptops de internetpijp van de camping dreigden te overloaden.
De volgende ochtend moest ik zelf een en ander regelen bij de receptie. Van de pubers geen spoor meer. Maar het internetgebruik was er niet minder op. Nu waren het mannen met laptops en telefoons die de receptie bevolkten. Het was overduidelijk dat die hier niet zaten om hun social life via social media te updaten. Hier werd gewerkt en bij een temperatuur van 27 graden ging dit gepaard met veel oververhitte hoofden.
In een van de mannen, een Nederlander, herkende ik onmiddellijk een Linux-beheerder, zeker omdat ik, half meekijkend op het scherm van alles zag dat me bekend voor kwam, nog afgezien van de afbeelding van Tux op zijn laptop. Het was overduidelijk dat hij midden in een stressvolle situatie zat: telefoon geklemd tussen schouder en oor, ondertussen druk klikkend, scrollend en naarmate de tijd vorderde ook flink zwetend. De calamiteit was niet zo snel verholpen als verwacht, getuige het feit dat hij een uur later, toen ik moest betalen voor de geboekte boottocht op de nabij gelegen zee, nog bezig was. De vrouw die achter hem stond, met een peuter aan haar hand, maakte met een handgebaar duidelijk dat zij klaar was voor een andere escalatie, namelijk één in de privésfeer.
Een andere man, duidelijk geen it-techneut hing ook al druk converserend aan de telefoon, scrollend door allerlei rapportages. Hij knikte even naar me en dekte de hoorn van zijn telefoon af met zijn hand. ‘Twee servers plat, en ik heb er geen verstand van’, fluisterde hij me toe. ‘Draait het hele erp-systeem op, sukkels!’
En ik, ik checkte toch maar even mijn Facebook, en vooruit ook mijn mail. Geen nieuws. Ik prees mezelf gelukkig met mijn collegae in Nederland, die zonder moeite en morren, mijn werkzaamheden van me overnamen. Je kunt veel van me zeggen, maar ik had de vakantie goed voorbereid en werd twee weken niet gestoord. Lang leve de Summer Support Desk!
Tja…. als de toegewijde beheerder zo erg aan vakantie toe is dat hij besluit zijn auto met caravan tegen een boom te parkeren, zal het bedrijf het ook even zonder zijn inzet moeten doen.
Zoals Henri al aangeeft is er een reden waarom je vakantie dagen krijgt.
Zou aardig zijn als ikzelf dat ook eens zou begrijpen ;(
Anyhow, Prettige vakantie allemaal, eind Augustus ben ik aan de beurt 😉
Misschien dat de personen die wél hun digitale hebben en houwen meenemen op vakantie niet direct realiseren dat hun partner en eventuele vruchtbare samenwerking ook vakantie hebben?
Is de doel van de vakantie dan dat je kunt zeggen dat je in het buitenland bent geweest of dat je ook daadwerkelijk vakantie hebt gehad?
Zowieso puberende jongeren horen op vakantie zomer scharrels op te doen, achter een laptop lukt dat dus niet.
De tijd dat we verdwaasd over deze blauwe knikker rond mogen rennen is niet bijster lang. Beetje investeren in de ziel tijdens vakantie is toch wel het minste wat je mag verwachten. Dan mag je even uit die tredmolen.
En wat het thuisfront betreft.
De wereld vergaat ook wel zonder jouw.
Ik ben blij om te zien dat mijn stuk zoveel reacties oproept, vanaf mijn zomervakantie-adres bedank ik jullie graag voor de input! Interessant dat er zowel lezers zijn die zich herkennen in de beheerder, maar dat er ook genoeg mensen zijn die zeggen: ‘vakantie is vakantie’. Duidelijk is in elk geval dat het IT-beheer vóór de vakantietijd goed geregeld moet zijn. Ik ben benieuwd hoe dat bij de verschillende bedrijven wordt gedaan, altijd weer leerzaam!
Ik vind het belangrijk om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven en dus ook mijn werk. Mijn stelling is dan ook: als ik op vakantie nodig ben, heb ik zelf mijn zaakjes niet goed geregeld.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik wel om de dag gekeken heb of ik niks belangrijks had gemist…